Σε γεωγραφικούς χώρους με υψηλό συντελεστή ιστορικής συνέχειας και παράδοσης όπως η Ελλάδα, απομονωμένης με τα ηπειρωτικά της όρη ή τα νησιά του Αιγαίου, με το Απολλώνιο φως να λούζει τον τόπο και το Διονυσιακό στοιχείο και το χιούμορ υπό μορφή "πλάκας" κυρίως να είναι κυρίαρχο στο λαό,ευδοκιμούν παντός είδους "ειρωνείες". Και ο πολιτικός ωχαδερφισμός με στοιχεία γκροτέσκο και πρωτογενούς γελοιότητας αποδεικνύεται αυτοφυής.
Ο Αλέξης Τσίπρας, ως γνήσιος συνεχιστής μιας πολιτικής παράδοσης δεκαετιών, που καταγράφει χαμένες ευκαιρίες, με απίστευτα ιδεολογήματα και υπερβάσεις της κοινωνικής αντίληψης, ζει ευδαίμων την απρόσμενη πρωθυπουργική εξουσία, με μύχιο ωστόσο τον εφιαλτικό φόβο του για την πολιτική του κόλαση που είναι ορατή στον ορίζοντα.
Μνημόνια, αξιολόγηση, διαπραγμάτευση, πολιτική καιροσκοπία και πολιτικός μηδενισμός, συγκροτούν την "παράδοση" των τελευταίων χρόνων, που συνεχίζει ένας ακόμα λιλιπούτειος της πολιτικής, ως γητευτής όμως των ελπίδων του λαού και της παραπλάνησης των πολιτών.
Σε ένα βέβαια νεότερο πλαίσιο, στα νέα δεδομένα της μνημονιακής Ελλάδας, αναπτύσσοντας τις αντίνομες πολιτικές ετερότητες, που διαγράφουν τα ορόσημα του υπαρξιακού του είναι, μέσα στο συγκεκριμένο χώρο της πολιτικής του μηδενισμού.
Και το κάνει ο Αλέξης Τσίπρας με μια πολιτικάντικη ευκαιριακή λογική, ως δεσμώτης των πολιτικών απωθημένων του, με παράσπονδους και ασπόνδυλους αυλόδουλους, που από τα νεανικά τους χρόνια έλαβαν ενεργό μέρος στην πολιτική βλακεία, έτοιμοι για εκούσια πολιτικά σφάλματα, ικανοί να "αποκεφαλίσουν" ακόμα και τον Εσταυρωμένο, για να επιμηκύνουν την παραμονή τους στην εξουσία.
Και στη θέση της κοινωνικής ισορροπίας, ο πολιτικός καιροσκοπισμός βάζει συνήθως την απελπισία και την απόγνωση, που καταλύουν κάθε είδους αξιοκρατία. Και στον πολιτικό καιροσκοπισμό το ερώτημα για το νόημα της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ζωής των πολιτών και το επέκεινα είναι ανόητο.
Από τη "μήτρα" της κοινωνικής εξαθλίωσης προσπαθούν οι κυβερνώντες, αλλά και οι εν δυνάμει να κυβερνήσουν, να ανασύρουν ψευδεπίγραφες ελπίδες. Πρόκειται για πολιτική απάτη εκ προμελέτης. Ενα τσούρμο "μεθυσμένων" από την ιδεοληψία της "σωτηρίας" της χώρας και τη λαγνεία της εξουσίας πολιτικών πιθήκων, που έχουν στήσει θρασύτητα το χορό της αδιαφορίας σε βάρος της κοινωνίας, που υπερβαίνει τον κυνικό μηδενισμό της περιγραφής...
Μια κοινωνία χωρίς ερείσματα αξιών, οικονομικά ευνουχισμένη, εξουθενωμένη και σε πλήρη σύγχυση, γίνεται αποδέκτης των αυθαίρετων πολιτικών υποσχέσεων.
Μας απασχολεί άραγε η πορεία προς το τέρμα; Αρκούμαστε μάλλον να παρακολουθούμε το συρφετό των πολιτικών "σωτήρων" μας, οι οποίοι συνωθούνται γύρω από τα όσια και τα μεγάλα της πατρίδας και τα ψευτίζει με τη βούλα της ακάθαρτης επαφής του. Μας διασκεδάζουν οι θερσίτες της πολιτικής και το ίδιο το δράμα μας!