Πρώτη δημοσίευση: fotavgeia.blogspot.gr
Όσο πολιτική στήριξη και να εμπεριέχει η όποια συμφωνία,όσο και η ανάγκη διατήρησης θέσεων εργασίας και να υπάρχει το απευκτέον πλησιάζει.
Πλησιάζει γιατί η πραγματική οικονομία είναι στο ναδίρ,γιατί η στοχευμένη παράδοση των επιχειρήσεων σε πολυεθνικούς ομίλους(1) έχει εντονότατη οσμή διαφθοράς (2)από την πολιτειακή ηγεσία,αλλά κυρίως γιατί δεν υπάρχει εμπορική αλλά και τραπεζική πίστη.
Και βέβαια πως να υπάρχει τραπεζική πίστη με δεσμεύσεις λογαριασμών επιχειρήσεων (3)μέσω δεσπόζουσας θέσης των Τραπεζικών επιχειρήσεων με την συναίνεση του κράτους με πρόσχημα την φοροδιαφυγή.
Και βέβαια πως να υπάρχει εμπορική πίστη,όταν στο όνομα της διάσωσης καταστρέφονται οι ανταγωνιστικές ως προς τις "επιδοτούμενες" επιχειρήσεις θρασύτατα.
Στις 14 Φεβρουαρίου η απόφαση του πρωτοδικείου περί υπαγωγής στα άρθρα 1Ο6Β(4) θα καθορίσει εν πολλοίς το διαφαινόμενο τέλος αυτής της πολιτικής παρέμβασης στα επιχειρησιακά δρώμενα στην χώρα. .Υπάρχουν βέβαια και οι τριτανακοπές που θεωρούνται δεδομένες αλλά ας "ίδωμεν".
Σιωπηρά θεωρητικά όλοι οι"ανταγωνιστές" επιδιώκουν την διάσωση της εργασίας των 8.500-11,000 εργαζομένων ,αλλά και των συναφών επιχειρήσεων που εμπλέκονται στην τροφοδοσία με ανοικτά υπόλοιπα άλλα και συμβόλαια συνεργασίας.
Στην πράξη όμως; Για ποιόν λόγο να στηρίξουν τους "κακοπληρωτές" ανταγωνιστές τους;
Και μπορεί να πέρασε ονομαστικά το νέο πτωχευτικό δίκαιο (sic), όμως μόνο ονομαστικά ως είθισται δεδομένου ότι ο αποκλεισμός του 99% των επιχειρήσεων με παραλείψεις (5) αλλά και στοχευμένες ασάφειες ,αποδεικνύουν ότι η πολιτική διαπλοκή στην χώρα μας με την συναίνεση των δικηγόρων είναι απύθμενη κατ επέκταση χάνεται και η όποια εμπιστοσύνη έχει εναπομείνει σαν πολιτική πίστη.
Για άλλη μια φορά ο νομικός φορμαλισμός(6) επικρατεί στην πραγματική οικονομία αναδεικνύοντας τα τρωτά ενός αφερέγγυου πολιτειακού συστήματος ,μεταξύ νομοθετικής, δικαστικής, και εκτελεστικής εξουσίας.
Οι τραπεζικές επιχειρήσεις σαφέστατα επιδιώκουν την συνέχεια στο σήριαλ διότι παρά τα επιτυχή stress test ,γνωρίζουν πολύ καλά ότι άλλο η δημιουργική λογιστική με άυλη κερδοφορία, και άλλο η πραγματική οικονομία. Έτσι με φανερή υποστήριξη αναμένουν τα πολιτικά αλλά και εμπορικά ωφέλη ,γιατί χωρίς επιχειρήσεις όπου έχουν το 50% του τζίρου τους τα μπόνους εξτραδάκια δεν θα υπάρξουν.
Η έλλειψη η εμφανής όμως στην αγορά ρευστού μέσω και των αισχρών capital controls,στα όρια του 17% σύμφωνα με την πρόσφατη δημοσίευση της ΕΣΕΕ δεν αφήνει περιθώρια ελπίδας .Και αντί να ευχολογούμε αισιόδοξα ας αντιμετωπίσουμε κατάφατσα την πραγματικότητα για να μπορέσουμε να βγούμε από τα αδιέξοδα.
Όσο αυτό το υπερφίαλο γαϊτανάκι αισιοδοξίας με στρεβλά διατυπωμένα και ερμηνευμένα στοιχεία από τους πολιτικούς αλλά και τους όποιους διαπλεκόμενους υπάρχει τόσο η χώρα θα βυθίζεται στον Ερντογανισμό του όποιου Μαξίμου,προς όφελος της ΕΚΤ και σε βάρος του συνόλου του στοχευμένα Φτωχοποιημένου Ελληνικού Λαού.
Και μπορεί οι επιχειρηματικές οικογένειες Μαρινόπουλος – Σκλαβενίτης να επιδιώκουν την άλωση της Ελληνικής αγοράς μέσω πολιτικών deal,η πραγματική οικονομία επιζητεί την επιβίωση χιλιάδων(750.000)μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Η πραγματική οικονομία εμφανίζεται στην μετακύληση των υπερωριώντων εργαζομένων σε ρεπό δείχνοντας καιτηναταθερημετακύληση τηςεργασιας σε Gig οικονομία(7).
Άνιση μάχη οικονομικά ,αναγκαία όμως συνθήκη και η στήριξη λειτουργίας του κοινωνικού ιστού.
Εκτός και αν είναι άλλοι οι στόχοι.!!
Σε ότι δε αφορά την υποστήριξη της Ελληνικής οικονομίας ακόμα (φευ)αναμένουμε σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης!!! με έμφαση στην μικρής παραγωγικής κλίμακας με ή χωρίς clusters αλλά με υπεραξία προίοντος.
Ας μην ξεχνάμε όμως ότι Η δύναμη ελκύει πάντα ανθρώπους με χαμηλή ηθική,όπως έλεγε ο Αλβέρτος Αϊνστάιν, 1879-1955, Γερμανοεβραίος φυσικός