ΠΑΡΙΣ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η ανακοίνωση της τηλεφωνικής επικοινωνίας του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με τον Κύπριο πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη, χρησιμοποιεί τη γνωστή “ξύλινη” γλώσσα αυτών των ανακοινώσεων. Ωστόσο σ΄ ένα σημείο υπενθυμίζει στον Ν.Αναστασιάδη δυο πράγματα:
Πρώτον ότι είναι πρόεδρος ενός κράτους. Κι αυτό δεν πρέπει να το θέσει ούτε υπό διαπραγμάτευση,ούτε να το αποποιηθεί ως …κίνηση καλής θέλησης. Είναι πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κι απενάντί του έχει έναν κατοχικό,παράνομο εκπρόσωπο κυρίως εποίκων και λιγότερο τουρκοκυπρίων. Ο Ακιντζί δεν είναι τίποτα παραπάνω από υπάλληλος της Άγκυρας κι όλο το τεχνητό κλίμα που πήγαν κάποιοι να διαμορφώσουν για ένα δήθεν άνθρωπο χαμηλών τόνων κατέρρευσε στη Γενεύη.
Συνεπώς ο κ.Αναστασιάδης πρέπει να πει σ΄ όσους τον πιέζουν για “υποχωρήσει” ,ότι έχει κάνει ήδη πάρα πολλές.
Το δεύτερο που πρέπει να θυμάται όχι μόνο ο Κύπριος πρόεδρος αλλά κι όσοι εμπλέκονται στην διαδικασία που ονομάζουν διαπραγμάτευση είναι ότι η όποια λύση για να είναι δίκαιη και βιώσιμη πρέπει να στηρίζεται στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ και της ιδιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας ως κράτος-μέλος της ΕΕ. Όλες οι άλλες είναι λύσεις “γιαλαντζί”. Αυτό σημαίνει ότι η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων είναι όρος απαράβατος, “κόκκινη γραμμή” που δεν μπορεί να ξεπεραστεί. Και σ΄αυτό έχουμε ρίξει “νερό στο κρασί” μας κάνοντας λόγω για “χρονοδιαγράμματα αποχώρησης” κι άλλα σχετικά.
Στην επιδίωξη να επιβληθεί οποιαδήποτε λύση στην Κύπρο,για να αρχίσει απρόσκοπτα η εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων, εμπλέκονται πολλά και ισχυρά συμφέροντα. Κατανοητό, αλλά δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για κανέναν μας. Πολύ περισσότερο για όσους έχουν την ευθύνη της όποιας διαδικασίας “διαπραγμάτευσης”. Αυτοί πρώτα απ΄ όλους πρέπει να ΄χουν στο μυαλό τους μόνιμα τα “δεν ξεχνώ” που προαναφέραμε. Κι όχι μόνο αυτά.