ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΡΒΑΛΙΑΣ
Προκαλεί ερωτήματα η πιστή αναπαραγωγή γερμανικών θέσεων από ελληνικά πολιτικά κόμματα και μέσα ενημέρωσης
Ειλικρινά δυσκολεύομαι να καταλάβω αν η στάση των περισσότερων συστημικών μέσων ενημέρωσης αλλά και της πλειονότητας των ελληνικών κοινοβουλευτικών κομμάτων απέναντι στη διαφαινόμενη κόντρα Γερμανίας και Ηνωμένων Πολιτειών, υπό τη νέα ηγεσία του Ντόναλντ Τραμπ, χρήζει ψυχιάτρου ή… εισαγγελικού λειτουργού.
Η εχθρότητα με την οποία αντιμετώπισαν το πολιτικό, μιντιακό και ακαδημαϊκό κατεστημένο της χώρας τις ωμές αλήθειες αλλά και τις αυτονόητες διαπιστώσεις του Τραμπ, όπως εκφράστηκαν στην πρόσφατη κοινή συνέντευξή του στη γερμανική «Bild» και στους βρετανικούς «Times», μπορεί να ερμηνευτεί με δύο τρόπους. Ο πρώτος αφορά μία εκδοχή μαζικού συνδρόμου Στοκχόλμης. Την υποσυνείδητη ταύτιση, δηλαδή, με τον Γερμανό βασανιστή μας, έπειτα από έξι χρόνια μνημονιακής ταπείνωσης και ομηρίας. Η δεύτερη και λιγότερο… αθώα εξήγηση παραπέμπει στην απόλυτη επικράτηση των γερμανικών θέσεων ανάμεσα στους (επίδοξους) «opinion makers» της Ελλάδας μέσω συστηματικής διείσδυσης εντεταλμένων φορέων του Βερολίνου. Και δεν εννοώ μόνο τις συμβατικές μυστικές υπηρεσίες. Αναφέρομαι σε όλων των ειδών τις αθέμιτες πρακτικές, τις οποίες γνωρίζουν καλά οι Γερμανοί εκμαυλιστές: από τα λαδώματα και τις μαύρες σακούλες της Siemens έως τις σημερινές… υποτροφίες για νέους, που στόχο έχουν τη δημιουργία μίας φιλογερμανικής «ελίτ», η οποία θα λειτουργεί ως φερέφωνο των απόψεων της Καγκελαρίας.
Οποια κι αν είναι, τελικά, η εξήγηση, το μόνο βέβαιο είναι ότι κάτι δεν πάει καλά στη χώρα μας. Μοιάζει με ανέκδοτο να εγκαλείται ο Τραμπ από κεντροαριστερά και φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης επειδή…υποβάθμισε τον ρόλο του ΝΑΤΟ!
Ας δούμε όμως τι ακριβώς είπε ο Τραμπ, εισπράττοντας τη χολή και την μήνιν σύσσωμης της «προοδευτικής» ελληνικής διανόησης. Και εξηγήστε μου εσείς πού έκανε λάθος:
Είπε ότι το ΝΑΤΟ είναι ένας μεγάλος στρατιωτικός οργανισμός, αλλά με εντελώς παρωχημένο προσανατολισμό. Αντί να ασχολείται με πραγματικές παγκόσμιες απειλές, όπως το Ισλαμικό Κράτος, έχει μείνει «κολλημένο» στην… κόκκινη αρκούδα, στα πυρηνικά υποβρύχια και στους διηπειρωτικούς πυραύλους του Ψυχρού Πολέμου.
Είπε ακόμη ότι η Μέρκελ με την άθλια πολιτική των ανοιχτών συνόρων, που είχε αποκλειστικό στόχο τα φτηνά εργατικά χέρια για τις γερμανικές βιομηχανίες, έβαλε μέσα στην Ευρώπη όλων των ειδών τους... ισλαμοκανίβαλους, όπως ο δράστης της επίθεσης στη χριστουγεννιάτικη αγορά του Βερολίνου.
Είπε επίσης το απολύτως αυτονόητο, ότι η σημερινή Ευρωπαϊκή Ενωση είναι η μακρά χειρ και η φυσική προέκταση της Γερμανίας. («Κατά βάσιν η Ευρωπαϊκή Ενωση εξυπηρετεί την επίτευξη του στόχου της Γερμανίας».)
Αποκάλεσε το Brexit θαυμάσια εξέλιξη και έξυπνη κίνηση. Απείλησε τις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες με δασμούς, αν εξακολουθούν να παράγουν οχήματα που προορίζονται για την αμερικανική αγορά εκτός του αμερικανικού εδάφους.
Και, τέλος, αποκάλυψε ότι σκέφτεται να άρει κάποιες από τις κυρώσεις εις βάρος της Ρωσίας, αν με τη σειρά του ο Πούτιν δεχτεί συμφωνία για μείωση των πυρηνικών όπλων.
Αυτά τα εξόχως λογικά έως αυτονόητα είπε λοιπόν ο νέος Αμερικανός πρόεδρος, όμως ελληνικές εφημερίδες, ακόμη και σε πρωτοσέλιδα, έφτασαν να λένε ότι… «Τραμπούκισε την Ευρώπη»!
Μα, ποια Ευρώπη ακριβώς; Των Γερμανών που απαντούν (καταϊδρωμένοι…) ότι δεν δέχονται υποδείξεις; Ή των χρυσοκάνθαρων της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών, που «παρακολουθούν με σκεπτικισμό» τις εξελίξεις;
Ας παραστήσουμε όμως τον δικηγόρο του διαβόλου, υιοθετώντας κάποιες επιφυλάξεις ως προς το συγκεκριμένο πρόσωπο που εμφανίζεται απρόβλεπτο, έξω από τα στεγανά της λεγόμενης «πολιτικά ορθής συμπεριφοράς». Μια ολόκληρη Αγγλία που σηκώνει το παράστημά της, πηγαίνοντας ολομέτωπα για «σκληρό Brexit» και διαμηνύοντας ότι δεν εκβιάζεται, είναι... αντιευρωπαϊκή; Μήπως είναι «πειραγμένη» και η Τερέζα Μέι; Και ο υπουργός Οικονομικών Φίλιπ Χάμοντ, που εξήγησε ορθά κοφτά στους Γερμαναράδες ότι, αν η χώρα του δεν πάρει αυτά που θέλει, θα μετατραπεί σε φορολογικό παράδεισο και θα πάρει… όλο το χαρτί από την αγορά;
Γιατί δεν μας αγγίζουν όλα αυτά; Γιατί δεν βλέπουμε ότι δημιουργείται μία σοβαρή αντίρροπη δύναμη στον ηγεμονισμό των σύγχρονων ναζί του Βερολίνου; Γιατί τόση ταύτιση με τον Σόιμπλε;
Ξαναγυρίζω λοιπόν στο αρχικό ερώτημα: Ομαδικός υπνωτισμός, ψεκασμός, μαζοχισμός ή μήπως γερμανική διείσδυση (με το αζημίωτο) στα μέσα ενημέρωσης, στα κέντρα λήψεως αποφάσεων και στη διαπλοκή που ψυχορραγεί, αλλά θέλει να επιβάλει το ευρωπαϊκό μοντέλο του «αδελφού Σημίτη»;