Οι ΗΠΑ, στην εποχή του Τραμπ, ακόμα και σε κορυφαίο διπλωματικό επίπεδο, αναρωτιούνται για το ποια είναι η επόμενη χώρα που θα αποχωρήσει από την ΕΕ.
Τειρεσίας
Η ερώτηση αυτή, έως και πριν από λίγο καιρό, θα είχε καθαρά θεωρητικό χαρακτήρα, καθώς η απάντηση θα ήταν αυτονόητη και κατηγορηματική: «Καθόλου». Εξακολουθεί όμως κάτι τέτοιο να ισχύει και σήμερα; Δεν είναι καθόλου σίγουρο.
Οι ΗΠΑ, στην εποχή του Ντόναλντ Τραμπ, όχι απλά αμφισβητούν το ευρωπαϊκό θέσφατο, αλλά ακόμα και σε κορυφαίο διπλωματικό επίπεδο αναρωτιούνται «μετά τη Βρετανία, ποια χώρα θα αποχωρήσει από την Ενωμενη Ευρώπη». Το αποκάλυψε ο ίδιος ο απερχόμενος πρέσβης της Ουάσιγκτον στις Βρυξέλλες και ποτέ δεν διαψεύστηκε από τα «κεντρικά». Δεν είναι λίγοι εκείνοι, βεβαίως, που θεωρούν ότι αυτές οι αναζητήσεις του νέου Αμερικανού προέδρου δεν είναι τίποτα άλλο παρά κακή επιρροή του γνωστού και μη εξαιρετέου Νάιτζελ Φάρατζ. Και ότι με την πάροδο του χρόνου και με την τριβή στο αξίωμα του προέδρου, ο κ. Τραμπ «θα λογικευθεί», υπό την έννοια ότι θα γίνει περισσότερο ρεαλιστής. Θα γίνει όμως; Δεν είναι καθόλου σίγουρο, αν κρίνει κανείς με βάση και τα πρώτα δείγματα γραφής του στον Λευκό Οίκο. Το αντίθετο..
Όπως δεν είναι καθόλου σίγουρο το τι θα γίνει «από την εδώ» πλευρά του Ατλαντικού. Η μεγάλη άνοδος των ακροδεξιών, ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων, σχεδόν σε όλη την Ευρώπη, λειτουργεί περίπου ως νάρκη στα θεμέλια της ΕΕ. Φανταστείτε τι έχει να γίνει, αν για παράδειγμα, το Εθνικό Μέτωπο και η Μαρί ΛεΠεν κερδίσουν στην Γαλλία, κατά τις επόμενες εθνικές εκλογές. Ηδη, έχει προαναγγείλει την πραγματοποίηση δημοψηφίσματος με το δίλημμα «μένουμε ή φεύγουμε» και κανείς δεν θέλει να σκέφτεται καν ποιο θα μπορούσε να είναι το αποτέλεσμα σε μια τέτοια περίπτωση, και τις επιπτώσεις θα προκαλούσε. Προς το παρόν - και ελπίζουμε και στο πολύ απώτερο μέλλον - οι πιθανότητες να κερδίσει η κ.ΛεΠεν τις εκλογές στη Γαλλία είναι πολύ μικρές. Μπορεί να περάσει στο δεύτερο γύρο, αλλά εκεί θα βρει απέναντι της όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου. Ωστόσο, επειδή τα μάτια μας έχουν δει πάρα πολλά τους τελευταίες μήνες, ειδικά σε επίπεδο εκλογικών αποτελεσμάτων, ο φόβος πάντα θα υπάρχει.
Κι έτσι, ο κίνδυνος να δούμε την ΕΕ να διαλύεται, πάντα, «θα είναι εδώ». Ισως, όμως, επειδή «ο φόβος φυλάει τα έρμα», αυτή τη φορά να είναι καλύτερα που έχει γίνει τόσο ορατός. Γιατί είδαμε τι έγινε στις άλλες περιπτώσεις...