 |
| EPA, MARTA PEREZ |
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Λυπάμαι που δεν μπορώ να συμμεριστώ την κυβερνητική αισιοδοξία για «ευτυχή κατάληξη των πραγμάτων» με την δεύτερη αξιολόγηση. Πολύ θα το ήθελα, φοβάμαι όμως ότι για μία ακόμη φορά στο Μέγαρο Μαξίμου παρασύρονται σε λανθασμένη ανάγνωση δηλώσεων, γεγονότων και συγκυριών, με αποτέλεσμα (για κάποιον ανεξήγητο σε μένα λόγο)να θεωρούν ότι έχουν «το πάνω χέρι» στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Σε σημείο τέτοιο μάλιστα που τους επιτρέπει να ροκανίζουν τον χρόνο.
Δυστυχώς μάλλον το αντίθετο συμβαίνει. Οι ξένοι είναι αυτοί που με μια σειρά εξόχως αντιφατικών τοποθετήσεων υιοθετούν παρελκυστική τακτική «ζεστού-κρύου», οδηγώντας την διαδικασία της αξιολόγησης σε συνεχείς αναβολές, μέχρις ότου ο τροχήλατος του Βερολίνου δώσει το σήμα για να παίξει η ορχήστρα. Και τότε η κυβέρνηση θα βρεθεί ενώπιον ενός νέου πραγματικού τελεσιγράφου με όρους σκληρότερους και από αυτούς που θα μπορούσε να φανταστεί στους χειρότερους εφιάλτες της.
Κάποιοι λοιπόν αναβιώνουν τον ρόλο του «μάγου της θεωρίας των παιγνίων» Βαρουφάκη, που μας πήγε στα βράχια ποντάροντας τα ρέστα του σε λάθος παραδοχές για την ικανότητα της χώρας να «εκβιάσει», στο περιβόητο chicken game του 2015. Εκείνο το μοιραίο καλοκαίρι αποδείχτηκε ότι ο…«Μπαρούφας» γνωρίζει από διπλωματικό πόκερ όσο και η Μενεγάκη (σ.σ. μπορεί να την αδικώ κιόλας…) γιατί η Ελλάδα δεν είχε κάποιο κρυφό διαπραγματευτικό άσσο, ούτε για να αποτρέψει την αποπομπή της από την Ευρωζώνη, ούτε για καταστήσει το Grexit επώδυνο για τους δανειστές, ούτε για να επιβάλει καλά-καλά όρους αξιοπρεπούς αποχώρησης με κάποιο σοβαρό bonus. Κυρίως όμως αποδείχτηκε ότι δεν είμαστε σε θέση να παίξουμε εκείνο το «διαίρει και βασίλευε» με τον ευνοικό συσχετισμό δυνάμεων που προέκυπτε μόνο στο μυαλό του ονειροπόλου Βαρουφάκη. Μια υποτιθέμενη «προοδευτική» συμμαχία δηλαδή, των χωρών του Ευρωπαικού Νότου, που θα μπορούσε, με την υπόγεια συγκατάνευση και των Αμερικανών, να φρενάρει τον γερμανικό ηγεμονισμό.
Οι προσδοκίες αυτές αποδείχτηκαν όνειρα θερινής νυκτός. Η σημερινή ευρωζώνη είναι αμιγώς γερμανικό παραμάγαζο, όπως ορθά λέει κι ο Τράμπ. Οι Γερμανοί έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Κι όταν πρόκειται να προστατέψουν τα συμφέροντα τους ξέρουν να κινούνται ομαδικά. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί στο παιχνίδι της δανειακής μας εξάρτησης. Η Ελλάδα έχει γίνει «κλωτσοσκούφι» στο πεδίο της προεκλογικής τους αντιπαράθεσης, αλλά αυτό δεν οδηγεί τον Σοιμπλε στο περιθώριο, όπως ανοήτως προσπαθούν κάποιοι να πείσουν τον Τσίπρα.
Πρώτον γιατί ο Σοιμπλε εκφράζει την κρατούσα (και εξόχως δημοφιλή στην γερμανική κοινή γνώμη)άποψη. Δεύτερον γιατί ο Σούλτζ(σ.σ. ναι, εκείνος που εκβίαζε τον Ελληνα πρωθυπουργό να πετάξει έξω από την κυβέρνηση τον Καμμένο για να βάλει τον «πρόθυμο Σταυρο») εμφανίζεται εντελώς καιροσκοπικά διαλλακτικότερος της Μέρκελ. Στο πρώτο ντιμπέητ που θα ερωτηθεί αν πρέπει να αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος θα την κάνει γυριστή. Και τότε θα τον δείτε και δεν θα τον γνωρίζετε…
Από την ανάδειξη του ελληνικού ζητήματος επομένως στο πεδίο της γερμανικής προεκλογικής αντιπαράθεσης, η Αθήνα δεν βγαίνει κερδισμένη. Αντίθετα όσο πλησιάζουμε προς τις κάλπες, τόσο πιο δύσκολη θα γίνει η ολοκλήρωση της αξιολόγησης με στοιχειωδώς αξιοπρεπείς όρους.
Η κυβέρνηση επίσης δεν πρέπει να βασίζεται στις βελτιωμένες δημισιονομικές επιδόσεις. Πλασματικές είναι ασφαλώς όπως και τα πρωτογενή πλεονάσματα του Σαμαρά με ένα ολόκληρο δημόσιο μπαταχτσή! Κι ας κάνουν οι δανειστές ότι…«μας θαυμάζουν για την πρόοδο μας». Ανα πάσα στιγμή μπορούν να επικαλεστούν το χαρτί του ΔΝΤ. «Αχ ναι, εμείς το κατανοούμε, αλλά το Ταμείο βλέπετε…».
Απλά πράγματα αγαπητέ Αλέξη: Οσο κραδαίνουν τα διάφορα παπαγαλάκια του Σόιμπλε το χαρτί της συμμετοχής του ΔΝΤ, τόσο το Βερολίνο κρατάει και μαχαίρι και το πεπόνι. Οποτε κρίνει σκόπιμο, μπορεί να τραβήξει την πρίζα.
Αν είναι επομένως να περάσει μέτρα η κυβέρνηση ας το επιχειρήσει σύντομα. Ευνοικές διεθνείς συγκυρίες δεν υπάρχουν, ούτε η…μαντάμ Μέρκελ έχει σκοπό να τραβήξει το αυτί του Σόιμπλε επειδή έσκουξε ο Τσακαλώτος στη Bild. Αυτά είναι ευσεβείς πόθοι από τους οποίους χορτάσαμε τα τελευταία χρόνια. Δεν θέλουμε άλλο…strip poker τύπου Βαρουφάκη, γιατί στο τέλος θα ψάχνουμε τα εσώρουχα μας. Αντιληπτόν;…
Υ.Γ. Υπάρχει βεβαίως μία μαθηματική πιθανότητα να ξηλωθεί το γερμανικό πουλόβερ, αλλά σίγουρα δεν εντάσσεται στους… οραματισμούς των συντρόφων του ΣΥΡΙΖΑ επειδή γέρνει πολύ προς τα δεξιά!… Θα επανέλθω σύντομα.