Δημήτρης Περδίκης
Εδώ και πολλά χρόνια ακούμε στερεότυπα, δογματικά θα έλεγα, στις διμερείς συναντήσεις με ξένους επισήμους να αναφέρεται κάθε φορά, μονότονα το ίδιο: «Στηρίζουμε την λύση του κυπριακού στα πλαίσια μίας δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας». Τόσο από τους ξένους ηγέτες όσο και από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Οι αναφορές αυτές γίνονται με τέτοια δογματική ευλάβεια σαν να πρόκειται για το Σύμβολο της Πίστεως σε θρησκευτική σύνοδο.
Η διζωνική – δικοινοτική ομοσπονδία υπήρξε εξαρχής απαίτηση της Τουρκίας και εξυπηρετούσε τα συμφέροντα και τα σχέδια της και μόνο. Καταλάβαινε ο κάθε Έλληνας επίσημος όταν αναφερόταν σε αυτό τι πραγματικά αυτό σημαίνει; Μάλλον όχι. Η Τουρκία όμως κατόρθωσε να τραβήξει το ζητούμενο σε αυτά που η ίδια επιδιώκει (και δεν ομολογεί). Όπως ακριβώς κάνει με το Αιγαίο, τις καλούμενες από αυτήν «γκρίζες ζώνες», υφαλοκρηπίδα, θαλάσσιες και αέριες ζώνες και ότι άλλο θέλει να διεκδικήσει στα πλαίσια της διαχρονικής επεκτατικής πολιτικής της. Αδιαφορώντας για το διεθνές δίκαιο ή ερμηνεύοντάς το όπως θέλει, τραβάει την διελκυστίνδα προσπαθώντας να υλοποιήσει τα έκνομα σχέδιά της.
Το 2004 το σχέδιο Ανάν απορρίφτηκε από την συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού ελληνισμού. Τώρα εμφάνισαν έναν Τουρκοκύπριο ηγέτης εξαιρετικά επικοινωνιακό και καταφερτζή, ο οποίος ασκεί επιρροή στον πρόεδρο της ΚΔ, που φαίνεται πως για κάποιους λόγους, στους οποίους δεν θέλω να αναφερθώ, έχει προφανή αδυναμία ουσιαστικής άσκησης των καθηκόντων του.
Φτάνουμε λοιπόν σε ένα τερατώδες νέο σχέδιο διζωνικής – δικοινοτικής συνομοσπονδίας το οποίο αν θα γίνει αποδεκτό θα νομιμοποιήσει το έκνομο τουρκικό κατασκεύασμα στα βόρεια του νησιού και θα δημιουργήσει ένα τουρκικό προτεκτοράτο στον νότο, το οποίο μπορεί να τουρκοποιηθεί πλήρως μέσα σε κάποιο χρονικό διάστημα.
Πιο συγκεκριμένα, με το σχέδιο αυτό:
Η Τουρκία νομιμοποιεί την εισβολή και κατοχή του 1974 καθώς και όλα τα εγκλήματα πολέμου, εποικισμού, τουρκοποίησης κλπ που έχει διαπράξει.
Διατηρεί το κρατικό μόρφωμα που η ίδια δημιούργησε, με μικρές εδαφικές παραχωρήσεις αλλά και με πλήρη ισχύ των συμφωνιών με τις οποίες το έχει δεσμεύσει. Επιπλέον θα θελήσει να ελέγχει την άντληση και την διανομή του φυσικού αερίου.
Η ψήφος των τουρκοκυπρίων θα έχει πολλαπλάσια ισχύ αυτής των ελληνοκυπρίων.
Τουρκοκύπριος πρόεδρος εκ περιτροπής. (Σκεφθείτε, μετά από κάποια προβοκάτσια ο Τ/κ πρόεδρος να κάνει έκκληση προς την Τουρκία να παρέμβει επειδή δήθεν κινδυνεύουν οι Τ/κ)
Η Τουρκία θα διατηρήσει στρατό στην Κύπρο και επεμβατικά δικαιώματα (εγγυήσεις). Επειδή αυτά συναντούν αντιδράσεις, τις απαιτήσεις αυτές η Τουρκία προσπαθεί να τις μασκαρέψει. Συνδέει λοιπόν την απόσυρση του στρατού της από την Κύπρο με την εισδοχή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Η Τουρκία ίσως να μην γίνει ποτέ μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όμως και αν αυτό συμβεί θεωρώ πως είναι ο πιο σίγουρος δρόμος προς την κατάρρευση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος). Τα επεμβατικά της δικαιώματα προσπαθεί να τα περιπλέξει με επεμβατικά δικαιώματα του ΝΑΤΟ.
Μεγάλο μέρος των Τούρκων εποίκων θα έχει δικαίωμα παραμονής στο νησί.
Ένα μέρος των Ε/κ προσφύγων θα μπορεί να επιστρέψει υπό τουρκική διοίκηση. Καταλαβαίνετε τι αυτό σημαίνει; Στο Βέλγιο, κέντρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρώπης των περιφερειών, όπου υποτίθεται ότι κάθε τι το εθνικιστικό έχει πλέον ξεπεραστεί, εκεί στην Φλάνδρα θέλησα να ρωτήσω πως θα πάω στον προορισμό μου στα Γαλλικά. Η αντίδραση της κυρίας που ρώτησα ήταν ένα σοκ για μένα. Οι Τ/κ πληθυσμιακά περίπου 18% θα διαμοιράζονται 50% - 50% την κεντρική διοίκηση της συνομοσπονδίας. Αυτό είναι το αυτοκτονικό σχέδιο που προσπαθούν να περάσουν. Οι Τούρκοι έλεγχαν το 34%, έτσι θα ελέγχουν τα πάντα.
Ακόμα έχουμε και άλλες παράπλευρες απώλειες. Ως τώρα η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν μια δεύτερη Ελλάδα. Στον ΟΗΕ, Στην ΕΕ, στις διεθνείς σχέσεις, στην παιδεία, στα πάντα. Έτσι με την Κύπρο στο πλάι κάθε επιδίωξη είχε διπλάσια ισχύ. Έχουμε συνηθίσει στην Γιουροβίζιον να έχουμε πάντα το 12άρι της Κύπρου και αντίστροφα. Ο εθνικός μας χώρος άτυπα έχει μεγαλώσει και έχουμε συνηθίσει σε αυτό. Αλλοίμονο με αυτό το σχέδιο (αν περάσει) όλα θα αλλάξουν. Ας ελπίσουμε πως το σχέδιο αυτό δεν θα περάσει γιατί θα είναι ένα έγκλημα, μια από τις μεγαλύτερες προδοσίες που θα έχει γνωρίσει ο ελληνισμός.
Σε αυτή την περίπτωση όμως θα πρέπει να γίνει σαφές πως πλέον οτιδήποτε θα πρέπει να ξεκινάει από μηδενική βάση. Ως τώρα σε κάθε επανάληψη των συνομιλιών οι προηγούμενες παραχωρήσεις θεωρείτο κάτι το συμφωνημένο. Όλα άρχιζαν από τις τελευταίες ελληνικές παραχωρήσεις στις οποίες προστίθεντο και οι νεότερες. Έτσι φτάσαμε εδώ. Το κυπριακό είναι ένα ζήτημα εισβολής και κατοχής. Για τους Τουρκοκύπριους, οι περισσότεροι των οποίων είναι απόγονοι Κυπρίων Λινοβάμβακων, υπάρχουν όλες οι πρόνοιες του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Ότι ισχύει και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες με ισοδύναμες μειονότητες, θα ισχύσει και στην Κύπρο.
Θα που κάποιοι, έτσι δεν θα υπάρξει λύση ποτέ. Δεν είναι όμως έτσι. Συμφωνία τώρα σημαίνει συμφωνία στην πιο άσχημη στιγμή για τον ελληνισμό και μία ισχυρή Τουρκία με έναν επιθετικό ηγέτη που ζητάει εδάφη για την ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας!! Θα έλθει η στιγμή που ο από μηχανής Θεός των Ελλήνων θα δώσει την κατάλληλη λύση την σωστή στιγμή. Χρειαζόμαστε όμως και μία ισχυρή Ελλάδα με έναν ενωμένο ελληνισμό.