Ο Ντόναλντ Τραμπ δηλώνει ότι θα επαναφέρει την παλαιά κατάσταση, με κάποιας μορφής προστατευτισμό της αμερικανικής οικονομίας.
Μακεδών
Η Ρωσία απειλεί την παγκόσμια τάξη πραγμάτων, καθώς εμπλέκεται σε σειρά επιθετικών και αποσταθεροποιητικών ενεργειών, τόνισε η απερχόμενη πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ, Σαμάνθα Πάουερ. Δεν έκρυψε η Πρέσβειρα την πικρία της στην τελευταία ομιλία της, αφού θα αντικατασταθεί, και καταλόγισε στη Ρωσία ότι εμπλέκεται σε μια σειρά "επιθετικών και αποσταθεροποιητικών" δραστηριοτήτων, οι οποίες απειλούν παγκόσμια τάξη!
Έχω την αίσθηση όμως, πως "τα έλεγε στη νύφη για να τα ακούσει η πεθερά", όπου πεθερά είναι ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, του οποίου η πολιτική πράγματι ανατρέπει τα δεδομένα, που δημιουργήθηκαν εδώ και 40 χρόνια, με την απονομή των Νόμπελ Οικονομίας σε φιλελευθέρους και νέο-φιλελευθέρους οικονομολόγους, που ύμνησαν την παγκοσμιοποίηση ως πανάκεια της λύσης των προβλημάτων της υφηλίου.
Ο Τραμπ, δηλώνει ότι θα επαναφέρει την παλαιά κατάσταση, με κάποιας μορφής προστατευτισμό της αμερικανικής οικονομίας, ώστε αυτός είναι που ανατρέπει την παγκόσμια τάξη πραγμάτων, για την οποία θρηνεί η Σαμάνθα Πάουερ και η κυβέρνησή της. Τι ήταν αυτό που έδωσε τη νίκη στον Τραμπ απέναντι σε ένα πανίσχυρο σύστημα, κι ενώ στην αρχή φαινόταν ότι θα αποτελέσει τον σάκο του μποξ για την προπόνηση της Κλίντον;
Ο Καναδός κοινωνιολόγος Mathieu Bock-Côté, καθηγητής στο Μόντρεαλ, έγραψε στην Le Figaro ότι η επανάσταση Τραμπ ήταν εν πολλοίς ένα είδος δημοψηφίσματος εναντίον του συστήματος - με την Χίλαρι Κλίντον να εκπροσωπεί το σύστημα.
Αυτή η επανάσταση παραμένει ακατανόητη αν δεν καταλάβουμε ότι ο Τραμπ γύρισε την απόρριψή του από το σύστημα και τις ελίτ, υπέρ του.
Το μιντιακό κατεστημένο παρουσίαζε τον "παραδοσιακό Αμερικανό" -όπως και το αντίστοιχο ελληνικό, τον παραδοσιακό Έλληνα- σαν καρτούν, σαν έναν μικρό λευκό ανθρωπάκο, ετεροφυλόφιλο, ο οποίος εμμένει στα αποκτήματά του και ποθεί να καταπιέσει τις μειονότητες. Αυτή η απαξίωση των μεσαίων και λαϊκών τάξεων γύρισε μπούμερανγκ στο μιντιακό και πολιτικό σύστημα. Αυτές οι τάξεις έβαλαν όλα τα λεφτά τους πάνω στον υποψήφιο τον πιο brutal και ριζοσπαστικό που υπήρχε.
Να σημειώσω, ότι αυτό δεν συνέβη μόνον στις ΗΠΑ, αλλά σε όλη την Ευρώπη, με την άνοδο κομμάτων τα οποία σε ήρεμους καιρούς δεν θα είχαν καμιά τύχη (θα είχε τύχη στην Ελλάδα ο Β. Λεβέντης ή ο Γκρίλο στην Ιταλία;). Δεν έγινε κατανοητό, ότι δεν μεταλλάχθηκαν οι Ευρωπαίοι και αίφνης έγιναν ακραίοι της Δεξιάς ή ριζοσπάστες της Αριστεράς. Αλλά, πρόκειται για αντίδραση σ’ αυτήν την παγκόσμια τάξη που υμνεί η Πάουερ, η οποία τάξη έταξε λαγούς με πετραχήλια, και απογοήτευσε πλήρως, μέχρι του σημείου να διαπιστώνεται πως οκτώ (8) άνθρωποι κατέχουν τον μισό παγκόσμιο πλούτο.
Η υποψηφιότητα του Τραμπ επομένως, ήταν μια ευκαιρία διαμαρτυρίας. Ίσως μάλιστα, το μιντιακό κατεστημένο να συνεισέφερε στη νίκη του Τραμπ, καταφερόμενο με πάθος εναντίον του, επειδή στα μάτια των λαών -και των ευρωπαϊκών λαών, το είδαμε και στην Ελλάδα- η πλειονότητα των ΜΜΕ κατέστησαν αναξιόπιστα, υπηρετώντας ένα σύστημα που καταδυναστεύει τους λαούς. Γυρίζει αντίστροφα επομένως η προπαγάνδας τους.
Για να επανέλθω στον Mathieu Bock-Côté, αυτός υποστηρίζει ότι η υπάρχουσα "παγκόσμια τάξη πραγμάτων" θα αντεπιτεθεί -ήδη το πράττει- και θα ξεκινήσει ένα ιδεολογικό αντάρτικο, χωρίς προηγούμενο. Κανείς δεν εγκαταλείπει εύκολα τα κεκτημένα.
Ως προς την Πάουερ, μπορεί να είναι καλή ιδεαλίστρια, πιστή στο σύστημα που υπηρετεί και το οποίο την ανέδειξε, αλλά παραμένει πιστή και σε σαθρά στερεότυπα ότι "εμείς είμαστε οι καλοί και οι άλλοι οι κακοί", καθώς επίσης και το "καθήκον" των ΗΠΑ να οδηγήσουν τον κόσμο με βάση "τις αρχές και τις αξίες" τους. Παρά τις προσπάθειες όμως, η ισοπέδωση της παγκοσμιοποίησης φαίνεται ότι έπαυσε να είναι ελκυστική, επειδή οι λαοί διαπίστωσαν ιδίοις όμμασι, ότι μεταξύ λόγων και πράξεων υπάρχει χάσμα.