Γεωπολιτικός αναλυτής: Η υστερία κατά της Ρωσίας ξεπερνάει τα όρια

Χριστοφόρου: Η υστερία κατά της Ρωσίας ξεπερνάει τα όρια

Συνέντευξη του Μιχάλη Νευραδάκη

Σε πρόσφατη συνέντευξη που μεταδόθηκε στην ραδιοφωνική εκπομπή Διάλογος, ο Ελληνοαμερικανός δημοσιογράφος και αναλυτής γεωπολιτικών θεμάτων Άλεξ Χριστοφόρου, συνιδρυτής και συντάκτης της ενημερωτικής ιστοσελίδας TheDuran.com, προσέφερε την δική του ανάλυση και τις δικές του απόψεις για την πολιτική που θα ακολουθεί η κυβέρνηση Τραμπ απέναντι στην Ρωσία, το Ιράν, την Μέση Ανατολή, την Ευρώπη, και την Ελλάδα. Επίσης, μίλησε για τις αντιδράσεις της Ρωσίας στην ανάπτυξη των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στα σύνορα της και την συνεχόμενη προκλητικότητα της Ουκρανίας. Ανέλυσε τον ρόλο της Ρωσίας στον πόλεμο της Συρίας και την απελευθέρωση του Χαλεπίου. Προσέφερε επίσης τις δικές του εκτιμήσεις για τις πρόσφατες συνομιλίες για το Κυπριακό και για την συνεχιζόμενη προκλητικότητα της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα.

Μιχάλης Νευραδάκης: Ας ξεκινήσουμε από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Πως θα αξιολογούσατε τις πρώτες εβδομάδες τις προεδρίας Τραμπ και τις πολιτικές που έχει εφαρμόσει μέχρι στιγμής; Θα λέγατε πως έχει τηρήσει, μέχρι τώρα, τις προεκλογικές του δεσμεύσεις;

Άλεξ Χριστοφόρου: Βέβαια, τις έχει τηρήσει, και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Όλοι οι πολιτικοί και όλες οι επιχειρήσεις και όλα τα χρήματα γύρω από αυτό την Ουάσινγκτον δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν έναν πρόεδρο να έχει εφαρμόσει τόσες αποφάσεις τόσο γρήγορα, σε ένα ρυθμό τόσο γρήγορο που νομίζω πως έχουν σοκαριστεί πάρα πολύ. Και βέβαια, ο Τραμπ εφαρμόζει ακριβώς αυτό που είπε ότι θα κάνει. Αρχίζει τώρα να τα εφαρμόζει, χωρίς να τραβάει πίσω. Δεν φοβάται, και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Δεν φοβάται τους πολιτικούς, δεν φοβάται τους Δημοκράτες, δεν φοβάται τους Ρεπουμπλικάνους, δεν φοβάται τις διαδηλώσεις, και το πιο σημαντικό, δεν φοβάται τα ΜΜΕ, τα κανάλια και τους δημοσιογράφους. Όλους αυτούς που τον πολεμάνε, δεν τους φοβάται και προχωράει μπροστά.

ΜΝ: Η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Τραμπ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αντιφατική μέχρι στιγμής. Από τη μία, βλέπουμε την επιθυμία του Τραμπ να βελτιώσει τις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με τη Ρωσία. Από την άλλη, έχει αυξηθεί η ρητορική κατά του Ιράν, που βέβαια είναι μια χώρα που είναι σύμμαχος της Ρωσίας. Πως βλέπετε την εξωτερική πολιτική που υιοθετεί μέχρι στιγμής η κυβέρνηση Τραμπ και που πιστεύετε ότι μπορεί να οδηγήσει στο επόμενο διάστημα;

ΑΧ: Που θα οδηγήσει είναι καλή ερώτηση. Νομίζω μέχρι στιγμής κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει. Σίγουρα προς το παρόν φαίνεται πως έχει γίνει μια αλλαγή. Από την μία πλευρά βλέπουμε ότι ο Τραμπ, τουλάχιστον με τη Ρωσία, θέλει καλές σχέσεις. Έτσι έχει δείξει, έτσι έχει πει πριν γίνει πρόεδρος, και μέχρι στιγμής έτσι δείχνει. Παρόλο που όλα τα κανάλια, όλοι οι δημοσιογράφοι, όλοι οι πολιτικοί και από τις δύο πλευρές, Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί, είναι πάρα πολύ εναντίων της Ρωσίας, ο Τραμπ έχει μείνει σταθερός, ότι θέλει καλές σχέσεις με την κυβέρνηση Πούτιν. Το έχει πει και το έχει δηλώσει, και μέχρι στιγμής δεν τράβηξε πίσω. Αυτό είναι το πρώτο.

Από την άλλη μεριά, βλέπουμε ότι αυτό που ήταν η Ρωσία επί κυβερνήσεως Ομπάμα, είναι πλέον το Ιράν. Τώρα ο Τραμπ και όλοι γύρω του φαίνεται πως κάτι θα κάνουν με το Ιράν. Τι είναι αυτό το κάτι, δεν ξέρει κανείς ακόμα. Είναι πολύ επιθετικός εναντίων του Ιράν, και ο Τραμπ και βέβαια όλοι γύρω του, όπως ο Υπουργός Άμυνας Μάτις. Μέχρι στιγμής, δεν έχουμε δει κάποια πράξη, πέραν από το να αυξηθούν οι κυρώσεις. Αλλά φοβάμαι πάρα πολύ τι θα κάνουν οι ΗΠΑ και ο Τραμπ εναντίων του Ιράν. Πρέπει να δούμε όμως.

Νομίζω μέχρι στιγμής ο Τραμπ απλά τεστάρει τους πάντες. Σίγουρα με τη Ρωσία, όπως φαίνεται, θέλει καλές σχέσεις. Σίγουρα με το Ιράν, όπως φαίνεται, δεν θέλει να προχωρήσει στο δρόμο που χάραξε ο Ομπάμα. Θέλει αλλαγές. Ποιες θα είναι αυτές οι αλλαγές και ποια θα είναι η πολιτική, δεν ξέρει κανείς ακόμα αλλά δεν φαίνεται ότι πάει για καλές σχέσεις με το Ιράν. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Αλλά είμαστε ακόμα νωρίς, είναι δύο εβδομάδες στην προεδρία, και θα δούμε. Πολλά μπορούν να αλλάξουν, πάρα πολλά.

ΜΝ: Πιστεύετε πως οι σφοδρές αντιδράσεις που δέχεται ο Τραμπ και η κυβέρνηση του έχουν να κάνουν με την επιθυμία της νέας κυβέρνησης να βελτιώσουν τις σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με τη Ρωσία;

ΑΧ: Ναι, βέβαια. Εγώ νομίζω αυτό είναι ένα κομμάτι. Όλος αυτός ο πανικός με τη Ρωσία ξεκίνησε με τον Ομπάμα, το συνέχισε η Κλίντον, και νομίζω μέχρι στιγμής όλοι οι πολιτικοί, όλη η Ουάσινγκτον, όλοι οι ειδικοί, και βεβαίως όλα τα ΜΜΕ, όλα τα κανάλια, είναι εναντίων αυτής της φιλικής σχέσης που προσπαθούν να δημιουργήσουν οι δύο χώρες. Η άποψη μου είναι ότι αυτός είναι απλά ένας τρόπος να χαρακτηρίσουν τον Τραμπ, ότι δεν είναι άξιος για την προεδρία. Έχουν άλλες τακτικές και άλλα πράγματα που κάνουν για να δείξουν στον λαό ότι δεν άξιζε να εκλεγεί, ότι δεν αξίζει την προεδρία. Νομίζω πως το θέμα της Ρωσίας είναι ένας πολύ εύκολος τρόπος να το δείξουν αυτό.

Εγώ δεν νομίζω ότι θα αλλάξει κάτι ιδιαίτερο, προς το παρόν, στις γεωπολιτικές σχέσεις Αμερικής-Ρωσίας. Νομίζω αυτό θα το δούμε σε έξι μήνες με ένα χρόνο προεδρίας του Τραμπ. Νομίζω προς το παρόν βγάζουν το θέμα με τη Ρωσία μπροστά για να δημιουργήσουν άσχημη εικόνα για τον Τραμπ. Ο κόσμος των ΗΠΑ όμως δεν ενδιαφέρεται για τη Ρωσία. Ο Αμερικανικός λαός δεν ενδιαφέρεται καθόλου. Ο κόσμος θέλει δουλειές. Με αυτό τον τρόπο θα κρίνουν τον Τραμπ και με αυτό τον τρόπο θα αξιολογείται ο καινούριος πρόεδρος. Οπότε αυτή η τακτική όπου η Ρωσία πάντα φταίει, πως ο Πούτιν είναι έτσι ή είναι αλλιώς, είναι μια τακτική που έδειξε να μην αποδίδει στις εκλογές και νομίζω πως αυτή τη φορά θα γίνει το ίδιο πράγμα. Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για το τι γίνεται στη Ρωσία. Ενδιαφέρεται για το τι γίνεται στην Αμερική.

ΜΝ: Σε γενικές γραμμές, πως θα αξιολογούσατε και πως θα κρίνατε τις επιλογές του Τραμπ για το υπουργικό συμβούλιο του, για το cabinet;

ΑΧ: Νομίζω είναι καλό. Νομίζω έχει επιλέξει καλά στελέχη. Βέβαια, και αυτό θα το δούμε στην πορεία. Σίγουρα ο Τραμπ έχει επιλέξει άτομα που έχουν άποψη, που είναι πολύ πετυχημένοι, κυρίως επιχειρηματικά και στο στρατό. Έχει επιλέξει καλά άτομα. Προς το παρόν έτσι δείχνει. Δεν συμφωνώ με όλες τις επιλογές, αλλά έκανε τις επιλογές που έκανε, και ακόμα πρέπει να εγκριθούν αρκετοί για να αναλάβουν τα καθήκοντα τους.

Εγώ νομίζω ότι ο πιο σημαντικός σε όλη την ομάδα είναι ο υπουργός εξωτερικών, ο Τίλερσον, γιατί ο Ομπάμα δημιούργησε τόσο χάος, τόσα προβλήματα. Η στρατηγική του στις εξωτερικές σχέσεις ήταν τόσο χάλια και ο Ομπάμα, η Κλίντον, και ο Κέρι έκαναν τόσο άσχημα την δουλειά τους που νομίζω πως ο Τίλερσον θα έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Δεν είναι μόνο η Ρωσία. Είναι η Συρία, είναι η Ουκρανία, είναι η Λιβύη, είναι ο Ισλαμικός Στρατός, είναι αρκετά τα προβλήματα, που δεν τα δημιούργησε ο Τραμπ. Είναι η Κίνα, είναι το Ιράν. Θα έχει πολύ δύσκολη δουλειά μπροστά του. Νομίζω το πιο ενδιαφέρον είναι αυτός που ήταν ο γενικός διευθυντής της ExxonMobil (ο Τίλερσον). Θα έχει αρκετό ενδιαφέρον να δούμε πως προσεγγίζει τα γεωπολιτικά θέματα. Για πρώτη φορά θα δούμε έναν πολύ πετυχημένο επιχειρηματία να εφαρμόζει μια στρατηγική γεωπολιτική για τις Ηνωμένες Πολιτείες, και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πως θα την εφαρμόσει.

ΜΝ: Η Ρωσία και ο Βλάντιμιρ Πούτιν με ποιον τρόπο έχουν αντιδράσει στην προκλητικότητα της δύσης μέχρι στιγμής, και στην ανάπτυξη των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων στα σύνορα της Ρωσίας;

ΑΧ: Νομίζω από την μία πλευρά η Ρωσία δεν έχει πολλά, δεν έχει κάνει κινήσεις που θα εκπλήσσουν. Νομίζω η Ρωσία και ο Πούτιν θέλουν τον χρόνο τους για να αξιολογήσουν τον Τραμπ, και νομίζω ακριβώς αυτό κάνουν. Τώρα όσον αφορά το ΝΑΤΟ και τις κινήσεις του για να πλησιάσει τα σύνορα της Ρωσίας, μέχρι τώρα έχει κάνει ακριβώς τις αντιδράσεις που περιμένουν όλοι, ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο. Νομίζω όσο κάνει το ΝΑΤΟ κινήσεις προς τη Ρωσία, η Ρωσία αντιδρά με τον ίδιο τρόπο. Ελπίζω πως θα σταματήσουν αυτά με τον Τραμπ, αλλά θα δούμε.

Δυστυχώς ο Ομπάμα, και σε αυτό το τομέα, και προς το ΝΑΤΟ, έκανε αρκετά λάθη. Δεν ήταν ανάγκη να φέρει τα στρατεύματα τόσο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας. Δεν ήταν ανάγκη να είναι ο Ομπάμα τόσο προκλητικός εναντίων της Ρωσίας. Αλλά, είναι αυτό που είναι, τώρα είναι ο Τραμπ που πρέπει να βρει τον τρόπο να τραβήξει λίγο πίσω διπλωματικά, με έλεγχο και σταθερότητα να τραβήξει τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ λίγο πίσω από τα σύνορα της Ρωσίας, και νομίζω αυτή θα ήταν μια καλή κίνηση για να ξεκινήσουν οι ΗΠΑ και η Ρωσία την συνεργασία και κυρίως για να πολεμήσουν τον Ισλαμικό Στρατό. Το έχει πει ο Τραμπ και ο Πούτιν πολλές φορές, ότι ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός είναι ο Ισλαμικός Στρατός, ενώ τα προβλήματα στην Ανατολική Ευρώπη πρέπει να αντιμετωπιστούν. Δεν πρέπει το ΝΑΤΟ να δημιουργήσει άλλα προβλήματα, και νομίζω ο Τραμπ το καταλαβαίνει αυτό.

ΜΝ: Μέχρι στιγμής όμως, από ό,τι φαίνεται τουλάχιστον, η Ρωσία δεν έχει αντιδράσει στις νέες επιθέσεις της Ουκρανίας κατά του Ντονέτσκ. Δύο θέματα λοιπόν... η Ουκρανία τι προσπαθεί να κατορθώσει με αυτές τις νέες προκλήσεις, και γιατί δεν φαίνεται να αντιδρά μέχρι τώρα η Ρωσία;

ΑΧ: Είναι πολύ απλό. Η Ουκρανία είναι ένα από τα προβλήματα που δημιούργησε ο Ομπάμα, η Κλίντον, ο Κέρι, και η Βικτόρια Νιούλαντ, και βεβαίως η Ευρώπη. Έριξαν την κυβέρνηση της Ουκρανίας, ας μην το ξεχάσουμε αυτό. Ήταν παράνομο, ήταν προκλητικό, και η Ουκρανία ούτως ή άλλως θα είχε εκλογές μετά από ένα χρόνο. Δεν ήταν ανάγκη να προχωρήσουν οι ΗΠΑ και η Ευρώπη με αυτή την επίθεση κατά της Ουκρανίας, του Ουκρανικού λαού και της Ρωσίας, αλλά το έκαναν. Νομίζω τώρα η Ουκρανία προσπαθεί να προκαλέσει ένα μικρό πόλεμο, να τραβήξει ξανά την προσοχή πάνω της, επειδή φαίνεται πως τον Τραμπ δεν τον ενδιαφέρει πολύ η Ουκρανία και το Κίεβο. Νομίζω το έχει δείξει αυτό. Έχει μιλήσει και με τον Ποροσένκο, και ήταν η πρώτη φορά που ο Τραμπ δεν είπε τις λέξεις-κλειδιά “η επιθετικότητα της Ρωσίας” που δήλωνε ο Ομπάμα συνεχώς. Ο Τραμπ είπε πως πρέπει να βρεθεί λύση στην Ουκρανία, πρέπει οι δύο πλευρές να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι και να τα βρουν. Ήταν εντελώς διαφορετικές από τις λέξεις που χρησιμοποιούσε ο Ομπάμα τόσα χρόνια, και νομίζω ότι η Ουκρανία έχει σοκαριστεί. Βλέπω λίγο πανικό εκεί, και αντί να προσπαθήσουν να βρουν τον τρόπο να λύσουν αυτό το πρόβλημα, η Ουκρανία έχει πάει στην άλλη άκρη και προσπαθεί να προκαλέσει ένα μικρό πόλεμο, πιστεύοντας ότι οι ΗΠΑ θα επέμβουν, θα τους βοηθήσουν, και ότι θα χαλάσει τις σχέσεις που θέλει ο Τραμπ να δημιουργήσει με τον Πούτιν. Είναι λάθος στρατηγική. Δεν θα πετύχει.

Η Ευρώπη δεν αντέχει ένα πόλεμο στην Ουκρανία. Η Μέρκελ νομίζω το καταλαβαίνει και ο Πούτιν της το είπε ξεκάθαρα, να σταματήσει αυτά που κάνει η κυβέρνηση της Ουκρανίας και να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι ξανά και να εφαρμόσουν την Συμφωνία του Μινσκ. Θα δούμε που θα πάει αυτό. Νομίζω προς το παρόν η Ρωσία κρατάει τα πράγματα σταθερά στην Ουκρανία και δεν θα κάνει κίνηση, γιατί ούτως ή άλλως όλοι ξέρουν, και η Ευρώπη, και η Μέρκελ, και ο ίδιος ο Τραμπ, ότι η Ουκρανία δεν αντέχει άλλο. Είναι failed state. Δεν έχει πετύχει αυτό που έχουν προσπαθήσει να κάνουν οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι. Δεν αντέχει άλλο η Ουκρανία, έχει πολλή διαφθορά, ο λαός υποφέρει πολύ, αυτή η καινούρια κυβέρνηση δεν πηγαίνει καθόλου καλά και νομίζω ότι είναι θέμα χρόνου να δούμε μεγάλες αλλαγές στην Ουκρανία. Εγώ θα ήθελα να πω ότι θα δούμε αλλαγές προς το καλύτερο, αλλά θα δείξει.

ΜΝ: Ποιες είναι οι τελευταίες εξελίξεις όσον αφορά τις συνομιλίες και διαβουλεύσεις που γίνονται για το Συριακό ζήτημα, και ποιες είναι οι στάσεις που διατηρούν αυτό το καιρό η Ρωσία αλλά και οι Ηνωμένες Πολιτείες;

ΑΧ: Νομίζω στη Συρία, δεν θέλω να πω ότι έχουν ηρεμήσει τα πράγματα, αλλά σίγουρα μετά από την απελευθέρωση του Χαλεπίου, που έδιωξαν την ISIS και την Αλ Καϊντα από το Χαλέπι, νομίζω ότι δεν μιλάει πολύς κόσμος πλέον για τη Συρία. Τι έγινε; Οι Αμερικάνοι, η Αλ Καϊντα και ο Ισλαμικός Στρατός--που τους υποστήριξε η κυβέρνηση Ομπάμα--το Χαλέπι, όταν μπήκε ο Συριακός στρατός μαζί με τη Ρωσία και το Ιράν και κέρδισαν αυτή τη μάχη στο Χαλέπι.

Από κει και πέρα, είδαμε μια κίνηση από πλευράς Ρωσίας, Ιράν και Συρίας να δημιουργήσουν σύνταγμα χωρίς την Αμερική και να προσπαθούν να δημιουργήσουν μια λύση για τη Συρία, ξανά χωρίς την Αμερική. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ήταν μια ήττα τεράστια για τον Ομπάμα.

Τώρα έχουμε τον Τραμπ, θα δούμε τι στάση θα κρατήσει ο Τραμπ για την Συρία. Ένα πράγμα είναι σίγουρο: ο Τραμπ δεν βλέπει τον Ασάντ σαν πρόβλημα, αλλά το Ισλαμικό Στρατό, και νομίζω θα συνεργαστεί με την Ρωσία για να πολεμήσει τον Ισλαμικό Στρατό όπου βρίσκεται, είτε είναι στη Συρία, είτε στο Ιράκ. Θα δούμε τι θα γίνει, αλλά νομίζω προς το παρόν τα πράγματα στη Συρία, δεν θέλω να πω ότι έχουν ηρεμήσει, είναι άσχημα τα πράγματα, αλλά προσπαθούν να βρουν λύση. Και νομίζω ότι αυτή η λύση θα στραφεί γύρω από το διωγμό του Ισλαμικού Στρατού, ενώ ο Ασάντ θα μείνει. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Ο Ασάντ δεν πηγαίνει πουθενά.

ΜΝ: Η κυβέρνηση Τραμπ φαίνεται πως έχει υιοθετήσει μια θετική στάση προς το Brexit, δηλαδή την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ ο υποψήφιος πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Τεντ Μάλοχ, έχει εκφράσει την άποψη του πως η Ευρωζώνη οδεύει προς κατάρρευση και πως η Ελλάδα θα εγκαταλείψει μόνη της το ευρώ. Τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε αναφορικά με την εξωτερική πολιτική της νέας κυβέρνησης Τραμπ προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ελλάδα, και ένα πιθανό Grexit;

ΑΧ: Νομίζω ότι ο καινούριος πρέσβης των ΗΠΑ στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και όλη η ομάδα του Τραμπ, θετικά βλέπουν το Brexit, και είναι σωστή κίνηση. Νομίζω ο Τραμπ θα χρησιμοποιήσει την Βρετανία, μετά το Brexit, εναντίων της Ευρώπης. Ας μην ξεχάσουμε ότι ο Τραμπ είναι επιχειρηματίας και θέλει πράγματα από την Ευρώπη, και το έχει δηλώσει πριν από τις εκλογές, τι θέλει δηλαδή από την Ευρώπη, τι θέλει από κάθε χώρα που συμμετέχει στο ΝΑΤΟ. Είναι ξεκάθαρος στην πολιτική του εκεί, και νομίζω ότι θα χρησιμοποιήσει την Βρετανία και το Brexit για να πάρει αυτό που θέλει από την Ευρώπη, και πάντα για όφελος της Αμερικής. Πάντα. Έτσι λειτουργεί ο Τραμπ, είναι επιχειρηματίας πάνω από όλα. Νομίζω ότι η κυβέρνηση Τραμπ είναι υπέρ του Brexit, έτσι φαίνεται.

Από κει και πέρα, θα δείξει που θα οδηγηθεί η Ευρώπη. Ας πούμε κάποιες αλήθειες. Χωρίς την Αμερική, η Ευρώπη τα καταφέρει μια χαρά από μόνη της να διαλυθεί. Δεν χρειάζεται να περιμένουν ούτε την Αμερική, ούτε το Brexit. Από μόνη της η Ευρώπη δεν λειτουργεί, και οι αρχηγοί της Ευρώπης κάνουν “θαύμα” καταφέρνοντας να διαλύσουν την Ευρώπη. Οπότε να λένε όλοι στις Βρυξέλλες ότι φταίει ο Τραμπ και φταίει το Brexit, νομίζω είναι ένα μεγάλο ψέμα. Νομίζω οι Βρυξέλλες τα κατάφεραν μόνες τους, και βλέπουμε στην Ευρώπη έτσι πως είναι τα πράγματα. Δεν φταίει κανένας άλλος, φταίνε μόνο οι Βρυξέλλες.

ΜΝ: Έχουν αυξηθεί η Τουρκικές προκλήσεις προς την Ελλάδα το τελευταίο διάστημα. Ο πρόεδρος της Τουρκίας, ο Ταγίπ Ερντογάν, τι προσπαθεί να κατορθώσει κατά την γνώμη σας; Πιστεύετε πως επιθυμεί πολεμική σύγκρουση με την Ελλάδα;

ΑΧ: Όχι. Δεν πρόκειται να γίνει τέτοιο πράγμα. Εγώ νομίζω δεν θα γίνει τίποτα με την Τουρκία. Εντάξει, ο Ερντογάν θα παραμείνει Ερντογάν, θα κάνει αυτά που κάνει, θα είναι προκλητικός, θα κάνει τέτοιες κινήσεις και προς την Ελλάδα και προς τη Συρία και προς το ΝΑΤΟ και προς την Κύπρο. Απλά δεν νομίζω ότι θα γίνει τίποτα σημαντικό στην Τουρκία μέχρι να αποκτήσει ο Ερντογάν όλη τη δύναμη. Οι βουλευτές της Τουρκίας, αν δεν κάνω λάθος, θα αλλάξουν το σύνταγμα το Απρίλιο ή το Μάιο, και στο καινούριο σύνταγμα ο πρόεδρος θα έχει απόλυτη δύναμη. Με λίγα λόγια θα είναι ο Σουλτάνος Ερντογάν, σε 2-3 μήνες. Μέχρι να γίνει αυτό, να μην περιμένουμε τίποτα σημαντικό από την Τουρκία. Ότι ο Ερντογάν θα είναι προκλητικός, εντάξει, πάντα θα τα κάνει αυτά ο Ερντογάν, αυτό είναι το στυλ του. Αλλά νομίζω ότι μέχρι να αλλάξει το σύνταγμα και να φωνάζουμε πλέον τον Ερντογάν “Σουλτάνο,” δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα σημαντικό από πλευράς της Τουρκίας.

ΜΝ: Σε τι επίπεδο βρίσκονται αυτή τη στιγμή οι σχέσεις της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, και από την άλλη πλευρά, οι σχέσεις της Τουρκίας με χώρες όπως τη Ρωσία και το Ισραήλ;

ΑΧ: Νομίζω όλα είναι σε στάσιμη φάση. Δεν είναι ούτε θετικές ούτε άσχημες. Νομίζω ότι η Τουρκία θα περιμένει μέχρι να έχει όλη τη δύναμη πάνω του ο Ερντογάν. Γι’ αυτό δεν νομίζω ότι θα δούμε σημαντικές εξελίξεις από την Τουρκία. Νομίζω ότι οι σχέσεις της Τουρκίας της Ρωσίας δεν είναι εκεί που ήταν πριν από 5-10 χρόνια, αλλά είναι σταθερές. Νομίζω ότι προς το παρόν έχουν αρχίσει να συνεργάζονται στη Συρία, έχουν βρει κοινά σημεία μεταξύ τους. Νομίζω ότι βλέπουμε τον Ερντογάν να περιμένει τις αλλαγές στο σύνταγμα, και νομίζω από την άλλη πλευρά όλοι περιμένουν να δουν τι πολιτική θα εφαρμόσει ο Τραμπ και ο Ρεξ Τίλερσον προς την Τουρκία, ώστε και εκεί πιστεύω πως οι σχέσεις παραμένουν σταθερές, αλλά ούτε θετικές ούτε αρνητικές. Εγώ νομίζω θα περιμένουμε, και σε έξι μήνες θα δούμε την Τουρκία να βγαίνει μπροστά. Αλλά δεν θα κάνει καμία κίνηση μέχρι να τα πάρει όλη επάνω του ο Ερντογάν. Εκεί θα δούμε αρκετές αρνητικές εξελίξεις, ή μήπως και κάποιες θετικές εξελίξεις. Δεν ξέρω, θα πρέπει να περιμένουμε έξι μήνες.

ΜΝ: Πρόσφατα ολοκληρώθηκε κύκλος επίσημων συνομιλιών για το Κυπριακό στην Γενεύη. Αυτές οι συνομιλίες που οδήγησαν, εν τέλει, γιατί απέτυχαν από ό,τι φαίνεται, και τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε στη συνέχεια;

ΑΧ: Νομίζω αυτό ακριβώς που ήθελε η Τουρκία το πήρε, δηλαδή να μην γίνει τίποτα σημαντικό με το Κυπριακό μέχρι να ολοκληρωθεί η αλλαγή του συντάγματος. Ώστε νομίζω και εκεί θα κρατήσουν τις συνομιλίες ζεστές, θετικές, να προχωρούν σιγά-σιγά, βήμα-βήμα μπροστά, αλλά δεν θα δούμε καμία σημαντική εξέλιξη στο Κυπριακό μέχρι να είναι έτοιμη η Τουρκία να δώσει λόγο. Νομίζω θα δούμε το Κυπριακό να εξελίσσεται, αλλά θα είναι μικρές εξελίξεις. Νομίζω θα δούμε πολλές κινήσεις το καλοκαίρι, από το Μάιο, Ιούνιο και μετά. Αλλά πάντα από την Τουρκία θα κριθεί, και εγώ νομίζω ότι η Τουρκία δεν είναι έτοιμη ακόμα να εφαρμόσει λόγο ή να εκφράσει αυστηρή άποψη προς το Κυπριακό. Θα περιμένουμε και εκεί δυστυχώς.

ΜΝ: Είμαστε στον αέρα με το δημοσιογράφο Άλεξ Χριστοφόρου εδώ στο Διάλογος. Πως είναι το κλίμα στην Κύπρο όσον αφορά το Κυπριακό ζήτημα και τις πρόσφατες συνομιλίες;

ΑΧ: Νομίζω ότι όπως πάντα έχεις ένα κομμάτι του λαού που είναι υπέρ, ένα κομμάτι που είναι κατά, και ένα μεγάλο, μεγάλο ποσοστό που είναι προσεχτικοί, δεν θέλουν να είναι ούτε αισιόδοξοι ούτε αρνητικοί. Ξέρεις, οι Κύπριοι το έχουν βιώσει αυτό αρκετές φορές χωρίς να επιτευχθεί συμφωνία. Νομίζω όλοι περιμένουν να δουν τι ακριβώς θα γίνει. Εγώ προσωπικά νομίζω ότι υπάρχει ένα μικρό κομμάτι, κυρίως από τη νεολαία, προς το θετικό. Βλέπουν μια ελπίδα ότι μπορεί να γίνει κάτι.

Βέβαια υπάρχει και ένα μεγάλο κομμάτι της Κύπρου που για τους δικούς τους λόγους δεν θέλουν λύση. Έχουν οικονομικούς λόγους, προσωπικούς λόγους, προτιμούν να μένει το Κυπριακό έτσι όπως είναι. Λέγοντας αυτό, θα δείξει τι λύση θα είναι, τι σημαίνει “λύση”, και από εκεί και πέρα, ο κόσμος θα αποφασίσει. Και νομίζω γι’ αυτό πρέπει να περιμένουμε να δούμε μια τελική απόφασή και μια λύση που θα μπορούμε όλοι μας να τη διαβάσουμε και να δούμε τι ακριβώς σημαίνει για την Κύπρο.

ΜΝ: Σίγουρα πάντως μπαίνουμε σε μια φάση όπου βλέπουμε πολλές αλλαγές σε παγκόσμιο επίπεδο. Για να ξανακοιτάξουμε την Αμερική και την κυβέρνηση του Τραμπ, έχουμε δει πολλές αντιδράσεις και πολλές διαδηλώσεις κατά της νέας κυβέρνησης. Ποιος, ή ποιοι, πιστεύετε ότι κατευθύνουν αυτές τις αντιδράσεις;

ΑΧ: Εγώ νομίζω αυτές οι αντιδράσεις δεν σημαίνουν τίποτα. Νομίζω ότι αυτοί που υποστηρίζουν τον Τραμπ και που τον έβαλαν στον Λευκό Οίκο ακόμα τον υποστηρίζουν και με το παραπάνω. Ας μην ξεχάσουμε πως αυτοί που αντιδρούν είναι αυτά τα άτομα που ψήφισαν την Κλίντον ούτως ή άλλως, και είναι ο πληθυσμός που βρίσκεται στις δύο ακτές της Αμερικής: Ουάσινγκτον, Νέα Υόρκη μέχρι το Μαϊάμι και η ανατολική ακτή από τη μία, και όλη η Καλιφόρνια από την άλλη. Όλοι η υπόλοιπη Αμερική, όλοι που είναι στην “μέση Αμερική”, υποστηρίζουν τον Τραμπ, και όταν βλέπουν αυτές τις διαδηλώνεις, νομίζω τους κάνει να υποστηρίζουν τον Τραμπ με το παραπάνω. Κυρίως αυτές τις διαδηλώσεις από την αριστερά, από μια αριστερά που δεν μπορεί να δεχθεί ότι ο Τραμπ είναι πρόεδρος, βέβαια μια “αριστερά” που πληρώνεται και που παίρνει πάρα πολλά χρήματα από άτομα όπως τον Τζορτζ Σόρος για να προκαλέσει τέτοιες διαδηλώσεις. Νομίζω ότι ο παραδοσιακός Αμερικάνος δεν τα καταλαβαίνει και δεν τα θέλει, και αυτό τον σπρώχνει να υποστηρίξει τον Τραμπ με το παραπάνω.

Εγώ νομίζω αυτές οι διαδηλώσεις είναι ακριβώς αυτό που δεν χρειάζεται το Δημοκρατικό κόμμα, το κόμμα που ηττήθηκε. Δεν χρειάζονται τέτοια πράγματα. Αυτοί πρέπει να αρχίσουν να αναγνωρίζουν τους μέσους Αμερικανούς, όλος αυτός ο κόσμος που βρίσκεται ανάμεσα στις δύο άκρες της Αμερικής. Υπάρχουν πολιτείες που παραδοσιακά ψήφιζαν το Δημοκρατικό κόμμα, όπως Πενσιλβανία, Μίσιγκαν, Ουισκόνσιν. Πρέπει οι Δημοκρατικοί να διαπιστώσουν γιατί έχασαν αυτές τις πολιτείες, όχι να προκαλούν διαδηλώσεις, όχι να δημιουργούν προβλήματα ανάμεσα στην Αμερική και την Ρωσία. Ο λαός της Αμερικής δεν ενδιαφέρεται για αυτό. Νομίζω ότι όλο αυτό θα λειτουργήσει πολύ εναντίων τους, και ήδη λειτουργεί εναντίων τους. Δεν είναι ευχάριστη αυτή η εικόνα που βλέπουμε από την άκρα αριστερά της Αμερικής, αλλά είναι πράγμα που το έχουν κάνει σε άλλες χώρες αρκετές φορές. Ας μην ξεχάσουμε πως ήταν ο Σόρος και όλοι αυτοί που δημιούργησαν αρκετά προβλήματα στην Ουκρανία και στη Συρία, και τώρα χρησιμοποιούν την ίδια τακτική στην Αμερική. Αλλά δεν θα πετύχει. Ο Τραμπ φαίνεται σταθερός, πιστεύει σε αυτό που κάνει, και δεν τραβάει πίσω.

ΜΝ: Κλείνοντας, πείτε μας μερικά λόγια για την ενημερωτική ιστοσελίδα όπου είσαστε συνιδρυτής, την σελίδα TheDuran.com.

ΑΧ: Η σελίδα TheDuran.com ξεκίνησε πριν από 8-9 μήνες. Προσφέρει γεωπολιτική ενημέρωση, και θα έλεγα ότι υιοθετούμε μια διαφορετική άποψη προς τα γεωπολιτικά θέματα. Προσπαθούμε να δείξουμε μια άλλη πλευρά των ειδήσεων για το τι γίνεται στον κόσμο. Δημοσιεύουμε αρκετά άρθρα για τη Συρία, για τη Ρωσία και για την Αμερική, αλλά με μια άλλη άποψη. Δεν θα έλεγα ότι είμαστε ούτε αριστεροί, ούτε δεξιοί, απλά προσπαθούμε να προσφέρουμε μια πιο “αληθινή” άποψη και προσπαθούμε να εξετάσουμε τα πράγματα με άλλο μάτι. Προς το παρόν πηγαίνουμε αρκετά καλά και ελπίζω θα συνεχίσουμε να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας και την ενημέρωση μας στους χρήστες μας, για αρκετά χρόνια.