Δεν παρακολούθησα τη χθεσινή συζήτηση στη Βουλή, ωστόσο ένα απόσπασμα υπήρξε χαρακτηριστικό. Από τη μια πλευρά, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, καθαρός και αμόλυντος σε ορισμένα μόνο πεδία, να ρωτά τον Κυριάκο Μητσοτάκη για τη Siemens και τα δάνεια του Κήρυκα Χανίων και από την άλλη πλευρά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να μην απαντά επί των προκειμένων αλλά να αναλώνεται σε γενικότητες περί νέου κομματικού κράτους και διαπλοκής.
Σαφέστατα ο Τσίπρας είναι μακράν ο χειρότερος και αθλιότερος πολιτικός - πρωθυπουργός από το 1974 έως σήμερα. Αντί να βοηθήσει το λαό, αντί να κόψει δαπάνες, τον φορτώνει φόρους για να προσλάβει χιλιάδες κόσμο στο δημόσιο, ενώ θα μπορούσε πχ να περικόψει τον ΕΝΦΙΑ και μοιράζει δώρα σε συνταξιούχους με λίγα χρόνια δουλειάς που έβαλαν λίγα χρήματα στο σύστημα.
Και όμως υπάρχει πολιτικός, που αυτός ο πρωθυπουργός δύναται όχι μόνο να στριμώχνει αλλά να του κουνά και το δάκτυλο. Λέγεται Κυριάκος Μητσοτάκης.
Προφανέστατα εκτός του πάθους του Αλέξη Τσίπρα για την εξουσία, υπάρχει και η πιθανότητα να οδηγεί σκόπιμα την κατάσταση σε τέτοια ασφυξία ώστε μετά να πετάξει τη βόμβα στον αγαθό Κυριάκο, να σκάσει στα χέρια του και αυτός από την ασφάλεια της αντιπολίτευσης να τον υποδεικνύει ως ένοχο. Σε Ελληνες ψηφοφόρους απευθύνεται άλλωστε.
Και γιατί είναι αγαθός ο Κυριάκος; Διότι χωρίς να εργάζεται, επαναπαύεται σε μια πρωτιά η οποία οφείλεται στην υποχώρηση του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Με όλη τη θύελλα, το φορολογικό πογκρόμ και τη δήμευση μέσω capital controls των καταθέσεων του ελληνικού λαού, θα έπρεπε όχι μόνο να προηγείται με τεράστια διαφορά, αλλά να είναι ήδη πρωθυπουργός και ο Τσίπρας μια κακή ανάμνηση.
Εκτός όμως από αγαθός, ίσως είναι και λίγο ένοχος. Διαφορετικά θα απαντούσε στον Τσίπρα ευθέως.
Αυτή η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, των αδερφών, υιών, θυγατέρων, ανηψιών και όψιμων κεντροδεξιών δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά...