Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Ο Νίκος Φίλης στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ έκανε το άνοιγμα προς το ΠΑΣΟΚ. «Ο συγγενέστερος σύμμαχός μας -έστω και αν βρωμάει- είναι το ΠΑΣΟΚ!» δήλωσε με έμφαση, θυμίζοντας στους συντρόφους του, το συνειδησιακό ατόπημα με τον Καμμένο.
Δίκιο έχει. Οι ΑΝΕΛ μπορεί να υπήρξαν η πρώτη βολική σύμπραξη, μέσα στην «αντιμνημονιακή» υστερία αλλά από δω και πέρα, η επιβίωση απαιτεί στροφή 180 μοιρών προς το «πρωτογενές» DNA του εκλογικού σώματος. Με λίγα λόγια, ως τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είχε απλά υφαρπάξει μέρος από τα γονίδια προκειμένου να κάνει τη δουλειά του. Τα γεγονότα όμως, απαιτούν εγρήγορση και ετοιμότητα, με απώτερο στόχο την πλήρη παράδοση του «κλώνου» στην μήτρα του γονιδιώματος.
Το ΠΑΣΟΚ είναι πλέον γνωστό πως δεν είναι κόμμα. Οι σοβαροί πολιτικοί επιστήμονες το ήξεραν αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε σε όλους, την ευκαιρία να καταλάβουν ότι πρόκειται για ένα πανίσχυρο γενετικό πολιτικό μόρφωμα που μεταλλάσσεται ιστορικά, από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους, έως σήμερα. Το 1864 ήταν οι Πεδινοί με τον Βούλγαρη, μετά οι Δηλιγιαννικοί, ύστερα χωρίστηκαν στο Λαϊκό Κόμμα και στους ΚΚΕ. Μεταπολεμικά, βρέθηκαν άλλοι στην ΕΔΑ και άλλοι στην Ένωση Κέντρου.
Ώσπου ήρθε το "big bang" της μεγάλης κορύφωσης, το 1981! Τότε ήταν που συνέπεσαν όλες μαζί οι τάσεις και οι συνιστώσες του μεγάλου «κινήματος» που βολόδερνε στην ιστορία αναζητώντας την ωρίμανση της ταυτότητάς του. Έτσι γίνεται συνήθως, έτσι έγινε και με το ΠΑΣΟΚ. Ο «τρισμέγιστος Ερμής» Ανδρέας Παπανδρέου άγγιξε με το μαγικό του ραβδί την ελληνική κοινωνία και έσταξε την «συγκολλητική ουσία», δημιουργώντας το «σώμα» που έψαχνε ύλη για να εκφράσει το θέλγητρο της ασύδοτης ψυχής του.
Και από τότε, όλοι κατάλαβαν ποιοι είναι, ποιες είναι οι μύχιες επιθυμίες τους και ποιον δρόμο θα ακολουθούν πάντα στο πολιτικό τους μέλλον. Μάταιο και εξευτελιστικό το διάλειμμα του Μητσοτάκη (90΄-93΄). Και διαμέσου πράσινου και μπλε ΠΑΣΟΚ, καταλήξαμε ευδοκίμως, στο ροζ, βιώνοντας πάντα την ίδια αίσθηση και την ίδια οσμή που επικαλείται και ο Φίλης στην δήλωσή του.
Ο πρώην υπουργός βέβαια, δεν είναι ο «διαμαρτυρόμενος» σύντροφος που αντιδρά χολωμένος. Τέτοια δεν υπάρχουν σε «συλλογικότητες» που άλλη δουλειά δεν έκαναν μια ζωή, από το να εκπονούν στρατηγικές και σχέδια συνομωσίας εναντίον αιωνίων εχθρών. Ο Νίκος Φίλης προειδοποίησε πρώτα τον Καμμένο που τελευταία στέλνει κάποια περίεργα μηνύματα στο Μαξίμου και στη συνέχεια, άνοιξε το δρόμο μιας υποσχετικής διάθεσης για παράδοση της «επανάστασης» στην «μητροπολιτική κοιτίδα» της «αποικίας» του ΣΥΡΙΖΑ.
Περί αυτού πρόκειται και μην έχει κανείς αυταπάτες ότι ο «έντιμος» Νίκος δείχνει τον δρόμο προς την φυσική καταγωγή του κόμματος. Και για να γίνουμε πιο ρεαλιστές, το «νεύμα» δεν προβλέπει τόσο απορρόφηση του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά το ανάποδο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρει καταφύγιο στο ΠΑΣΟΚ, εξασφαλίζοντας την ανώδυνη- στο πλαίσιο του εφικτού- διαφυγή και στην διάλυση «στα εξ ων συνετέθη». Και το ξέπλυμα ουσιαστικά, θα γίνει μέσα στην «βρωμιά» που ο Φίλης ανέφερε αλλά στην ουσία, θύμισε την «ευεργετική» της επίδραση στο θυμικό των Ελλήνων – Ο μεγάλος καημός όλων είναι ο αποπροσανατολισμός του παλιού ΠΑΣΟΚ από τις «ανάγκες» του λαού και της κοινωνίας…
Με λίγα λόγια, πάλι στο ΠΑΣΟΚ θα καταλήξουμε. Αυτό θα απορροφήσει τους πληγωμένους του ΣΥΡΙΖΑ και αυτό θα σταθεί μοιραία το «πλυντήριο» που θα τον ξεπλύνει. Αλλά κι αν ακόμα δεν συμβεί το αναπόδραστο, στην νέα κυβέρνηση, ο Μητσοτάκης το ΠΑΣΟΚ θα χρειαστεί για να κυβερνήσει την χώρα.
Για όσους ακόμα δεν το πήραν χαμπάρι, το πρόβλημα της Ελλάδας είναι κυρίως πολιτισμικό και όχι μόνο πολιτικό. Μόνο, όταν αποβάλουμε τα «πρωτόγονα» ένστικτα του εγγενούς μας λαϊκισμού θα πεθάνει μέσα μας το ΠΑΣΟΚ. Αλλά τότε, πολύ φοβάμαι ότι δεν θα είμαστε εμείς αλλά κάποιοι άλλοι…