Γιώργος Χαρβαλιάς
Ο δήμαρχος,οι γραφικές δηλώσεις και η απώλεια της αξιοπρέπειας!
Υπάρχουν μερικοί ανεκδιήγητοι του δημόσιου βίου που συντηρούν την ασυλία τους μέσα από ένα πλέγμα κακώς εννοούμενης γραφικότητας. Και θεωρούν αναφαίρετο δικαίωμα να λένε ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι. Σαν τον τρελό του χωριού που μιλάει μόνος του και τον κοιτούν όλοι με συγκατάβαση.
Ανάμεσα σε αυτούς τους φασουλήδες που καλύπτουν την ελευθεροστομία τους με ένα πρόσχημα δήθεν εκκεντρικότητας είναι και ο εκλεγμένος (δυστυχώς) μπάρμπας της Θεσσαλονίκης, που, όταν θυμάται, υποδύεται και λίγο τον δήμαρχο.
Αυτός ,λοιπόν, όταν τις προάλλες παρέλυσε ολόκληρη η συμπρωτεύουσα από την παρατεταμένη χιονόπτωση και τον παγετό που επακολούθησε, εισήγαγε τον θεσμό της...μαρμαρωμένης αλατιέρας. Κι άφησε τη πόλη ανοχύρωτη, επειδή, λέει, δεν μπορούσαν να δουλέψουν τα μηχανήματα του δήμου.
Προ ημερών έφτασε η ώρα να πει δυο κουβέντες, έστω, για να δικαιολογήσει το φιάσκο που προκάλεσε ακόμη και επέμβαση εισαγγελέα. Ξέρετε λοιπόν τι έκανε; Χασκογελούσε με τον εαυτό του σαν ανόητος και προέβλεπε ότι τα καραγκιοζιλίκια του με τις αλατιέρες θα μείνουν στην ιστορία ως «ανέκδοτο»!
Μόλις προχθές ο ίδιος αναίσχυντος παράγων της δημόσιας ζωής μάς είπε ότι ντρέπεται που είναι Ελληνας. Οχι για τα χάλια του, αλλά γιατί «όταν πηγαίνει στο εξωτερικό, τον κοιτάνε σαν λεπρό» (sic).
H βαρυσήμαντη αυτή δήλωση έγινε στο περιθώριο της σύναξης αυτού που ο... ντροπιασμένος Ελλην ονόμασε «καλό ΠΑΣΟΚ». Της Αννούλας, του Φλωρίδη, του Ραγκούση και πάει λέγοντας. Των υπόλοιπων... Ελληνοευρωπαίων δηλαδή, που ένας κακός δαίμονας τους έχει στερήσει την απόλαυση να πίνουν καφέ στην Grand Place χωρίς να τους κοιτάνε περίεργα οι υπάλληλοι της Κομισιόν από τα απέναντι τραπέζια.
Φοβάμαι ότι κάποιος πρέπει να εξηγήσει στον μπάρμπα δύο βασικούς κανόνες αξιοπρέπειας. Πρώτον, ότι, αν αισθάνεσαι περήφανος για το γένος σου, δεν περιμένεις να σε «αξιολογήσει» ο Γερμανός ταξιτζής. Δεύτερον και κυριότερον, ότι δεν μιλάς όταν έχεις τη φωλιά σου λερωμένη. Και όλοι αυτοί οι τύποι του «καλού ΠΑΣΟΚ», της «καλής προοδευτικής ιντελιγκέντζιας» και της διατεταγμένης «ευρωλιγουριάς» των swaps έχουν τεράστια ευθύνη για την κατάντια της χώρας.
Με πολιτικές πρακτικές διαπλοκής και πελατειακής ασυδοσίας αλλά και επιχειρηματικές πατέντες του τύπου «στήνω τη δουλειά, πλακώνω τα δάνεια, πέφτω πανηγυρικά έξω και μετά παρακαλάω τις τράπεζες και τους κολλητούς για μια γενναία αναδιάρθρωση». Το 'πιασες, «κυρ Γιάννη»;