Το πως οδηγήθηκε η Κύπρος στο σημείο το οποίο βρίσκεται σήμερα, το έχουμε αναλύσει σε προηγούμενο άρθρο στη Freepen.gr.
Χρειάστηκε μια Μεγάλη Βρετανία να βάλει την Τουρκία στο παιχνίδι της Κύπρου, ένας από το πουθενά "εθνάρχης" Κωνσταντίνος Καραμανλής με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου να αποδεχθεί τον εγγυητικό ρόλο της Αγκυρας για να ανοίξει την πόρτα του νησιού, μια στρατιωτική χούντα υπό τον Ιωαννίδη να τους πει το πρώτο "περάστε", ξανά ο..."εθνάρχης" να τους βάλει πιο βαθιά με τον Αττίλα 2 κ.ο.κ.
Η ιστορία μας διδάσκει ότι οι επεμβατικοί πόλεμοι ή τα έξωθεν πραξικοπήματα καταλήγουν ενίοτε σε τραγωδίες των εκτελεστικών οργάνων αλλά και των θυμάτων.
Ο Ιωάννιδης ήταν ο άνθρωπος των Αμερικανών όταν αποφάσισαν να αντικαταστήσουν τον Παπαδόπουλο το Νοέμβριο του 1973 ύστερα από την αρνητική του στάση στη χρήση ελληνικών βάσεων επ' ωφελεία του Ισραήλ στο αραβοϊσραηλινό πόλεμο. Δεν τους ήταν πλέον χρήσιμος.
Και εντάξει ας δεχθούμε ότι ορισμένοι είναι άνθρωποι κάποιων. Το να είναι ανόητοι όμως;
Ο Ιωαννίδης μεθόδευε την ανατροπή του Μακαρίου για καιρό ενώ παράλληλα έλαβε το πράσινο φως των ΗΠΑ για την επιχείρηση ανατροπής του ηγέτη της Κύπρου.
Σύμφωνα με τον αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων της περιόδου Ιωαννίδη, στρατηγό Μπονάνο, όπως αποκάλυψε στις αναμνήσεις του, η CIA είχε διαβεβαιώσει ότι οι Τούρκοι δε θα επέμβουν σε περίπτωση πραξικοπήματος στην Κύπρο κατά του Μακαρίου, ο δε αρχηγός της CIA στην Αθήνα ενθάρρυνε το πραξικόπημα.
Το αυτό αποκάλυψε λίγο πριν πεθάνει ο τότε πρόεδρος της «Δημοκρατίας» Φαίδων Γκιζίκης για την ενθάρρυνση της CIA προς τον Ιωαννίδη. Στις 20 Ιουλίου 1974, ενώπιον του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών Τζ. Σίσκο, στην Αθήνα ο Ιωαννίδης φώναξε: «Μας εξαπατήσατε».
Επίσης λίγο μετά την πτώση της δικτατορίας, όταν συναντήθηκε τυχαία με το ναύαρχο Αραπάκη, του είπε: «Κύριε αρχηγέ, όταν κάποτε πληροφορηθείτε τα στοιχεία που έχω στα χέρια μου, τις διαβεβαιώσεις και τις ενθαρρύνσεις, θα με δικαιολογήσετε» ενώ σε συνέντευξη που δημοσιεύτηκε μετά το θάνατό του στη φυλακή («Ελεύθερος Κόσμος», του Γ. Φράγκου, 2010) είπε: «Με εξαπάτησαν ο Σίσκο και ο Κίσινγκερ για τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας στην Κύπρο».
Όμως κανένας δεν εξαπάτησε κανέναν. Αυτή είναι η αλήθεια. Ο Ιωαννίδης, χουντικός γαρ και μαθημένος να ανατρέπει με τα όπλα και τη βία ό,τι η βούληση δύο λαών επέλεξε, απεδείχθη και εντελώς ανόητος (η πιο ήπια λέξη που μπορώ να βρω) στρατιωτικός. Οι Αμερικανοί πραγματικά δεν είχαν πρόβλημα να βγει από τη μέση ο Μακάριος, όπως επίσης δεν είχαν πρόβλημα να κοπεί το νησί στη μέση από το να ενωθεί με την Ελλάδα.
Με την Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη, υπήρχε ποτέ περίπτωση να μην υπάρξει προσπάθεια έστω επέμβασης με πρόσχημα την αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας; Πραξικόπημα θα έκανε, τεθωρακισμένα έβγαλε στους δρόμους, εχθροπραξίες σημειώθηκαν.
Ήταν τόσο ανόητος ώστε τον είχαν διαβεβαιώσει οι Αμερικάνοι και αυτός τους πίστεψε. Προφανώς αγνοούσε όλα τα επεισόδια των προηγούμενων ετών ανάμεσα στις δύο πλευρές στην Κύπρο.
Θέλω να επαναλάβω ότι ο Ιωάννιδης είναι ένας εγκληματίας που δεν τιμωρήθηκε για τα εγκλήματά του και ιδίως εκείνο της Κύπρου γιατί σε αυτήν την εξελικτική αλυσίδα που περιγράψε στην αρχή του κείμενου, ήταν ο βασικότερος κρίκος.
Σχεδίασε επί της ουσίας μια πολεμική επιχείρηση στο πόδι, διότι αυτό είναι ένα στρατιωτικό πραξικόπημα. Το ζήσαμε κι εμείς οι νεώτεροι παρακαλουθώντας καλοκαιρινά γεγονότα του 2016 στην Τουρκία.
Ο Ιωαννίδης υλοποίησε μια φασιστική-επεμβατική στρατιωτική επιχείρηση και δεν έπραξε ούτε τα αυτονόητα όπως πχ,
ο ναυτικός αποκλεισμός της Κύπρου στέλνοντας τα μεγάλα του όπλα, τα ελληνικά υποβρύχια όχι κατόπιν εορτής, αλλά πολύ νωρίτερα να περιμένουν σιωπηλά και αόρατα έξω από την Κύπρο μη αφήνοντας τίποτε να πλησιάσει στο νησί.
μη βρίσκοντας έναν εύσχημο τρόπο πχ σειρά στρατιωτικών γυμνασιών σε Κρήτη-Δωδεκάνησα ώστε να έχει μονάδες όσο το δυνατόν πιο κοντά στην Κύπρο αν χρειαστεί
μη έχοντας λάβει τα μέτρα του σε νησιά του ανατολικού Αιγαίου και Εβρο
αλλά στηρίχθηκε σε υποσχέσεις από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού
Για να μην παραθέσουμε ιστορίες φίλων που κλήθηκαν στην επιστράτευση, μετέβησαν αμέσως και δε βρήκαν τίποτε και κανέναν.
Καμιά φορά αναρωτιέται ίσως κανείς ποια θα ήταν άραγε η κατάληξη αν αφού κάποιοι είχαν αποφασίσει ουσιαστικά να διεξάγουν ένα μίνι πόλεμο στην Κύπρο, τον είχαν σχεδιάσει με βάση τα αυτονόητα και όχι σε επίπεδο πικνίκ απέναντι σε κάποιους που βομβάρδισαν δικό τους στολίσκο, βύθισαν δικό τους πλοίο και κατέρριψαν δικά τους αεροπλάνα;
Ο Ιωαννίδης δεν απεδείχθη μόνο ένας πολιτικός φασίστας αλλά και ένας εντελώς ανίκανος στρατιωτικός.
Με τις αποφάσεις του τραυμάτισε βαθιά την Ελλάδα, πλήγωσε τη Δημοκρατία και έβαλε το χέρι του στον εθνικό ακρωτηριασμό της Κύπρου.
Το όνειρο και το ιστορικό δίκαιο της Ενωσης θα ερχόταν κάποτε μέσα από τη δύναμη των δύο λαών και κυρίως των Ελλήνων της Κύπρου (ίσως ακόμη και αυτών των Τουρκοκυπρίων που βλέπουν ό,τι γίνεται σήμερα στην Τουρκία και φρίττουν).
Η Ιστορία αναμένει ακόμη να δικαιωθεί...Έστω και υπό τόσο δυσμενείς συνθήκες.