Ψυχογυιός Παναγιώτης
2017. Έβδομος χρόνος μέσα στη δίνη μιας βαθιάς κρίσης. Στη χώρα μας έχει ξεφύγει προ πολλού απ το πεδίο της οικονομίας και απλώνεται σε όλο το φάσμα της ζωής των Ελλήνων πολιτών. Κρίση οικονομική, πολιτική, κοινωνική κρίση θεσμών και αξιών. Εν αναμονή μιας ακόμα αξιολόγησης, με τη χώρα και τους πολίτες της πνιγμένους στα χρέη και στην ανασφάλεια, οι κυβερνώντες συνεχίζουν να μην ασχολούνται με τα βασικά ζητήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία, που είναι η ανάπτυξη και η δημιουργία θέσεων εργασίας.
Τα στατιστικά είναι απογοητευτικά. Η κρίση και η διαχείριση της έστειλε στο εξωτερικό πάνω από μισό εκατομμύριο νέους επιστήμονες και δυστυχώς η κατηφόρα συνεχίζεται. Η μοίρα για τη νέα γενιά που μένει πίσω όμως είναι αδυσώπητη. Ένας στους 2 νέους παραμένει άνεργος και αυτοί που δουλεύουν απασχολούνται κυρίως με ελαστικές μορφές εργασίας. Όσοι απ΄ την άλλη ασχολούνται με τα ελευθέρια επαγγέλματα αντιμετωπίζουν την εξοντωτική φορολογία και τις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές που καθιστούν κάθε προσπάθεια τους μη βιώσιμη.
Παρά τις δυσκολίες όμως είναι η γενιά εκείνη που καλείται να δώσει τις απαντήσεις. Να δώσει απαντήσεις σε όλα τα κακώς κείμενα που κληρονόμησε και να πάρει στα χέρια της τη μοίρα της. Έστω να προσπαθήσει. Ας μην ξεχνάμε ότι η κοινωνική και πολιτική κρίση είναι αποτέλεσμα και της αδιαφορίας και της απαξίωσης της πολιτικής ζωής απ τους νέους παραγωγικούς πολίτες, μιας και στο μυαλό τους έχουν ότι το κακώς δομημένο μοντέλο πολιτικής - πελατειακού κράτους δεν αλλάζει. Εκεί αρχίζει ο ρόλος της νέας γενιάς. Της γενιάς που δεν της χαρίστηκε τίποτα και που πιστεύει σε βάθος ότι η άσκηση πολιτικής και διακυβέρνησης πρέπει να στηρίζεται στην παραγωγικότητα, στην αξιοκρατία, στη δικαιοσύνη με γνώμονα την κοινή λογική και τη σκληρή δουλειά.
Η αδιαφορία και η αποχή για τα κοινά δεν μπορούν να αποτελούν πλέον επιλογή. Όταν οι κουβέντες γύρω μας και τα πραγματικά προβλήματα αφορούν την ανεργία των νέων, τη μετανάστευση, την αποχή απ τα κοινά, εμείς οφείλουμε να δώσουμε το παρόν. Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Ταυτόχρονα πρέπει να συνοδεύεται απ την πίεση στους κυβερνώντες για μέριμνα στους νέους που δραστηριοποιούνται πλέον στην Ελλάδα και διαρκή προσπάθεια όλων μας να συμβάλλουμε με θετικό πρόσημο στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, απορρίπτοντας τα κρατικοδίαιτα μοντέλα που μας έφεραν ως εδώ. Τέλος, οι μεγαλύτερες γενιές με τα λάθη και τα σωστά τους, με τις καλές και τις κακές στιγμές τους οφείλουν να σταθούν αρωγοί στις προσπάθειες και στις διεκδικήσεις μιας γενιάς που έχει στερηθεί τα πάντα. Να κάνει και ένα βήμα πίσω αν χρειαστεί.
Ήρθε η ώρα για τη "χαμένη γενιά" να δώσει τις δικές της απαντήσεις στα δικά της προβλήματα και στο δικό της μέλλον. Όλοι εμείς που δεν ευθυνόμαστε για την κρίση αλλά σίγουρα πρέπει να αποτελέσουμε κινητήριο μοχλό για να την ξεπεράσουμε. Και θα τα καταφέρουμε.