Μπορεί στο υπουργείο Εξωτερικών να πανηγύριζαν για τις αναφορές που θα είχε -εάν εκδιδόταν- κοινή θέση των 28 της ΕΕ σχετικά με την Αλβανία, κάνοντας λόγο για πλήρη ικανοποίηση των ελληνικών θέσεων, αλλά η αλήθεια είναι ότι η Αλβανία δεν πήρε ημερομηνία έναρξης ενταξιακών διαπραγματεύσεων για λόγους που αφορούν την εσωτερική πολιτική κατάσταση και τη μεταρρύθμιση στο θέμα της δικαιοσύνης.
Όμως, η επίσης δυσάρεστη αλήθεια είναι ότι πουθενά στα κείμενα για την Αλβανία δεν υπάρχει ρητή αναφορά στη μεγαλύτερη και διεθνώς αναγνωρισμένη μειονότητα, την ελληνική εθνική μειονότητα, ούτε επίσης υπάρχει ρητή αναφορά στις προκλήσεις και τις αλυτρωτικές δηλώσεις και πολιτικές που υιοθετεί η αλβανική κυβέρνηση εναντίον της Ελλάδας.
Για να καλύψει το κενό στη μη αναφορά στην ελληνική μειονότητα και σε όσα συνέβησαν εις βάρος της μειονότητας στη Χειμάρρα, η Αθήνα επικαλείται μια αναφορά της σλοβακικής Προεδρίας, όπου τονίζεται ότι η Αλβανία πρέπει να σεβαστεί και να προωθήσει τα δικαιώματα των μειονοτήτων σε όλη την επικράτειά της, θεωρώντας ότι έτσι φωτογραφίζει και την περίπτωση της Χειμάρρας.
Βεβαίως είναι αστεία και μόνο η επίκληση αυτού του επιχειρήματος, καθώς είναι προφανές ότι είναι μια τυπική αναφορά, μιας και δεν θα ήταν νοητό να προβλέπεται ο σεβασμός των ανθρώπινων δικαιωμάτων αναλόγως της… περιοχής.
Επίσης καμιά συγκεκριμένη αναφορά δεν υπάρχει στο γνωστό πρόβλημα με τις περιουσίες στη Χειμάρρα, καθώς υπήρχε στο κείμενο μια γενικόλογη αναφορά για υποχρεώσεις της Αλβανίας για την προστασία των περιουσιακών δικαιωμάτων των μειονοτήτων…
Επίσης στο κείμενο της σλοβάκικης Προεδρίας δεν υπάρχει συγκεκριμένη αναφορά στην Ελλάδα και στο ντελίριο των ανθελληνικών δηλώσεων Ράμα καθώς και στις συγκεκριμένες αλυτρωτικές διεκδικήσεις, που φέρνουν την Αλβανία μέχρι την… Πρέβεζα, αλλά μια γενική αναφορά για «αποφυγή πράξεων και δηλώσεων που επιδρούν αρνητικά και υπονομεύουν τις σχέσεις καλής γειτονίας».
Έχοντας υπόψη μας δεκάδες προηγούμενα κείμενα τόσο για τα Σκόπια όσο και για την Τουρκία αλλά και για την Αλβανία, είναι ίσως το πιο αδύναμο και πιο αδιάφορο ευρωπαϊκό κείμενο, που αφορά όμως το εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα της ελληνικής μειονότητας και των ελληνοαλβανικών σχέσεων… Αυτό, όμως, που δεν είναι κατανοητό είναι για ποιον λόγο η Αθήνα συνεχίζει να «χαϊδεύει» τα Τίρανα. Εκτός εάν η ελληνική διπλωματία φοβήθηκε να ενοχλήσει τους υποστηρικτές των Τιράνων στην ΕΕ, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται το Βερολίνο, η Βιέννη, η Ρώμη, οι κεντροευρωπαϊκές χώρες και φυσικά ο Ταγίπ Ερντογάν.