Εδώ και περίπου τρία χρόνια η Ελλάδα βιώνει όσο καμία άλλη χώρα τις συνέπειες της προσφυγικής κρίσης. Υπολογίζεται ότι από τις αρχές του 2015 περίπου μισό δισεκατομμύριο (481,9 εκατ. ευρώ) έχει δοθεί ως ευρωπαϊκή βοήθεια για την ανακούφιση των προσφύγων. Με μια απλή λογική και αφού υπήρχαν τόσα χρήματα, γιατί φτάσαμε να γίνουμε μάρτυρες της άθλιας κατάστασης που προκάλεσε η κακοκαιρία στη Μόρια της Μυτιλήνης, όπου χιλιάδες από αυτούς βρέθηκαν να ζουν μέσα στο κρύο, σκεπασμένοι από το χιόνι στο hot spot;
Υπολογίζεται, βάσει επίσημων στοιχείων, ότι η Ελλάδα θα έχει λάβει έως το 2020 το ποσό του 1,059 δισ. ευρώ για την αντιμετώπιση του προσφυγικού.
Τα χρήματα είναι πάρα πολλά και οι διεκδικητές τους επίσης πολλοί: διοικητικές υπηρεσίες του Κράτους, Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ), φορείς και συλλογικότητες αλληλέγγυων έχουν λάβει ήδη σημαντικά ποσά για την ανακούφιση αυτών των ανθρώπων. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα;
Σύμφωνα με στοιχεία που έχει ανακοινώσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από τα περίπου 482 εκατ. ευρώ που έχει λάβει η χώρα υπό τη μορφή οικονομικής βοήθειας, περίπου 186 εκατ. ευρώ είχαν προβλεφθεί για τη βελτίωση των καταλυμάτων στα ήδη υπάρχοντα hot spots, τη δημιουργία νέων προσφυγικών καταυλισμών πριν τον χειμώνα του 2016-2017, τη μέριμνα για τα παιδιά των προσφύγων και για τη βελτίωση των συνθηκών υγιεινής. Όπως κατέδειξαν τα γεγονότα με το σφοδρό κύμα κακοκαιρίες που έπληξε το τελευταίο διάστημα τη χώρα μας, όλα αυτά ήταν μάλλον έμειναν στα χαρτιά.
Ανόητες και παιδιάστικες δικαιολογίες
Μάλιστα, τις τελευταίες ημέρες είδαμε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ να επιδίδεται σε ένα παιχνίδι δικαιολογιών για τις συνέπειες που είχε η σφοδρή – πράγματι – κακοκαιρία στις συνθήκες διαβίωσης των hot spots. Ακούσαμε τον αναπληρωτή υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννη Μουζάλα να μιλά για «θερμαινόμενες σκηνές στο Ελληνικό», τη στιγμή που όλα είχαν παγώσει και οι άνθρωποι εκεί ζουν μέσα σε πάνινες σκηνές που είναι για θερινή διαβίωση.
Γιατί έπρεπε να συμβεί όλο αυτό; Δεν υπήρχαν χρήματα να δοθούν, ώστε αυτοί οι άνθρωποι να οδηγηθούν σε σωστά δομημένα καταλύματα, για να προφυλαχθούν από το ψύχος; Ή μήπως τα κονδύλια που έχει λάβει η κεντρική διοίκηση έχουν γραφτεί στο... χιόνι;
Εκεί, όμως που πραγματικά η κυβέρνηση το «τερμάτισε» ήταν με τη δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Εθνικής Άμυνας, Δημήτρη Βίτσα, ο οποίος είπε ότι «πιαστήκαμε απροετοίμαστοι. Η Ελλάδα δεν είναι προετοιμασμένη για τέτοιο χιονιά, δυστυχώς». Και το ερώτημα είναι απλό: μόνο σε καλές καιρικές συνθήκες μπορεί να κινητοποιηθεί, όπως πρέπει, ο κρατικός μηχανισμός;
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι
Στο σημείο αυτό, λοιπόν, κάποιος δεν λέει την αλήθεια. Δύο τινά συμβαίνουν: ή η Κομισιόν ψεύδεται ή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Το πρώτο ενδεχόμενο μάλλον αποκλείεται, αφού υπάρχουν ήδη αναρτημένα τα στοιχεία από πλευράς Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τα κονδύλια που έχουν σταλεί στην Ελλάδα με σκοπό την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης.
Σύμφωνα, πάντα, με την Κομισιόν, η χώρα μας έχει να λαμβάνει ή έχει ήδη λάβει τα εξής:
- 509 εκατ. ευρώ από τα εθνικά προγράμματα (2014-2020)
- 352 εκατ. ευρώ ως έκτακτη βοήθεια (από τις αρχές του 2015)
Σύνολο: 861 εκατ. ευρώ. Αυτά διατίθενται μέσω του Ταμείου Ασύλου Μετανάστευσης και Ένταξης (ΤΑΜΕ) και του Ταμείου Εσωτερικής Ασφάλειας (ΤΕΑ), με δικαιούχους τις ελληνικές Αρχές, διεθνείς ευρωπαϊκούς οργανισμούς και ΜΚΟ. Σημειώνεται δε πως ένα μεγάλο ποσό των χρημάτων αυτών (89 εκατ. ευρώ) οδηγήθηκε στον κορβανά του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Παράλληλα, πόσο ύψους 198 εκατ. ευρώ έχει ήδη χορηγηθεί για την Ελλάδα από τις αρχές του 2016 από το Μέσο Στήριξης Έκτακτης Ανάγκης της ΕΕ σε δικαιούχους όπως η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες καθώς και σε 11 ευρωπαϊκές ΜΚΟ. Από αυτά τα χρήματα, τα 185,95 εκατ. ευρώ πήγαν, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω σε βελτιώσεις υποδομών.
Άρα περίσσεψε ένα ποσό ύψους 12,05 εκατ. ευρώ, το οποίο κανείς δεν γνωρίζει πού έχει καταλήξει και πιο συγκεκριμένα σε τίνος την τσέπη.
Να παρέμβει άμεσα η Δικαιοσύνη
Εδώ, λοιπόν, κάτι δεν πάει καλά και προφανώς απαιτείται η άμεση παρέμβαση των εισαγγελικών Αρχών, ώστε να ερευνήσουν το θέμα και να αναζητήσουν συγκεκριμένες ευθύνες. Και τούτο, γιατί, δυστυχώς, όπως όλα δείχνουν η κυβέρνηση δεν θέλει να απαντήσει, για το πού πήγαν τα χρήματα που τσέπωσαν οι διάφορες ΜΚΟ που ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια, με το ξέσπασμα της κρίσης.
Πού είναι το κράτος και οι λειτουργοί του, όταν η Κεντρική Διοίκηση δεν μπορεί να είναι υπεύθυνη και υπόλογη απέναντι στους πολίτες; Πόσο δε μάλλον, όταν αυτοί έχουν υποστεί τη μέγιστη εξαθλίωση και ταπείνωση από τις εξοντωτικές πολιτικές των Μνημονίων; Η ανικανότητα και η έλλειψη σοβαρότητας από πλευράς της κυβέρνησης είναι παροιμιώδεις.