Όταν οι Τούρκοι επιτελείς συνιστούσαν στο τότε δίδυμο Νταβούτογλου-Ερντογάν να μην πραγματοποιηθεί εισβολή στη Συρία, ήξεραν πολύ καλά τι έλεγαν και σήμερα δικαιώνονται.
Οι ΤΕΔ και οι ισλαμιστές - σύμμαχοί τους έχουν κολλήσει στην Αλ Μπαμπ χάνοντας και όσες θέσεις είχαν πιάσει μέσα στην πόλη.
Στον αντίποδα ο Συριακός Αραβικός Στρατός με κεφαλή τις επίλεκτες δυνάμεις του Τίγρη προήλασε ταχύτατα προς την περιοχή και έφτασε μια ανάσα από τη γειτονική πόλη Ταντέφ, έχοντας πλέον οπτική επαφή λίγων εκατοντάδων μέτρων από την αλ Μπαμπ.
Ωστόσο σταμάτησε εκεί και κινήθηκε με ταχύτητα προς τα ανατολικά. Όσες μέρες οι Τούρκοι δεν μπορούν να κάνουν ούτε μπρος ούτε πίσω, ο Τίγρης απελευθερώνει το ένα χωριό μέτα το άλλο κινούμενος ανατολικά με σκοπό να εκδιώξει το ISIS από το Deir Hafer και την Al-Khafsa κοντά στη δυτική όχθη του ποταμού Ευφράτη.
Με τον τρόπο αυτό θα κοπεί πλέον η πρόσβαση στις ΤΕΔ και τον FSA να βαδίσουν προς τη Ράκκα ενώ ο Συριακός Στρατός θα συναντηθεί με τις SDF, δηλαδή τις κουρδικές Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις.
Επιπλέον κινούμενος στη συνέχεια προς την πεδιάδα της Μασκάνα στη λίμνη Ασαντ στον Ευφράτη θα αποκαταστήσει το πολύ σοβαρό πρόβλημα της υδροδότησης του Χαλεπίου. Στη συνέχεια θα κινηθεί, σύμφωνα με τη λογική, προς το Νότο και την επαρχία της Ράκκα συναντώντας από τα δυτικά τις δυνάμεις του Συριακού Στρατού που εδρεύουν στην Ιθρίγια (όρια Χάμα-Ράκκα).
Το ISIS προσπαθεί να ανακόψει την ταχύτητα του Στρατού πλημμυρίζοντας τα χωριά της περιοχής. Εντούτοις τα συνεργεία του στρατού δημιουργούν μικρά κανάλια και διοχετεύουν το νερό.
Στην ουσία πρόκειται για την τέλεια παγίδα για την Τουρκία στο συριακό βάλτο. Στην πρώτη σοβαρή μάχη που κλήθηκε να δώσει, έχει κολλήσει επί μήνες. Αν μάλιστα αναλογιστούμε τη διαφορά δυνάμεων και το γεγονός ότι πολεμά τα δικά της παιδιά, τότε μπορούμε να πούμε πως εξευτελίζεται.
Ο Συριακός Στρατός δεν υπάρχει περίπτωση αυτήν την στιγμή να κινηθεί προς την Αλ Μπαμπ. Θα κλείσει τους Τούρκους στην περιοχή και στον κατάλληλο χρόνο θα απαιτηθεί να αποχωρήσουν οι ΤΕΔ από τη Συρία, οι οποίες μη έχοντας επιτύχει τίποτε απολύτως, δε θα έχουν και άλλη επιλογή.
Επιπλέον αφήνει την Ταντέφ και την Μπαζά στο Ισλαμικό Κράτος ώστε ακριβώς να μπορεί να αντεπιτίθεται και να επιτυγχάνει σημαντικά πλήγματα στις δυνάμεις της Ασπίδας του Ευφράτη, πότε με το θάνατο στρατιωτών των ΤΕΔ ή τρομοκρατών του FSA και πότε με την καταστροφή τεθωρακισμένων.
Φυσικά υπάρχει η πιθανότητα οι ΤΕΔ και ο FSA, αν ποτέ τα καταφέρουν να καταλάβουν την Αλ Μπαμπ να συνεχίσουν την υλοποίηση των όσων λέει ο Ερντογάν δηλαδή να κινηθούν προς την Ιεράπολη και τη Ράκκα. Σε μια τέτοια όμως περίπτωση θα πρέπει να τα βάλουν είτε με τον Τίγρη είτε με τις SDF και σε μια άλλη ανάγνωση είτε με τους Ρώσους είτε με τους Αμερικάνους οι οποίοι θα κληθούν να επιλέξουν.
Θα προχωρήσουν σε μια τέτοια ριψοκίνδυνη επιλογή; Η λογική λέει όχι, αλλά με τη σημερινή τουρκική ηγεσία δεν υπάρχει λογική.
Σε αυτήν την εξέλιξη αναρωτιώμαστε πως οι ΤΕΔ και ο ξοφλημένος FSA που δεν μπόρεσαν όντας πολλαπλάσιοι επί μήνες να εκδιώξουν 300-400 κατσαπλιάδες, θα αποφύγουν το διασυρμό είτε από τις μπαρουτοκαπνισμένες δυνάμεις του Τίγρη (που δεν έχουν χάσει ούτε μια μάχη) είτε των ικανών Κούρδων πολεμιστών των SDF.
Στρατηγικό αδιέξοδο για την Τουρκία στο οποίο πήγε και εγκλωβίστηκε μόνη της. Ο συριακός πόλεμος είναι πολυεπίπεδος και πολυσύνθετος. Εύκολα μπορείς να μπεις αλλά πολύ δύσκολα να αποχωρήσεις.