«Η ανθρωπότητα, εξελίσσεται μέσα από μια σπειροειδή (κυκλική) εναλλαγή επανάληψης γεγονότων και καταστάσεων και αυτό είναι μια τεκμηριωμένη επιστημονική θεωρία», θυμάμαι ότι μας είχε εξηγήσει, ένας εξαίρετος καθηγητής Ιστορίας, στη Σχολή Πολέμου.
Είναι επομένως λογικό, την πτώση μιας Αυτοκρατορίας να διαδέχεται η άνοδος μιας άλλης, την μακρά περίοδο ειρήνης μια περίοδος έντονων ταραχών και συρράξεων, την περίοδο της οικονομικής ευημερίας και ανάπτυξης μια περίοδο ύφεσης και οικονομικής κρίσης, την περίοδο της κοινωνικής προόδου και πολιτιστικής λάμψης, να ακολουθεί μια περίοδο απαξίωσης, υποβάθμισης και σκοταδισμού, την ανέμελη εξωστρέφεια να διαδέχεται ο σκεπτικισμός, η επανασυσπείρωση και η εσωστρέφεια, όπως ακριβώς το φως της ημέρας, διαδέχεται το σκοτάδι της νύχτας.
Χωρίς το ένα, δεν θα είχε νόημα το άλλο!
Έχω ξανα-αναφερθεί σ’ αυτό, διότι θεωρώ ότι, η εξέλιξη αυτή, αυτές οι εναλλαγές, είναι μια φυσική νομοτέλεια της ισορροπίας, μια ταλάντωση εκκρεμούς, για να μετρά και να ισορροπεί στον χρόνο.
Το κρίσιμο λοιπόν σημείο και η προσπάθεια της ανθρωπότητας, είναι (πρέπει να είναι), να διατηρεί το «βήμα» της προόδου και της ευημερίας, πιο μακρύ – πιο έντονο – πιο ισχυρό, απ’ το αντίστοιχο «βήμα» της δυστυχίας και του σκοταδισμού, έτσι ώστε να δημιουργείται σπειροειδής εξέλιξη της ανθρωπότητας και όχι κυκλική περιστροφή στασιμότητας.
Δυστυχώς, οι «περίοδοι» αυτοί της κάθε εναλλαγής, συνήθως ξεπερνούν τα χρονικά όρια μιας γενιάς. Έτσι λοιπόν, έχουμε γενιές που ευημερούν και γενιές που υποφέρουν. Οι γενιές που ευημερούν, θεωρούν την πρόοδο αυτή ως επίτευγμα τους, ως συνέπεια της προσπάθειας και της ικανότητας τους, ενώ αντίθετα, οι γενιές που τους διαδέχονται στην ύφεση, στην κατάπτωση και στην αναταραχή, χρεώνουν τη δυσχέρεια και όλα τα προβλήματα τους, στους «προηγούμενους» που ΑΥΤΟΙ δεν μερίμνησαν, που δεν φρόντισαν, που δεν ….., που ήταν ….., που τα ‘φαγαν όλα και δεν τους άφησαν τίποτα, για να ζήσουν, για να στηριχθούν και να πατήσουν πάνω του και αυτοί, όπως έκαναν και εκείνοι.
Ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα!? Ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο!? Ποιος είναι το σωστό και ποιο το λάθος!? Ωφελεί ή όχι ένα τέτοιο δίλημμα;
Η προηγούμενη γενιά, ήταν μια γενιά χαρισματικών δουλευτεράδων που δημιούργησε πλούτο ή μια γενιά τυχερών κληρονόμων, που βρήκαν έτοιμη μια περιουσία, έστω ως μια «βάση στήριξης» τους και μετά φρόντισαν συνετά να την αξιοποιήσουν ή απλά, συμπεριφέρθηκαν ως κακομαθημένα πλουσιόπαιδα, που φρόντισαν καλοπερνώντας ξένοιαστα και ασυναίσθητα, να την φάνε μέχρι το μεδούλι, χωρίς να αφήσουν κληρονομιά στους επόμενους;
ΠΟΙΟΣ θα κρίνει τις γενιές ΠΟΙΟΣ θα πει τι φταίει;
Αιτίες, μπορούμε να βρούμε πολλές και εύλογες, πάντα όμως για τους προηγούμενους!! Και έτσι είναι το λογικό, διότι το σωστό και τα λάθος, πάντα κρίνεται εκ του αποτελέσματος, εκεί όπου δεν υπάρχει σαφής διαδικασία, σίγουρος δρόμος σίγουρη πορεία. Και η ζωή, δεν έχει σίγουρη πορεία, βασίζεται στην ανησυχία του απρόοπτου, στην ανασφάλεια και στην αναζήτηση, με πυξίδα του ανθρώπου, την ικανότητα της λογικής και τη δύναμη της ψυχής του.
Τι να πω! Δείτε τι συμβαίνει γύρω μας, κοντά και μακριά μας, σε μας και σε όλο τον κόσμο. Όλοι ανησυχούν, παντού φοβούνται και υποφέρουν, βρίσκοντας τις αιτίες στο παρελθόν, στους προηγούμενους, αλλά κανείς - μα κανείς, εδώ και πουθενά, δεν λέει πως θα ξεφύγουμε μπροστά, τι πρέπει να γίνει εδώ και ΤΩΡΑ.
Όμως, ότι και να χρεώσει κανείς στους προηγούμενους, ότι αιτίες και αν βρει στο παρελθόν, το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτές είναι παρελθόν. Μπορεί λοιπόν να μείνει εκεί (στο παρελθόν), να μοιρολογεί και να καταριέται, ανέξοδα και χωρίς μέλλον ή και να διδαχθεί από τα λάθη των προηγούμενων, να δυναμώσει απ’ την ανάγκη της δυσχέρειας, να σταθεί όρθιος και να κοιτάξει μπροστά, με θάρρος και νέα ελπίδα.
Φαίνεται ότι η ανθρωπότητα, έφτασε στο Ζενίθ του κύκλου της ευημερίας της και τώρα παλαντζάρει στο μεταίχμιο της κατρακύλας, προς το Ναδίρ. Είμαστε προετοιμασμένοι; Φτιάξαμε άραγε μια νέα γενιά, τα παιδιά μας, δυνατά και ικανά, να σταθούν όρθια στην πλώρη, τώρα που το σκάφος μας, βουτά βίαια βαθιά μέσα στο κύμα; Στο πηδάλιο τώρα, κάθονται οι Ικανοί ή Τυχαίοι;
Σημασία δεν έχει από πού ξεκίνησες, αλλά που θες να πας!