 |
| EPA, WOLFGANG KUMM |
Του Γιώργου Χαρβαλιά
Μέχρι σήμερα ήταν γνωστό πώς εκτός από την Ελλάδα και την Τουρκία, τρείς μεγάλες χώρες είχαν συγκεκριμένο ενδιαφέρον, άποψη και επιδιώξεις γύρω από το Κυπριακό:
- Η Βρετανία ως πάλαι ποτέ αποικιοκρατική δύναμη που εξακολουθεί να διατηρεί στρατιωτική βάση στο νησί, οι ΗΠΑ που βλέπουν την «ενιαία» Κύπρο ως ιδανικό «σταθμό παρακολούθησης» και δυνητικό ορμητήριο για τον γεωστρατηγικό χώρο της Μέσης Ανατολής και η Ρωσία που αντιστοίχως θέλει να φρενάρει τα αμερικανικά σχέδια «Νατοποίησης» και διατηρεί παραδοσιακές σχέσεις με τη Λευκωσία.
Αίφνης όμως ανακατεύεται στο παιχνίδι και η Γερμανία των Μέρκελ-Σόιμπλε, εκφράζοντας ισχυρότατη βούληση για ταχύτατη «λύση» και επανένωση του νησιού με την γνωστή παραλλαγή του σχεδίου Ανάν που μοστράρουν απροκάλυπτα ο πρόεδρος Αναστασιάδης με τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί.
Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί ξαφνικά ένα τόσο ζωηρό γερμανικό ενδιαφέρον; Εχει το Βερολίνο ζωτικά γεωστρατηγικά συμφέροντα στη Κύπρο; Η απάντηση είναι «όχι». Εχει όμως άμεση ανάγκη να καθησυχάσει και να κατευνάσει την Τουρκία του Ερντογάν, προσφέροντας σπονδές εις βάρος εννοείται του ελληνισμού και της ελεύθερης Κύπρου.
Η γερμανική υπερκινητικότητα στο Κυπριακό, ενόψει μάλιστα της συνάντησης στη Γενεύη, τείνει να εξελιχθεί σε ζωντανό εφιάλτη της Αθήνας και της Λευκωσίας. Ακριβώς επειδή η ανάμιξη του Βερολίνου γίνεται με την μονοσήμαντη διάσταση εξυπηρέτησης της Αγκυρας. Και επειδή οι Γερμανοί δυνάστες της «ενωμένης Ευρώπης» είναι σε θέση να εκβιάσουν την γονατισμένη οικονομικά Ελλάδα προκειμένου να εκχωρήσει εθνική επιρροή και να απεμπολήσει κόκκινες γραμμές δεκαετιών. Να συναινέσει δηλαδή στην κατάλυση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας οδηγώντας τον ελληνοκυπριακό λαό σε ένα μέλλον αβέβαιο και επικίνδυνο.
Είναι πασιφανές σε όσους γνωρίζουν στοιχειωδώς τα θέματα των διεθνών σχέσεων, ότι η φόρμουλα «επίλυσης» του Κυπριακού που προωθείται είναι απολύτως ετεροβαρής και θίγει κεκτημένα των ελληνοκυπρίων που σήμερα έχουν δύο τρομαχτικά στρατηγικά πλεονεκτήματα: Την ιδιότητα κράτους μέλους της Ευρωπαικής Ενωσης (σ.σ. ελέω Τάσσου Παπαδόπουλου) και βέβαια το επίπεδο ανάπτυξης που δεν συγκρίνεται με αυτό των γειτόνων τους στα Κατεχόμενα.
Στην πράξη λοιπόν καλούνται να παραχωρήσουν τα πάντα εισπράττοντας μια αόριστη υπόσχεση «αρμονικής συνύπαρξης» με τους απέναντι και την επεκτατική τουρκική μητρόπολη που εξαπέλυσε τον Αττίλα.
Η σθεναρή επιδίωξη των Γερμανών για άμεση «λύση» και η ανήθικη συσχέτιση της ελληνικής στάσης με την πορεία της ρύθμισης του ελληνικού χρέους, έπρεπε ήδη να έχουν σημάνει συναγερμό στα γραφεία των πολιτικών κομμάτων. Όμως αντί έστω και προσχηματικών επιφυλάξεων η Νέα Δημοκρατία «ενθαρρύνει» τον Αναστασιάδη να προχωρήσει στη μοιραία συνθηκολόγηση, μη θέλοντας προφανώς να δυσαρεστήσει το Βερολίνο, ενώ η κυβέρνηση, κυρίως δια του υπουργού εξωτερικών Νίκου Κοτζιά, κρατάει ακόμη κάποια «μπόσικα», τα οποία όμως θα εκλείψουν μπροστά στο φάσμα γενικευμένων πιέσεων.
Στον ΣΥΡΙΖΑ άλλωστε ακούγονται ήδη οι πρώτες φωνές που μιλούν για «ιστορική ευκαιρία» συμβιβασμού στο Κυπριακό προκειμένου να πετύχουμε συμβιβασμό και στο χρέος! Και οι φωνές αυτές δεν είναι διόλου τυχαίες.
Η πρόσφατη συνέντευξη του ευρωβουλευτή, Στέλιου Κούλογλου γνωστού για τις…χαλαρές θέσεις του στα εθνικά θέματα είναι απολύτως αντιπροσωπευτική αυτής της σχολής σκέψης. Μιλώντας στο αθηναικό πρακτορείο ο Κούλογλου αφού ορθά επισημαίνει την εμμονή του Σόιμπλε εις βάρος της χώρας μας,(«Μακάρι να διαψευστώ αλλά οι Γερμανοί θα μας πάνε καροτσάκι για να μας φθείρουν τελείως…») προτείνει εμμέσως την διέξοδο: «…Το δεύτερο και πιο σημαντικό μας χαρτί είναι το Κυπριακό σε μια στιγμή που οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του είναι σε κρίσιμη φάση και η Ελλάδα έχει λόγο και είναι παίκτης. Αν λυθεί το Κυπριακό θα αποφορτίσει τη σχέση μας με την Τουρκία γιατί θα της δώσει την ευκαιρία να παίξει έναν ευρωπαικό ρόλο και να μπει κατά κάποιο τρόπο στην Ευρώπη από την πίσω πόρτα. Επιπλέον μια τέτοια εξέλιξη θα δώσει θετικά σημάδια στους Ευρωπαίους και είμαι πεπεισμένος ότι θα συμβάλει σε μια πιο ανεκτική στάση του Βερολίνου απέναντι στα οικονομικά μας, όπως η διαδικασία της αξιολόγησης. Αρα για μας το μεγαλύτερο χαρτί είναι να προχωρήσει η λύση του Κυπριακού…»
Τάδε έφη Στέλιος Κούλογλου, ευρωβουλευτής του κυβερνώντος κόμματος. Με τη Νέα Δημοκρατία σε ρόλο παρατηρητή να…χειροκροτεί τις προσπάθειες Αναστασιάδη. Υπάρχει λοιπόν κάτι που δεν καταλάβατε;