Το Μάρτιο του 2015 ο Αλέξης Τσίπρας, με τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, ταξίδευε στις Βρυξέλλες στην οικονομική θέση για να συμμετάσχει στη Σύνοδο Κορυφής. Το Μαξίμου μοίραζε ανακοίνωση του Χαμόγελου του Παιδιού με την οργάνωση να ευχαριστεί για το ότι η κυβέρνηση διέθεσε το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για να μεταφερθεί επειγόντως στην Γερμανία ένα παιδί που χρειαζόταν να εγχειρισθεί.
Την περασμένη Παρασκευή ο υπ. Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας κατηγορούσε τη διοίκηση του Χαμόγελου του Παιδιού για μεροληψία γράφοντας «αν αυτή την επαγρύπνηση την είχαν επιδείξει και σε προηγούμενες κυβερνήσεις ώστε η κατάσταση που βρήκαμε σε δομές και δυνατότητες που αφορούν ανήλικους πρόσφυγες και μετανάστες ήταν κατάτι περισσότερες από μηδαμινές». Δύο μέρες αργότερα ο Πάνος Καμμένος και ο Νίκος Παππάς καβάλαγαν το πρωθυπουργικό αεροπλάνο για να πάνε στην ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ στην Ουάσιγκτον. Το 2015, των παιδιών του λαού που παντού έχουν φίλους και δεν χρειάζονται τα στολίδια της εξουσίας είναι μακρινό.
Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ οχυρώνεται. Απομακρύνει εχθρούς. Όπως τον Μανώλη Σφακιανάκη του ηλεκτρονικού εγκλήματος που αποστρατεύτηκε. Αποκαθιστά φίλους. Όπως την Βασιλική Θάνου προέδρου του Αρείου Πάγου και συντάκτρια της επιστολής στους ευρωπαίους γιατί οι έλληνες ψήφισαν ΟΧΙ, που αξίζει ακόμα και αντισυνταγματικό νόμο, φτάνει να ξεπεραστεί το πρόβλημα με την ηλικία της και να μείνει στο αξίωμα της. Λεηλατεί ή αν δεν μπορέσει να πάρει κάτι το καταστρέφει. Όπως με το ΔΟΛ που ακόμα και να συνεχίσει την λειτουργία του έπαθε ανεπανόρθωτη ζημιά. Κυρίως όμως έχουν the time of their lives.
Στις πτώσεις των καθεστώτων οι αναστολές εξαφανίζονται. Στο ΣΥΡΙΖΑ οι μεγάλοι δανείζονται το πρωθυπουργικό αεροπλάνο σαν να είναι το αυτοκίνητο του κολλητού τους. Χωρίς να κρατάνε καν τα προσχήματα ότι πηγαίνουν σε κρατική αποστολή. Το μόνο που δεν δείχνει η φωτογραφία του Πάνου Καμμένου να ταξιδεύει με t-shirt και να έχει βγάλει τα παπούτσια κρατώντας σαν λάφυρο τα ΝΕΑ, είναι εικόνα υπουργού που θα εκπροσωπήσει την χώρα του. Είναι η εικόνα του ευτυχισμένου ανθρώπου που έπιασε την καλή και μαζεύει εμπειρίες όσο ακόμα μπορεί. Αφήνοντας πίσω του την πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που λέει ότι ο υπουργός Οικονομίας δηλώνει ότι είναι άγνωστο αν η κυβέρνηση θα μπορέσει να κρατήσει το σημερινό όριο του αφορολόγητου. Που στο νοσοκομείο της Σαντορίνης που είχε εγκαινιαστεί πριν 10 μήνες με έναν ήρωα ασθενή να κάθεται να του κάνει αιμορροϊδεκτομή ο Παύλος Πολάκης, σήμερα οι γιατροί φεύγουν επειδή δεν έχουν πού να κοιμηθούν. Στην οποία οι αγρότες, κάποτε πολύτιμοι σύμμαχοι για να κλονίζονται οι κυβερνήσεις των σαμαροβενιζέλων, κατεβαίνουν στα μπλόκα.
Η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται τη χώρα σαν ένα νοικιάρικο όχημα. Αρκετά ξένο για να ενδιαφέρεται μήπως του κάνει γρατζουνιά. Αρκετά επικίνδυνο όμως για να γίνει κάποια ζημιά και να τραβιέται. Ένα joy ride που αργά ή γρήγορα θα φτάσει στο τέλος του.