Οι σκέψεις Τσίπρα για δημοψήφισμα για το ευρώ και ο κίνδυνος της καταστροφής
Από τον
Μανώλη Κοττάκη
ΟΤσίπρας θεωρείται αυτήν τη στιγμή το πλέον μισητό πρόσωπο για τους πολίτες που συγκροτούν το αστικό φιλοευρωπαϊκό μέτωπο της χώρας, οι οποίοι είναι ένα συμπαγές σύνολο που φθάνει το 40% του εκλογικού σώματος. Αν καταφέρει όμως να μην του σκάσει η χώρα στα χέρια προτού παραδώσει στον διάδοχό του, ο ιστορικός του μέλλοντος θα τον κατατάξει σίγουρα στο πάνθεον των Ελλήνων πρωθυπουργών με τη μεγαλύτερη διεθνή δημοσιότητα.
Θα διεκδικήσει θέση, όχι βάσει αποτελεσμάτων βεβαίως, δίπλα στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Πρωτοσέλιδα στον ευρωπαϊκό Τύπο και σε ξένα περιοδικά, γελοιογραφίες, επιστολές-κειμήλια (Κάστρο), υποδοχές και κόκκινα χαλιά με την ηγεσία του πλανήτη (Ομπάμα, Μέρκελ, Πούτιν), ομιλίες σε παθιασμένα ακροατήρια (δημοψήφισμα), δημόσιες συζητήσεις δίπλα σε ελέφαντες του διεθνούς κατεστημένου (Μπιλ Κλίντον), ο τύπος, ό,τι και αν αφήσει πίσω του (συντρίμμια, κατά πάσα πιθανότητα), θα έχει να διηγείται στα εγγόνια του. Κάνω αυτό το σύντομο flash back για να σας περιγράψω την ψυχολογία του. Επειτα από τόσο μεγάλη και θριαμβευτική πορεία στη διεθνή επικοινωνία, ο πρωθυπουργός νιώθει «μεγάλος» μέσα του και «συνομιλητής».
Λαμβανομένου υπόψη ότι από την αρχή το σχέδιό του ήταν να αλλάξει την... Ευρώπη (η Ελλάδα τού έπεφτε μικρή), μπορούμε να πιθανολογήσουμε με ακρίβεια σε τι mood βρίσκεται σήμερα, βλέποντας τη γηραιά ήπειρο να ανακατεύεται. Η μικρή άσκηση ανεξαρτησίας για το βοήθημα των συνταξιούχων και οι αιχμές του για την ψυχική υγεία του Σόιμπλε τεκμηριώνουν τον ισχυρισμό ότι ο Τσίπρας τρέφεται από τη διεθνή αντιπαράθεση.
Δεν του άρεσε που ταπεινώθηκε τον Αύγουστο του 2015, διαβάζει τις δημοσκοπήσεις που λένε ότι το σκορ υπέρ του ευρώ στη χώρα μας έχει συρρικνωθεί (47,5% υπέρ, 36,5% κατά - Kappa Research), ακούει ενδεχομένως τα σενάρια ότι η σύγκρουση Αμερικής - Γερμανίας μπορεί να φέρει νόμισμα τύπου Πουέρτο Ρίκο (σύνδεση με το δολάριο και νέα ισοτιμία), παρακολουθεί τους Λεπέν - Γκρίλο έτοιμους να του κλέψουν τη δόξα με δημοψηφίσματα για Frexit - Ιtalexit και σκέφτεται, ενδεχομένως: Αν η Γαλλίδα και ο Ιταλός αποδειχθούν οι πληρεξούσιοι της Δύσης, θα χάσω εγώ την ευκαιρία να γράψω την ιστορία του ευρώ; Θα μου κλέψουν τη δόξα;
Σκέφτεται, λοιπόν, λένε κάποιοι, δημοψήφισμα για το ευρώ, αν δεν πάρει το χρέος. Ισχύει δεν ισχύει η πληροφορία, θα του προτείναμε να περιμένει. Οι πόλεμοι που κάνουν οι χώρες ως πληρεξούσιοι άλλων (το έκανε για χάρη των Αγγλων ο Βενιζέλος στη Μικρά Ασία) καταλήγουν συνήθως σε εθνικές καταστροφές. Υποθέτω δεν τις θέλει.