Το γυρίσαμε στις μαγκιές, Ακολουθώντας το ύφος των τουρκικών προκλήσεων, είναι προφανές ότι ταυτιζόμαστε και στο πολιτιστικό επίπεδο.
Μακεδών
Αφήσαμε πίσω την διπλωματία του ζεϊμπέκικου (που το πρόσβαλε βάναυσα ο Γ. Παπανδρέου), αφήσαμε και τις κουμπαριές, δεν ξέρω βέβαια αν κι ο Αβραμόπουλος εξακολουθεί να διατηρεί τις ίδιες θερμές σχέσεις που είχε με τον Τούρκο δικτάτορα, και το γυρίσαμε στις "μαγκιές".
Το κακό είναι ότι ο Ν. Κοτζιάς συναγωνίζεται τον Καμμένο στην επιθετική ρητορική, και αναρωτιέμαι αν θα ξανατραγουδήσει χεράκι-χεράκι με τον Τούρκο ομόλογό του, όπως έκανε τον Μάιο του 2015 στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Αττάλεια (τραγούδησαν "αλά μπρατσέτα" το We Are The World).
Υπενθυμίζω, ότι από πλευράς μας, ο Ν. Κοτζιάς απεκάλεσε τον Τσαβούσογλου, με εύσχημο τρόπο, κάτι σαν πνευματικά καθυστερημένο, που έχει αντιληπτική αδυναμία. Είπε: «Όταν κάποιος αδυνατεί να απαντήσει πολιτικά στα γεγονότα, πιθανόν, να μην τα κατανοεί. Ίσως να μην αντιλαμβάνεται τις τεχνικές, νομικές και πολιτικές πλευρές των ζητημάτων και γι’ αυτό επιλέγει τις προσωπικές επιθέσεις. Ο καθείς και το μέτρο του».
Ο δε Πάνος Καμμένος, δήλωσε: «Δεν υπάρχει θέμα να πατήσει ελληνικό νησί ο Τσαβούσογλου. Αν θέλουν ας δουν. Να δω πώς θα φύγουν από εκεί αν πατήσουν το πόδι τους».
Δεν υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να υπάρχουν αυστηρές απαντήσεις στην τουρκική επιβουλή. Απεναντίας, έχω γράψει ότι επιβάλλεται να γνωστοποιηθεί ποιες περίπου είναι οι "αποτρεπτικές απειλές" μας, ώστε να συνετισθούν οι Τούρκοι, αντιλαμβανόμενοι ότι θα υποστούν πλήγματα εξίσου σημαντικά με αυτά που σχεδιάζουν να καταφέρουν εναντίον μας.
Δεν θεωρώ όμως απαραίτητο να συναγωνιζόμαστε σε αυθάδεια τους Τούρκους. Η ίδια ουσία των απαντήσεών μας, είναι απαραίτητο να γίνεται με διπλωματικές εκφράσεις, δεδομένου ότι η διεθνής διπλωματία παρακολουθεί και αναλύει κάθε κίνηση. Ακολουθώντας το ύφος των τουρκικών προκλήσεων, είναι προφανές ότι ταυτιζόμαστε και στο πολιτιστικό επίπεδο. Πώς θα μας αντιμετωπίσουν σοβαρά στα διεθνή φόρα, όταν δεν διακρινόμαστε στον τρόπο συμπεριφοράς;
Για την ιστορία, ο Τούρκος ΥΠΕΞ, ήταν προκλητικός τόσο στην αρχική του τοποθέτηση, όσο και στις απαντήσεις του: «Οι Έλληνες ξέρουν καλά τι μπορεί να κάνει ο Τουρκικός στρατός», δήλωσε απαντώντας στις δηλώσεις Κοτζιά, και χαρακτήρισε τον Πάνο Καμμένο "κακομαθημένο παιδί", το οποίο εμποδίζει την βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, καταλήγοντας: «Ας μην δοκιμάζουν την υπομονή μας».
Φρονώ, ότι οφείλουμε μεν να διατηρήσουμε το επιθετικό ανταπαντητικό ύφος, αλλά με κόσμιες εκφράσεις και ιδιαιτέρως με επιχειρήματα. Φερ’ επείν, ο Αϊχάν Ντεμίρ, ένα από τα νεοοθωμανικά αλαλάζοντα κύμβαλα, έγραψε στην Yeniakit, για την Θεσσαλονίκη: «Σωστή η απόβαση στα Ίμια του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Χουλουσί Ακάρ αλλά ελλιπής. Πρέπει να γίνουν σχέδια για απελευθέρωση Ξάνθης, Κομοτηνής και Θεσσαλονίκης» (Δεν έγινε φυσικά καμιά απόβαση στα Ίμια, αλλά παραπληροφόρησαν τον τουρκικό λαό, για να διασκεδαστούν οι αποτυχίες του τουρκικού στρατού σε Συρία, Ιράκ, αλλά και στις κουρδικές περιοχές της Τουρκίας).
Απάντηση, σε αυτά και πολλά άλλα παρόμοια: Μια Ημερίδα, διοργανούμενη από Δημόσιο ελληνικό φορέα, για τον ελληνισμό της Τραπεζούντας, της Σμύρνης, της Ίμβρου. Όχι από σωματεία. Από το ίδιο το κράτος. Και έκδοση των συμπερασμάτων, με αποστολή τους όπου γης. Να δείξει δηλαδή το ελληνικό κράτος, ότι δεν είναι ξεχασμένες, αλλά αλησμόνητες οι πατρίδες.
Σήμερα, το διεθνές κοινό, γνωρίζει μόνον τις διεκδικητικές επιβουλές των γειτόνων μας. Το ελληνικό κράτος, δεν μπορεί να διεκδικήσει ούτε την ιστορική μας μνήμη;