Του Κώστα Βουλγαράκη
Δυστυχώς, η «σκληρή πραγματικότητα» των Ιμίων, γράφτηκε με οδυνηρό τρόπο, πριν από 21 χρόνια.
Αν θέλουμε να την αγνοήσουμε και να ζούμε σε μια «εικονική πραγματικότητα», τότε δεν χωρά καμιά ανάλυση και σοβαρή συζήτηση και πλέον ο καθένας μας, μπορεί να λέει ότι θέλει ανέξοδα και αυτό-ικανοποιητικά.
Αν όμως αξιολογήσουμε ψύχραιμα, αυτή την σκληρή πραγματικότητα, μόνο τότε μπορούμε να σχεδιάσουμε σωστά και να συζητάμε ρεαλιστικά, επί της κατάστασης. Δε θέλω να γίνω πιο σκληρός, πιο ωμός και πιο προκλητικός, μ’ αυτή την άσχημη πραγματικότητα και να θέσω κρίσιμα ερωτήματα-διλήμματα, που η Κοινή Γνώμη δεν είναι έτοιμη, είτε να τα δεχτεί, είτε και να τα κατανοήσει.
Το χθεσινό περιστατικό στα Ίμια, με το «σόου προσκλήσεων» της Τουρκικής Στρατιωτικής Ηγεσίας, έχει πολλές αναγνώσεις, ανάλογα από ποια σκοπιά το αξιολογείς και ΠΟΙΑ πραγματικότητα, λαμβάνεις υπόψη σου.
Το ότι ήταν ένα επικοινωνιακό παιχνίδι των Τούρκων, με σαφή «μηνύματα», προς διάφορους αποδέκτες, τόσο στο εσωτερικό της Τουρκίας (κυρίως), όσο και προς την Ελλάδα (και την Ευρώπη κατ’ επέκταση), είναι σαφές και αυτό έχει πολύ εμφανείς λόγους-αιτίες (βλ. http://www.alfavita.gr/arthron/koinonia/geetha-oi-toyrkoi-paraviasan-ta-ellinika-horika-ydata-sta-imia).
Μάλιστα, αν επί του πλοίου (της ΤΠΚ), δεν επέβαινε σύσσωμη η Τουρκική Στρατιωτική Ηγεσία, το περιστατικό δεν θα απασχολούσε ούτε καν τα ψιλά γράμματα των τοπικών εφημερίδων πλέον (και αυτό το «πλέον», είναι το πιο κρίσιμο, το επικίνδυνο της υπόθεσης).
Η παρουσία όμως της Ηγεσίας των Τουρκικών Ε.Δ., οι δηλώσεις (απειλές) που προηγήθηκαν, λόγω της διπλωματικής εμπλοκής με την έκδοση των 8 Τούρκων Στρατιωτικών φυγάδων, αλλά και η σεναριακή κάλυψη προβολής, αυτού του περιστατικού των Ιμίων, είναι αυτά που του προσδίδουν μια ιδιαίτερη βαρύτητα. Και η «βαρύτητα» αυτή, έγινε ακόμα βαρύτερη, απέκτησε πραγματική ουσία και έπιασε τόπο, από τον τρόπο με τον οποίο, πολλοί εδώ στην Ελλάδα «τσίμπησαν» και έκαναν τζερτζελέ.
Όμως, καμιά φορά, αυτοί που παίζουν επικοινωνιακά παιχνίδια, θα πρέπει να ξέρουν ότι έχουν «κόστος». Ας δούμε λοιπόν το περιστατικό αυτό απ’ την ανάποδη.
1. Οι Τούρκοι σχεδίασαν να ΜΑΣ στείλουν ένα μήνυμα και απεδείχθη ότι ΕΜΕΙΣ τα λάβαμε, το χάψαμε και «τρελαθήκαμε».
2. Αν όμως το μήνυμα ήταν, με την παρουσία ΟΛΗΣ της Ηγεσίας τους, να αμφισβητήσουν επισήμως και ΔΥΝΑΜΙΚΑ την Ελληνική κυριαρχία στην περιοχή, τότε ΕΡΩΤΩ:
Tο γεγονός ότι το Τουρκικό πλοίο, με σύσσωμη την Τουρκική Στρατιωτική Ηγεσία πάνω του, μόλις εμφανίστηκε το Ελληνικό Πολεμικό Πλοίο ΣΥΜΟΡΦΩΘΗΚΕ πλήρως με την υπόδειξη του, να αποχωρήσει από τα Ελληνικά Χωρικά Ύδατα τι ήταν; Πώς ερμηνεύεται (κυρίως διπλωματικά);
Εδώ, κάποιοι πονηροί και καχύποπτοι «δικοί μας», θα μου πουν: «καλά, οι Τούρκοι έκαναν τη δουλειά τους και έφυγαν, τότε που αυτοί ήθελαν»!
Και ΠΟΙΟΣ το λέει αυτό και ΠΟΙΟΣ το ξέρει αυτό;
Σημασία δεν έχει το «πως γίνεται», αλλά το «πως φαίνεται» (κοινώς το πως προβάλλεται και πως διαβάζεται) το κάθε περιστατικό, σ’ έναν τέτοιο επικοινωνιακό πόλεμο.
Στο δια ταύτα:
Αυτό που με ενόχλησε, ήταν «ο συμβολισμός» του επεισοδίου, αυτή ακριβώς την ημέρα μνήμης, της θυσίας τριών ηρωικών στελεχών του ΠΝ και της μαύρης επετείου (προδοσίας) της κρίσης των Ιμίων.
Θεωρώ ότι το Πολεμικό Ναυτικό και οι Ελληνικές Ε.Δ., έπραξαν το σωστό, με βάση τις τυποποιημένες ενέργειες για την περίσταση αυτή. Επεχείρησαν άμεσα και έπραξαν με σύνεση (αν και εδώ, κάποιοι «καθηγητές», ασφαλώς θα ήθελαν να βουλιάξουμε τους Τούρκους).
Διάβασα όμως με προσοχή, την ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ και την βρήκα εξαιρετικά ατυχή (εκτός στόχου). Προσωπικά θα με ικανοποιούσε, μια δήλωση στο παρακάτω πνεύμα, που θα έπρεπε μάλιστα, να φτάσει διεθνώς μέχρι εκεί που πρέπει:
«Την τάδε (ημέρα-ώρα) εντοπίσθηκε από το Ελληνικό Σύστημα Επιτήρησης, το Τουρκικό Πολεμικό Πλοίο τάδε, να παραβιάζει τα Ελληνικά Χωρικά Υδατα στην περιοχή των ΙΜΙΩΝ. Άμεσα επενέβη της παραβίασης, το Ελληνικό Πολεμικό Πλοίο τάδε, το οποίο αφου ενημέρωσε το Τουρκικό Πλοίο ότι βρίσκεται εντός Ελληνικών Χωρικών Υδάτων, το υποχρέωσε να αποχωρήσει της περιοχής και στη συνέχεια το συνόδευσε, μέχρις ότου αυτό, να εξέλθει στα Διεθνή Ύδατα».
Η σκληρή πραγματικότητα, επιλύεται ΜΟΝΟ με πόλεμο, πλέον. Αντιθέτως, η εικονική πραγματικότητα, είναι θέμα «πολέμου ανακοινώσεων»!