του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Τι θα συμβεί στην “πρώτη φορά αριστερά” αν δώσει και την Κύπρο σε αυτούς που τη θέλουνε, όπως έχει ήδη αρχίσει να το κάνει και με μόνη τη συμμετοχή της στο έγκλημα της Γενεύης;
Θα σας πω τι θα της κάνουνε, αλλά επιτρέψτε μου πρώτα να διηγηθώ μια ιστοριούλα. ‘Ενα βράδυ, πριν από πολλά χρόνια, κάλυπτα δημοσιογραφικά την επίσκεψη του τότε ΥΠΕΞ Κάρολου Παπούλια στο Μινσκ της Λευκορωσίας. Το βράδυ μας κάλεσε να φάμε στην Πρεσβεία, έρρεε η βότκα, είμαι και κάπως αθυρόστομος, τον ρώτησα:
“Υπουργέ μου, αν ο (ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας) Μιλόσεβιτς πάει και δώσει στους Αμερικάνους το κεφάλι του Κάρατζιτς και του Μλάντιτς (Σερβοβόσνιων ηγετών εκείνη την εποχή), για ποιό λόγο οι Αμερικανοί θα χρειάζονται το δικό του κεφάλι στους ώμους του;”
Ο Παπούλιας με κύτταξε και στραβομουτσούνιασε. Υποστήριζε τότε την πολιτική του Μιλόσεβιτς, που πίεζε τους Σερβοβόσνιους να πούνε το μεγάλο “Ναι” στο Ντέιτον. Αυτοί όντως το είπανε. Ούτε δεκαετία αργότερα, ο Μιλόσεβιτς πέθανε σε ένα μπουντρούμι στη Χάγη, ενώ ο δικηγόρος του πάσχιζε να βρει τους Ρώσους να τους δώσει ένα υπόμνημα ότι ο πελάτης του φοβάται ότι θέλουν να τον σκοτώσουν. Τον αθώωσε το περασμένο καλοκαίρι για τη Βοσνία το Διεθνές Δικαστήριο, αλλά δεν βρέθηκε ούτε μια μεγάλη εφημερίδα να γράψει την είδηση.
Το ίδιο θα γίνει λοιπόν με την “πρώτη φορά αριστερά”, τουλάχιστον πολιτικά (το τι θα συμβεί με τους ίδιους τους πρωταγωνιστές και τους συνεργούς αυτής της ιστορίας ατομικά είναι άλλη ιστορία, εκφεύγει αυτού του άρθρου, ανήκει στη σφαίρα της ψυχανάλυσης και της εγκληματολογίας. Κανείς δεν μπορεί να προδικάσει την απόφαση των Θεών, δεν νομίζω πάντως ότι θα είναι τελείως αυθαίρετη σε ένα τέτοιο ζήτημα).
Το λάθος του Μιλόσεβιτς ήταν ότι, και στο Ντέιτον και αργότερα, κατέστρεψε τους λόγους που είχε ο λαός του να τον υποστηρίζει. Αν και η ιστορία θα του αναγνωρίσει ένα σοβαρό ελαφρυντικό – η διεθνής κατάσταση ήταν πολύ απελπιστική και δεν είχε κανέναν σύμμαχο. Ο Πούτιν πήρε την Κριμαία για τον ίδιο ακριβώς λόγο, για να μην καταστρέψει τους λόγους που τον υποστηρίζουνε οι Ρώσοι. Κι επειδή δεν μπορείς να κάνεις μόνο άμυνα, όπως οι πατριώτες Κύπριοι – οι μη πατριώτες προσπαθούνε να βάλουνε γκολ στη δική τους εστία – τράβηξε και μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, επιφυλάσσοντας στους Αμερικανούς τη σοβαρότερη ήττα τους μετά τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Τα κατάφερε και με τον Ερντογάν και τραβάνε τα μαλλιά τους τώρα.
Κι εκεί ακριβώς που τα τραβούσαν θυμήθηκαν την Κύπρο, που τόσο πολύ μπορεί να χρησιμεύσει και σε μια ολόκληρη βεντάλια επιδιώξεων, που αφορούν την Ελλάδα, την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Επιτέλους, δεν το παίρνουμε αυτό το νησί, που μας ξεγλύστρισε μέσα από τα χέρια και το 1955-59, και το 1964, και το 1974 και το 2004; Δεν βάζουμε το σχέδιο τάδε πούχουμε τόσο προσεκτικά ετοιμάσει μαζί με άλλα εκατό, από το 2004 και μετά; (Στην Ελλάδα νομίζουν ότι η υπερδύναμη λειτουργεί όπως το ΙΚΑ). Πότε θα ξαναβρούμε είπαμε τέτοιο Πρόεδρο να κυβερνά την Κύπρο και την Ελλάδα στην κατάσταση που είναι; Το είπανε στο ‘Αγιο Πνεύμα, επικοινώνησε με τον Αναστασιάδη την 1η Δεκεμβρίου και εγένετο Γενεύη!
Δηλαδή τι έγινε; Από κει πούχαμε διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για να βρούνε μια λύση και να την υποβάλουμε σε δημοψήφισμα, να αποφασίσουν οι πολίτες, νάσου και αλλάζουμε αιώνα, πάμε στον 19ο αιώνα, μαζεύονται να αποφασίσουν για την Κύπρο τρεις ξένες χώρες, η Βρετανία, η Ελλάδα και η Τουρκία, χωρίς καν να συμμετέχει το κυπριακό κράτος! Αντ’ αυτού φωνάζουνε, δίκην ιθαγενών φυλάρχων, τον απερίγραπτο Αναστασιάδη και τον ομολογουμένως αξιοπρεπή κ. Ακιντζί.
Το χειρότερο είναι ότι διάφοροι κει πέρα στην υπερδύναμη, σε αυτούς τους ταραγμένους καιρούς της σύγχισης και της παραπλάνησης, μπορεί να σκέφτονται άλλα πράγματα και για την Ελλάδα και για την Εγγύς Ανατολή. Πόσο θα πάει ακόμα η ελληνική κατάσταση όπως πάει σήμερα – μήπως σκάσει το 2017 η Ελλάδα, ή μήπως τη σκάσουνε; Θα υπάρχει ΕΕ σε ένα χρόνο από τώρα; Μήπως πρέπει να σκεφτούμε πως να περικυκλώσουμε το ρωσικό στρατό στη Συρία;
Ταυτόχρονα με τον Αναστασιάδη, και πολλοί άλλοι ειδοποιήθηκαν από το ‘Αγιο Πνεύμα σε Ελλάδα, Κύπρο και Βρυξέλλες να μπουν σε “κόκκινο συναγερμό”. ‘Ενας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Δεν τους ξέρουμε, ούτε τους υποπτευόμαστε, γιατί δεν πρέπει να τους ξέρουμε, ούτε να τους υποπτευόμαστε.
Αν τώρα τους βοηθήσει η της Ελλάδος “Αριστερά” να πάρουνε και την Κύπρο, θα έχει εξαντλήσει μάλλον τη χρησιμότητά της. Και για να είναι σίγουροι ότι δεν θα συνέλθει ποτέ πια, όχι η κομματική ηγεσία της, αυτή ουδόλως τους απασχολεί, αλλά η μεγάλη πλειοψηφική παράταξη που υπήρξε από την Κατοχή μέχρι το δημοψήφισμα, με διάφορες ανεπρόκοπες ηγεσίες, ο πυρήνας του ανθιστάμενου ελληνικού λαού, θα τη βάλουνε να διαχειριστεί και να φορτωθεί εκείνη πιθανώς, πριν εγκαταλείψει οριστικά τον μάταιο τούτο κόσμο, τις ευθύνες και μερικών ακόμα από τις καταστροφές πούρχονται. Προτού την πετάξουνε, και τη χώρα μαζί της, στα σκυλιά.
Για παράδειγμα, κάτι που έχουνε ίσως σχεδιάσει για αρχή, είναι η αποπομπή από το ευρώ. Με τους δικούς τους όρους όμως, όχι με τους όρους που ονειρεύονται διάφοροι συμπαθείς μεν, αλλά μη επαρκούς γενικής εποπτείας δε, όπως έγραφε ως “πολύ επιθυμητό ενδεχόμενο” το περασμένο καλοκαίρι, το Heritage Foundation σε μια έκθεσή του. Αυτό το Ινστιτούτο ακούω ότι κάνει και τη διαχείριση της ομάδας μετάβασης στην εξωτερική πολιτική του Τραμπ.
Για να είμαι ειλικρινής, δεν γνωρίζω τι ακριβώς θα κάνουνε, αυτό δεν είναι αναγκαστικά το χειρότερο δυνατό ενδεχόμενο. Αυτό που ξέρω είναι ότι, σε αντίθεση με το 1974, θάναι πολύ δύσκολο για την Ελλάδα να γλυτώσει ως χώρα από μια εθνική καταστροφή στην Κύπρο.
Αυτό που ξέρω επίσης είναι ότι ο Σατανάς έχει αναλάβει από καιρό ρόλο Σεφ στην ελληνική (και κυπριακή) κουζίνα. Είμαστε εντός προγράμματος καταστροφής του ελληνικού κράτους και του ελληνικού λαού και έθνους, χωρίς νάχουμε βρει τρόπο να το αντιμετωπίσουμε, άρα όλα μπορεί να τα περιμένει κανείς. Αν κάποιος, εφτά χρόνια μετά το πρώτο Μνημόνιο, δεν το πιστεύει αυτό, τότε να μου πει τι ακριβώς πιστεύει.
Τον Μάρτη του 1974, ο Ιωαννίδης είπε στον Ωνάσση: “Στην εξωτερική πολιτική πάμε πολύ καλά. Και στο βορειοηπειρωτικό και στην Κύπρο. Μούπανε να βγάλω από τη μέση τον παπά κι αυτοί θα μας δώσουνε το νησί”. Τρελλάθηκε προφανώς ο Ωνάσσης και τον ρώτησε “Και καλά, γιατί σου λένε να το κάνεις εσύ και δεν το κάνουνε οι ίδιοι;”
Ο Ιωαννίδης τόκανε, επεχείρησε δηλαδή να σκοτώσει τον Μακάριο και να καταλύσει την Κυπριακή Δημοκρατία, όπως καλή ώρα πασχίζουνε τώρα στη Γενεύη να πετύχουν, και πέθανε στο τέλος κι αυτός στη φυλακή. Παρόλο που είχε όντως το ελαφρυντικό ότι τον είχαν ξεγελάσει, ότι δεν κινήθηκε με ιδιοτελές κίνητρο. Δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν στη δική μας εποχή τέτοια ελαφρυντικά.