Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Χθες τα μεσάνυχτα παρακολούθησα τυχαία τηλεοπτικό κανάλι[1], που είχε αρκετούς καλεσμένους, και διάφορα θέματα επί τάπητος για συζήτηση. Ανάμεσα σε αυτά, και αυτό της μετάβασης στο εθνικό μας νόμισμα.
Οι φαιδρές τοποθετήσεις πολλών ομιλητών, όταν επιλέγουν να αναλύσουν οικονομικά προβλήματα χωρίς να διαθέτουν στοιχειώδεις γνώσεις οικονομίας, αποτελεί ασφαλώς σύνηθες φαινόμενο σε πολλά κανάλια. Ωστόσο, κάποιες από τις χθεσινές θέσεις, στο συγκεκριμένο αυτό κανάλι, δεν ήταν πια "διασκεδαστικές",αλλά σήμαιναν συναγερμό, για νέους και πολύ σοβαρούς εθνικούς κινδύνους.
Θα πρέπει να παραβλέψω ορισμένα "επιχειρήματα" των καλεσμένων, που σαφώς απέρρεαν από τις γνωστές προσπάθειες των πολιτικών να μην εκθέσουν σε κίνδυνο την υπουργική ή τη βουλευτική καρέκλα. Συνεπώς, τα όσα παράλογα ακούστηκαν, σχετικά, απλώς αναπαρίσταναν την κατεύθυνση του όποιου πολιτικού κόμματος, στο οποίο ανήκαν.
Δεν θα ασχοληθώ, επίσης με ορισμένες πλευρές ανεπίτρεπτης (ηθελημένης;;;) άγνοιας, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι:
* Το πρόβλημα του εκ γενετής άρρωστου ευρώ, ασφαλώς, δεν είναι μόνον ελληνικό (όπως υποστηρίχθηκε), αλλά γενικευμένο εντός της ΕΕ-Ευρωζώνης. Στη δυσλειτουργία του αποδίδεται η χρόνια υποτονική ανάπτυξη της ΕΕ, καθώς και η μόνιμα υψηλή ανεργία της, η ανώμαλη κατάσταση αντιπληθωρισμού της, η κορύφωση των ανισοτήτων κατανομής της και η καταστροφή του ευρωπαϊκού Νότου.
* Η Ευρωζώνη οδεύει σε διάλυση εξαιτίας των άλυτων λειτουργικών της προβλημάτων, αλλά και της αδυναμίας της να βελτιωθεί/μεταβληθεί, εφόσον οι αρχικές προδιαγραφές της είναι τραγικά εσφαλμένες, έτσι που η πολιτική μόνιμης λιτότητας να αποτελεί προϋπόθεση βιωσιμότητας του κοινού της νομίσματος.
*Το ευρώ σχεδιάστηκε για την εξυπηρέτηση των ειδικών διαρθρωτικών δεδομένων/αναγκών της γερμανικής οικονομίας (πολύ διαφορετικών των υπολοίπων εταίρων της), η οποία επιπλέον εισήλθε στην Ευρωζώνη με πολύ χαμηλή εξωτερική ισοτιμία, γι' αυτό και ουσιαστικά είναι η μόνη οικονομία, που αναμφίβολα ευνοήθηκε από το ευρώ.
*Είναι αστείο να διερωτώμεθα (κάποιοι, ωστόσο, διερωτήθηκαν) το "τι απέγιναν τα δισεκατομμύρια που μας δανείζουν (υποχρεωτικά) οι εταίροι μας", αφού πρέπει να είναι γνωστό ότι πάνω από το 85% αυτών των δανείων δεν περνούν καν από τα ελληνικά σύνορα, αλλά οδεύουν κατευθείαν προς τις τράπεζες για την εξυπηρέτηση του χρέους. Και, βέβαια...
*Ας αφήσουμε, καλύτερα, κατά μέρος την πολύ-πολύ τραυματική ιστορία του τόσο αποτυχημένου "κουρέματος του χρέους", που όπως είναι ή θα έπρεπε να είναι γνωστό, άργησε ανεπίτρεπτα να αποφασιστεί, για να...μην τεθεί σε κίνδυνο το ευρώ!!!!!
Ωστόσο, αυτό το αποτυχημένο ευρωπαϊκό μόρφωμα θα μπορούσε να παρατείνει το βίο του, εξακολουθώντας να επιβάλλει "πυροσβεστικές" λύσεις, ή ακόμη καταστρεπτικά μέτρα στα πιο ευάλωτα μέλη του, αν ο νέος πλανητάρχης δεν ήταν ο Donald Trump, και αν δεν είχε την τοποθέτηση που σαφέστατα εξήγγειλε, απέναντι στην ΕΕ. Στο πλαίσιο αυτών των επιλογών του Donald Trump, που σκιαγραφούν αναμφίβολα μια πολύ εχθρική στάση απέναντι στην ΕΕ, αλλά κυρίως απέναντι στη Γερμανία, τα όσα ακούστηκαν χθες στο εν λόγω τηλεοπτικό κανάλι, οφείλουν να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου.
Να συνεχίσω επισημαίνοντας ότι ο νέος πλανητάρχης βρήκε το χρόνο να ενδιαφερθεί για τη δική μας μικρή και μαρτυρική χώρα (επίσημη πια αποικία της Γερμανίας, σύμφωνα και με πρόσφατο άρθρο μεγάλης γερμανικής εφημερίδας) και να επαναλάβει δια στόματος του εκκολαπτόμενου πρέσβη στην ΕΕ Ted Malloch, την άποψη που υποστήριξε για φορά πρώτη το 2012: ότι δηλαδή "η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει στο εθνικό της νόμισμα για να σωθεί".
Ασφαλώς, ο νέος πλανητάρχης δεν ήταν και δεν είναι ο μόνος, με διαυγές μυαλό, που πρότεινε τη μοναδική οδό σωτηρίας της Ελλάδας. Αντιθέτως, ακατάπαυστα, τα τελευταία αυτά κρίσιμα χρόνια, νομπελίστες της οικονομίας και πολυάριθμοι γνωστοί οικονομολόγοι ξένοι, αλλά και Έλληνες, υποστήριξαν αυτή τη θέση. Όπως, όμως, είναι γνωστό, το θέμα αυτό ήταν χαρακτηρισμένο ως "απαγορευμένη συζήτηση", από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις της κρίσης, όπως και από την παρούσα, γιατί το ευρώ...ήταν φετίχ. Ήταν "μοναδικό", "ευλογημένο", "μαγικό", "προοδευτικό", "σωτήριο" και γι' αυτό αποτελούσε ανοσιούργημα-προδοσία-βαρβαρότητα-οπισθοδρομικότητα κλπ.,κλπ. το να τολμήσει κανείς να το αμφισβητήσει. Και τούτο, παρότι, το 59% των συμπατριωτών μας (σε πείσμα της "θρησκείας του ευρώ" που κυριαρχεί στη χώρα μας) πιστεύει το 2016 ότι η χώρα ζημιώθηκε από το ευρώ, έναντι 32% μόνο το 2009, αντίστοιχα (Κάπα Research 1.1.2017). Προφανώς, και το σημαντικό αυτό αποτέλεσμα, είτε το αγνοούσαν οι χθεσινοί καλεσμένοι του περί ου ο λόγος τηλεοπτικού καναλιού, είτε το θεώρησαν ανάξιο λόγου!
Τώρα, όμως, είναι ξεκάθαρο πια ότι η νέα διεθνής οικονομική τάξη του Donald Trump μεταβάλλει σαρωτικά ότι ίσχυε μέχρι σήμερα. Ειδικά, για την περίπτωση της ταλαίπωρης χώρας μας, είναι θέμα ζωής και θανάτου η έγκαιρη και ορθή αποκρυπτογράφηση της νέας κατάστασης, και πάνω απ' όλα η σοβαρή και λεπτομερής καταγραφή των ενδεδειγμένων μας κινήσεων, έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε την υποστήριξη των ΗΠΑ, στην επιχείρηση εξόδου μας από το ευρώ (προκειμένου να αποφύγουμε τις δυσμενέστατες γερμανικές προδιαγραφές, στην έξοδό μας από το ευρώ, που θα συμβεί οπωσδήποτε). Και κυρίως να εξασφαλίσουμε υποστήριξη από την Αμερική, για το διάστημα των πρώτων δύσκολων 12-18 μηνών αυτού του εγχειρήματος. Είναι πολύ πιθανό (για να μην πω και βέβαιο), ότι οι νέοι άρχοντες της Αμερικής, θα θελήσουν να μας βοηθήσουν. Όχι ασφαλώς επειδή μας αγαπούν (καιρός πια να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν "φιλέλληνες"), αλλά επειδή αυτή η κίνηση βρίσκεται εντός των στόχων και των συμφερόντων τους.
Προς Θεού...ας μην αφήσουμε και αυτήν την ευκαιρία (όπως σωρεία άλλων) να πετάξει. Η Ελλάδα τελειώνει, και ας "βλέπουν" ορισμένοι ότι ....ανασταίνεται. Και αυτή η Ελλάδα είναι η δική μας πατρίδα. Η Ελλάδα μας δεν ανήκει σε κανένα κόμμα, αλλά σε όλους εμάς. Ας προσπαθήσουμε να τη σώσουμε, αφήνοντας πίσω μας "ευτράπελες και ανεύθυνες θέσεις", όπως φευ τόσο απελπιστικά συχνά ακούγονται από τα ΜΜΕ.
[1] Θα αποφύγω να το ονομάσω, για να διατηρήσω μεγαλύτερη ελευθερία κριτικής. Άλλωστε, αυτό το συγκεκριμένο κανάλι δεν αποτελεί εξαίρεση, καθώς ανάλογα φαινόμενα αποτελούν, δυστυχώς, τον κανόνα