Ενόψει κρίσης και κρίσεων!
Είναι εμφανές ότι, έχουμε εισέλθει σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο Ελληνο-Τουρκικής «έντασης», για τους λόγους που όλοι αντιλαμβανόμαστε. Θεωρώ λοιπόν, ότι ο μήνας Μάρτιος, θα είναι εξαιρετικά δύσκολος μήνας και ειδικά το 3ο δεκαήμερο αυτού.
Παράλληλα, σε λίγες μέρες, ξεκινούν σύμφωνα με τον Νόμο, οι «Κρίσεις Αξιωματικών Ε.Δ.».
Η περίοδος που ακολουθεί τις κρίσεις (Μάρτιος – Απρίλιος), είναι εξαιρετικά «ευάλωτη», από πολλές πλευρές και ειδικά, αυτή της Επιχειρησιακής Ετοιμότητας του Στρατεύματος.
Δεν είναι μόνο η «αναστάτωση» που δημιουργεί, αυτή η μαζική μετακίνηση και αναδιάταξη του Ανώτατου και Ανώτερου στελεχιακού δυναμικού στις πλέον κρίσιμες και νευραλγικές θέσεις των Κλάδων ΕΔ. Είναι δυστυχώς και το θέμα ΗΘΙΚΟΥ και Ψυχολογίας, που διαχέεται σ’ όλο το εύρος των στελεχών, από τα ανώτατα, μέχρι και τα κατώτερα κλιμάκια τους!! Είναι δηλαδή, η περίοδος της διερεύνησης, της ανησυχίας, της αβεβαιότητας και ενημέρωσης, που «νομοτελειακά» ΑΠΑΙΤΕΙ κάθε προσαρμογή ενός Συστήματος, σε μια νέα κατάσταση, σε μια νέα αντίληψη, σε μια νέα συνεννόηση, σε μια νέα σχέση.
Προσωπικά θα προβληματιζόμουνα πάρα πολύ. Από την μια, οι Κρίσεις Αξιωματικών είναι αναγκαίες, διότι καλλιεργούν την «αειφόρο» ανάπτυξη και ανανέωση του Στρατεύματος. Το να γίνουν λοιπόν «Κρίσεις» που δεν θα είναι κρίσεις, δηλαδή, ελάχιστες και επιλεκτικές (τσιμπητές), θεωρώ ότι δεν είναι σωστό. Απ’ την άλλη πάλι, η περίοδος αυτή «δεν είναι για αναστάτωση και αρρυθμίες» στο Στράτευμα.
Απαιτείται λοιπόν ψυχραιμία και περισυλλογή. Θεωρώ λοιπόν ως σκόπιμη και βέλτιστη λύση, άτυπα να εξαντληθεί το περιθώριο του Νόμου και οι κρίσεις να ξεκινήσουν, στο τέλος Μαρτίου.
Με τον τρόπο αυτό, θα σταλεί και ένα σαφές μήνυμα, αποφασιστικότητας και ετοιμότητας της Χώρας μας, προς τους απέναντι!.