Να αναβληθεί η παγίδα της δήθεν «διεθνούς» συνδιάσκεψης στη Γενεύη
Απαιτείται διεθνής συνδιάσκεψη με συμμετοχή ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας και Ε.Ε.,
Με βάση τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και τις διεθνείς συνθήκες
Γράφει ο Νίκος Αναγνωστάτος
«Τις πταίει» άραγε και η Κύπρος, η από αιώνων ελλήνων κατοίκων γη, ανεξάρτητο κράτος και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κινδυνεύει να μετατραπεί σε κοινότητα ελεγχόμενη από την Τουρκία; Ποιοι συνέβαλαν σε αυτό το «κατόρθωμα», διότι χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια για να φθάσουμε στο σημείο να δεχόμαστε εναλλακτική Προεδρεία και όρους οι οποίοι αγγίζουν την έννοια ακόμη και της προδοσίας, έστω και χωρίς μια τέτοια πρόθεση.
Η καλή μας «φίλη» και «σύμμαχος» Αγγλία, όταν διαπίστωσε ότι χάνει το παιχνίδι με τα παλληκάρια της Κύπρου, που αγωνιζόταν να απελευθερωθούν από τους αποικιοκράτες τους, μια από τις τελευταίες εναπομείνασες αποικίες τους, ενέπλεξαν την Τουρκία, με το γνωστό και απαράμιλλο, πρέπει να παραδεχθούμε, αλεπουδίσιο ελιγμό, ότι δήθεν μια μειονότητα του 18%, η οποία ζούσε ικανοποιητικά με τους υπερέχοντες σε όλα κυπρίους, έχει δικαιώματα, δικαιώματα ανθρωπιστικά τα οποία στην ειρηνική και συνεργατική συμβίωση, ουδέποτε αγνόησε η Κύπρος, αλλά όχι και κυριαρχικά δικαιώματα, τα οποία ουδέποτε είχαν ούτε καν θίξει, ποσώ δε μάλλον δεν είχαν ποτέ διανοηθεί να διεκδικήσουν.
Το τραγελαφικό αλλά και πολύ ενδιαφέρον, είναι ότι οι τουρκο-κύπριοι, δεν επιθυμούσαν αυτή την εξέλιξη που τους επέβαλαν, αλλά και με αρκετή βεβαιότητα, πιστεύω ότι και τώρα ακόμη, αν ερωτηθούν, θα απαντήσουν ότι προτιμούν την προηγούμενη της εισβολής κατάσταση, αντί την τωρινή τους φτώχια και δυστυχία. Ενδεικτικό είναι ένα γεγονός που συνέβη το 1961 στο στρατόπεδο του κυπριακού στρατού, στο πρώην ΒΜΗ, όταν η Μελέτ Χανούμ που σερβίριζε τους καφέδες, είπε στον Τούρκο Ταγματάρχη, «Σεις τι θέλετε εδώ που ήρθατε. Εμείς με τους χριστιανούς περνούσαμε μια χαρά. Μαζί γιορτάζαμε τα Χριστούγεννα, μαζί και το Ραμαζάνι».
Επιβάλλεται επομένως, να αναβληθεί αυτή η λεγόμενη διεθνής Διάσκεψη της Γενεύης, όπου με την πίεση της Αμερικής, του «φίλου» Ομπάμα, το οποίον εκθειάσαμε πρόσφατα ως … φιλέλληνα, ,μέσω της ομάδας Νούλαντ, θέλει να κλείσει όπως – όπως, και προς όφελος της Τουρκίας το κυπριακό, πριν παραδώσει την Προεδρεία στον Τραμπ. Το ερωτηματικό προκύπτει με τη στάση του εκπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών, του σκοτεινού και δολοπλόκου Νορβηγού Έσπεν Μπαρθ Άιντα, και τις εντολές ή οδηγίες που έλαβε από τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, ξεχνώντας τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, τα οποία χαρακτήριζαν τους Τούρκους ως εισβολείς και κατακτητές και θα πρέπει να αποχωρήσουν το γρηγορότερο.
Αλλά και η Ε.Ε. δια της Commission, τι κάνει; Δεν είναι υποχρεωμένη να πάρει θέση και να υποστηρίξει το κράτος μέλος της, την Κύπρο, που προσπαθούν να την διαλύσουν; Η σιγή αυτή δεν είναι χρυσός, αλλά μάλλον συνενοχή και επιβεβαίωση ότι η Ε.Ε. είναι ενωμένη στα χαρτιά και στην ουσία η κάθε δυνατή χώρα ενδιαφέρεται για τα στενά οικονομικά της συμφέροντα και μόνο, αντίθετα με το γράμμα και πνεύμα της Συνθήκης της Ε.Ε., στην οποία εμείς οι Έλληνες έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας για διεθνή δικαιοσύνη και ασφάλεια. Ας βρεθεί κάποιος να τρίξει τα δόντια στην Commission και σε όλους στη Σύναξη Κορυφής, θέτοντάς τους ενώπιον των ευθυνών τους και των υποχρεώσεών τους, με τον ίδιο τρόπο και σκεπτικό που μας επέβαλαν να συμφωνήσουμε σε μέτρα εναντίον της Ρωσίας, κάτι που τόσο μας έχει βλάψει πολλαπλώς.
Κατά την ταπεινή άποψή μου, η συζήτηση πρέπει να γίνει από μηδενική βάση, tabula rasa, που λένε, έτσι ώστε να επιτευχθεί μια δίκαιη και βιώσιμη λύση, στα πλαίσια του ΟΗΕ και των διεθνών συνθηκών, αλλά και την καλή πίστη και τις ηθικές αρχές. Στα πλαίσια αυτά θα πρέπει:
α.- Να επαλειφθεί η εναλλακτική Προεδρεία και να δοθεί η Αντιπροεδρία, κατά παραχώρηση, όπως στις συμφωνίες του Λονδίνου Ζυρίχης.
β.- Να διατηρηθεί το Σύνταγμα της Κύπρου, ως κυρίαρχο κράτος που παραχωρεί δικαιώματα στους τουρκο-κυπρίους, στα πλαίσια των ανθρωπιστικών αξιών.
γ.- Άμεση αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων. Τι ρόλο αλήθεια επιτελούν τα στρατεύματα αυτά; Για προστασία των τουρκο-κυπρίων ή για αστυνόμευσή τους;
δ.- Το εδαφικό που θα κινείται η τουρκο-κυπριακή κοινότητα, να περιοριστεί στο 18%, δηλαδή όσο ήταν το ποσοστό των τ/κ πριν την εισβολή.
ε.- Να επιστραφούν όλες οι ιδιοκτησίες στους ελληνο-κύπριους, εκτός αν αποζημιωθούν.
στ.- Η ελεύθερη διακίνηση όλων των κυπρίων σε όλη την Κύπρο, ως ένα ευνομούμενο, ελεύθερο και κυρίαρχο κράτος.
η.- Δεν χρειάζονται εγγυητές. Εγγυητής θα είναι πλέον η Ε.Ε. στην οποία ανήκει.
Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος κ.Αναστασιάδης, είναι ενδοτικός, προφανώς εκ φύσεως, κληρονομώντας τον πλέον ενδοτικό Πρόεδρο κ.Χριστόφιας, μαζί με τις παραχωρήσεις τους, οι οποίες όμως δεν έχουν τεθεί στην κρίση των κυπρίων, άρα δεν συνιστούν δεσμεύσεις και έτσι όλα πρέπει να εξετασθούν από την αρχή και σε αυτήν την βάση να επιμείνουμε και να ζητήσουμε την συμπαράσταση τόσο της Ε.Ε., όσο και των Ηνωμένων Εθνών, εκτός αν κάποιος μας πείσει με νόμιμα και σωστά επιχειρήματα, ότι οι τουρκο-κύπριοι έχουν αυξημένα δικαιώματα.
Είναι ώρα να σταθούμε στο ύψος των νόμιμων δικαιωμάτων μας και να ζητήσουμε την στήριξη των συμμάχων και εταίρων μας. Δεν είναι δυνατόν ο ψυχορραγών Σουλτάνος να πετυχαίνει πάντοτε το δικό του. Μέχρι τότε, ας αναφωνήσουμε με σεβασμό και προσδοκία, «που είσαι αείμνηστε Τάσσο Παπαδόπουλε»;
Η καλή μας «φίλη» και «σύμμαχος» Αγγλία, όταν διαπίστωσε ότι χάνει το παιχνίδι με τα παλληκάρια της Κύπρου, που αγωνιζόταν να απελευθερωθούν από τους αποικιοκράτες τους, μια από τις τελευταίες εναπομείνασες αποικίες τους, ενέπλεξαν την Τουρκία, με το γνωστό και απαράμιλλο, πρέπει να παραδεχθούμε, αλεπουδίσιο ελιγμό, ότι δήθεν μια μειονότητα του 18%, η οποία ζούσε ικανοποιητικά με τους υπερέχοντες σε όλα κυπρίους, έχει δικαιώματα, δικαιώματα ανθρωπιστικά τα οποία στην ειρηνική και συνεργατική συμβίωση, ουδέποτε αγνόησε η Κύπρος, αλλά όχι και κυριαρχικά δικαιώματα, τα οποία ουδέποτε είχαν ούτε καν θίξει, ποσώ δε μάλλον δεν είχαν ποτέ διανοηθεί να διεκδικήσουν.
Το τραγελαφικό αλλά και πολύ ενδιαφέρον, είναι ότι οι τουρκο-κύπριοι, δεν επιθυμούσαν αυτή την εξέλιξη που τους επέβαλαν, αλλά και με αρκετή βεβαιότητα, πιστεύω ότι και τώρα ακόμη, αν ερωτηθούν, θα απαντήσουν ότι προτιμούν την προηγούμενη της εισβολής κατάσταση, αντί την τωρινή τους φτώχια και δυστυχία. Ενδεικτικό είναι ένα γεγονός που συνέβη το 1961 στο στρατόπεδο του κυπριακού στρατού, στο πρώην ΒΜΗ, όταν η Μελέτ Χανούμ που σερβίριζε τους καφέδες, είπε στον Τούρκο Ταγματάρχη, «Σεις τι θέλετε εδώ που ήρθατε. Εμείς με τους χριστιανούς περνούσαμε μια χαρά. Μαζί γιορτάζαμε τα Χριστούγεννα, μαζί και το Ραμαζάνι».
Επιβάλλεται επομένως, να αναβληθεί αυτή η λεγόμενη διεθνής Διάσκεψη της Γενεύης, όπου με την πίεση της Αμερικής, του «φίλου» Ομπάμα, το οποίον εκθειάσαμε πρόσφατα ως … φιλέλληνα, ,μέσω της ομάδας Νούλαντ, θέλει να κλείσει όπως – όπως, και προς όφελος της Τουρκίας το κυπριακό, πριν παραδώσει την Προεδρεία στον Τραμπ. Το ερωτηματικό προκύπτει με τη στάση του εκπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών, του σκοτεινού και δολοπλόκου Νορβηγού Έσπεν Μπαρθ Άιντα, και τις εντολές ή οδηγίες που έλαβε από τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, ξεχνώντας τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας, τα οποία χαρακτήριζαν τους Τούρκους ως εισβολείς και κατακτητές και θα πρέπει να αποχωρήσουν το γρηγορότερο.
Αλλά και η Ε.Ε. δια της Commission, τι κάνει; Δεν είναι υποχρεωμένη να πάρει θέση και να υποστηρίξει το κράτος μέλος της, την Κύπρο, που προσπαθούν να την διαλύσουν; Η σιγή αυτή δεν είναι χρυσός, αλλά μάλλον συνενοχή και επιβεβαίωση ότι η Ε.Ε. είναι ενωμένη στα χαρτιά και στην ουσία η κάθε δυνατή χώρα ενδιαφέρεται για τα στενά οικονομικά της συμφέροντα και μόνο, αντίθετα με το γράμμα και πνεύμα της Συνθήκης της Ε.Ε., στην οποία εμείς οι Έλληνες έχουμε εναποθέσει τις ελπίδες μας για διεθνή δικαιοσύνη και ασφάλεια. Ας βρεθεί κάποιος να τρίξει τα δόντια στην Commission και σε όλους στη Σύναξη Κορυφής, θέτοντάς τους ενώπιον των ευθυνών τους και των υποχρεώσεών τους, με τον ίδιο τρόπο και σκεπτικό που μας επέβαλαν να συμφωνήσουμε σε μέτρα εναντίον της Ρωσίας, κάτι που τόσο μας έχει βλάψει πολλαπλώς.
Κατά την ταπεινή άποψή μου, η συζήτηση πρέπει να γίνει από μηδενική βάση, tabula rasa, που λένε, έτσι ώστε να επιτευχθεί μια δίκαιη και βιώσιμη λύση, στα πλαίσια του ΟΗΕ και των διεθνών συνθηκών, αλλά και την καλή πίστη και τις ηθικές αρχές. Στα πλαίσια αυτά θα πρέπει:
α.- Να επαλειφθεί η εναλλακτική Προεδρεία και να δοθεί η Αντιπροεδρία, κατά παραχώρηση, όπως στις συμφωνίες του Λονδίνου Ζυρίχης.
β.- Να διατηρηθεί το Σύνταγμα της Κύπρου, ως κυρίαρχο κράτος που παραχωρεί δικαιώματα στους τουρκο-κυπρίους, στα πλαίσια των ανθρωπιστικών αξιών.
γ.- Άμεση αποχώρηση των Τουρκικών στρατευμάτων. Τι ρόλο αλήθεια επιτελούν τα στρατεύματα αυτά; Για προστασία των τουρκο-κυπρίων ή για αστυνόμευσή τους;
δ.- Το εδαφικό που θα κινείται η τουρκο-κυπριακή κοινότητα, να περιοριστεί στο 18%, δηλαδή όσο ήταν το ποσοστό των τ/κ πριν την εισβολή.
ε.- Να επιστραφούν όλες οι ιδιοκτησίες στους ελληνο-κύπριους, εκτός αν αποζημιωθούν.
στ.- Η ελεύθερη διακίνηση όλων των κυπρίων σε όλη την Κύπρο, ως ένα ευνομούμενο, ελεύθερο και κυρίαρχο κράτος.
η.- Δεν χρειάζονται εγγυητές. Εγγυητής θα είναι πλέον η Ε.Ε. στην οποία ανήκει.
Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος κ.Αναστασιάδης, είναι ενδοτικός, προφανώς εκ φύσεως, κληρονομώντας τον πλέον ενδοτικό Πρόεδρο κ.Χριστόφιας, μαζί με τις παραχωρήσεις τους, οι οποίες όμως δεν έχουν τεθεί στην κρίση των κυπρίων, άρα δεν συνιστούν δεσμεύσεις και έτσι όλα πρέπει να εξετασθούν από την αρχή και σε αυτήν την βάση να επιμείνουμε και να ζητήσουμε την συμπαράσταση τόσο της Ε.Ε., όσο και των Ηνωμένων Εθνών, εκτός αν κάποιος μας πείσει με νόμιμα και σωστά επιχειρήματα, ότι οι τουρκο-κύπριοι έχουν αυξημένα δικαιώματα.
Είναι ώρα να σταθούμε στο ύψος των νόμιμων δικαιωμάτων μας και να ζητήσουμε την στήριξη των συμμάχων και εταίρων μας. Δεν είναι δυνατόν ο ψυχορραγών Σουλτάνος να πετυχαίνει πάντοτε το δικό του. Μέχρι τότε, ας αναφωνήσουμε με σεβασμό και προσδοκία, «που είσαι αείμνηστε Τάσσο Παπαδόπουλε»;