Κι αν ακόμα δεν υπήρχε Θεός, θα έπρεπε να εφεύρουμε έναν, είχε υποστηρίξει ο Βολταίρος. Στη θέση του Θεού, βάλτε το Σώρρα και όπου Σώρρας όχι απλά ο συγκεκριμένος, αλλά όποιος μπορεί να υπόσχεται και να πραγματοποιεί όμορφα πράγματα κρύβοντας την αλήθεια.
Πχ κάποτε υπήρχε ο Καραμανλής, ο οποίος ποτέ δεν κάθισε μια φορά να χάσει της προκοπής και ενώ έχασε εθνικό έδαφος τον κάναμε εθνάρχη, γιατί είχαμε ανάγκη από έναν. Ήταν εκείνος που κρατικοποίησε εταιρείες όπως η ΟΑ, για να πέσουν έξω και να τις χρυσοπληρώσουμε.
Μετά χρειαζόμασταν τον Ανδρέα των μη προνομιούχων, για να διπλασιαστούν οι μισθοί του μέχρι τότε μπας κλας δημοσίου και να διορισθεί εκεί ο οποιοσδήποτε πρασινοφρουρός ή να λαμβάνουμε τις αγροτικές επιδοτήσεις αλλά να μην τις αξιοποιούμε επενδύοντας στη δουλειά.
Χρειαζόμασταν ένα Σημίτη να μας παραμυθιάσει με την ισχυρή Ελλάδα των εθνικών ταπεινώσεων, των swaps και της φούσκας του Χρηματιστηρίου, όπου όλοι έτρεξαν να τζογάρουν και όχι να επενδύσουν. Για αυτό και έφαγαν τα μούτρα τους.
Θέλαμε έναν Κώστα Καραμανλή για να διόρισει αρκετές ακόμη δεκάδες χιλιάδες στο δημόσιο και να δανείζεται για να παρέχει. Κι ενώ δεν έκανε απολύτως τίποτε, ακόμη ορισμένοι τον αναμένουν ως σωτήρα.
Κι όταν κουράστηκε, βρήκαμε το Γιώργο που είχε λεφτά. Και είχε τόσα λεφτά ώστε όπως είχα γράψει στη Freepen.gr πριν 3 περίπου χρόνια, μέχρι και εφοπλιστής είχε βρεθεί δικαιούχος του 200ευρου που μοίρασε στα τέλη του 2009.
Αργότερα διαλέξαμε Τσίπρα-Καμμένο που θα έσκιζαν τα μνημόνια, θα έσωζαν την πατρίδα, θα καταργούσαν τον ΕΝΦΙΑ, θα θα θα θα θα θα....
Είχαμε ανάγκη από πολιτικούς χαμηλού βεληνεκούς για να μπορούν πχ οι γυναίκες στο δημόσιο να
εργάζονται 15 χρόνια και να βγαίνουν με μειωμένη στα 33 τους,
εισπράττοντας πολλαπλάσια από όσα έβαλαν στο σύστημα. Για να έχουμε
κόσμο με 20 χρόνια δουλειάς να κάθεται από τα 40-45 του.
Η νεοελληνική κοινωνία, ιδίως η μεταπολιτευτική είχε πάντα ανάγκη από ένα όραμα, μια υπόσχεση κι ας ήταν παραμύθι.
Χρειαζόταν απο μηχανής θεούς που θα τις έλυναν τα προβλήματα χαρίζοντάς τη μια άνετη ζωή δίχως κόπο.
Σαν κάτι αφελή κορίτσια άλλων εποχών που παρασύρονταν από τα όμορφα λόγια ωραίων ανδρών κι ύστερα έμεναν με ένα μωρό στο χέρι (την ώρα που περνούσε το οργανάκι για να θυμηθούμε τον Αττίκ).
Να μπουν στο δημόσιο, να πάρουν σύνταξη νωρίς, να μη δουλεύουν, να μη βάζουν λεφτά στο σύστημα, να δηλώνουν και λιγότερα ή πολύ λιγότερα ή τα λιγότερα... Αλλά να μη σκέπτονται ποτέ πως στην ευχή μπορεί να λειτουργήσει με φυσιολογικούς οικονομικούς όρους κάτι τέτοιο;
Αν κάποιοι χαρακτηρίζουν το Σώρρα πολιτικό απατεώνα, τότε όσοι άλλα υποσχέθηκαν και άλλα έπραξαν, πως τους προσδιορίζουν;
Προσωπικά πιστεύω πως ο Σώρρας είναι πανέξυπνος αφού μπορεί και πείθει τόσο κόσμο. Και όπως ο Λάμπρος Κωνσταντάρας κρατούσε το πολύτιμο τρελόχαρτο στον τρελό που τα 'χε 400, ο Σώρρας μπορεί να ανεμίζει τη δικαστική απόφαση.
Παρένθεση - έχω μια απορία. Όσοι εκχώρησαν τις υποχρεώσεις τους στο Σώρρα, θα μπορούσε να υπάρξει νομική βάση ότι του παραχωρούν αντιστοίχως και δικαιώματα; Υπάρχουν άραγε ψιλά γράμματα σε αυτά που υπογράφουν μεταξύ τους; Εσείς θα αναλαμβάνατε ποτέ τα βάρη κάποιου έτσι απλά; Κλείνει η παρένθεση.
Εν προκειμένω ο Σώρρας πούλησε 3 τρις ευρώ; δολάρια; καπίκια; μυστική τεχνολογία στον Ομπάμα. Κι είτε πούλησε είτε όχι, ο κόσμος μια φορά αγόρασε την εκδοχή, όπως θα αγόραζε την οποιαδήποτε άλλη εκδοχή, όσο παράλογη κι αν ακουγόταν.
Διότι δε μας φταίνει όλοι αυτά που πωλούν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, την ευθύνη την έχουν οι πελάτες που πείθονται.
Το Σώρρα τον γέννησε η κοινωνία, όπως και όλους τους άλλους. Κι αν ακόμη τον εξαφανίσουν πολιτικά, που δε θα είναι εύκολος αντίπαλος, η κοινωνία θα αναζητήσει τον αντικαταστάτη του καθώς χρειάζεται ένα μύθο που όχι απλά θα τη σώσει αλλά θα φέρει την επαγγελίας μιας ζωής χαρισάμενης.
Αν ποτέ ξυπνήσει, καταλάβει τα δικά της εγκλήματα, τα οποία την έφεραν ως εδώ και ονειρευτεί να σηκώσει μια μέρα κεφάλι για να δει έναν ουρανό που θα γίνει πιο γαλανός, τότε θα γεννήσει και τον ηγέτη.
Ποιος φταίει λοιπόν; Αυτός που υπόσχεται τον ουρανό με τα άστρα ή εκείνος που ήδη πίστεψε πως πατά στο φεγγάρι;