Την ώρα που όλοι ασχολούμαστε με τις αληθινές ή όχι τουρκικές προκλητικές ενέργειες στο Αιγαίο και το αν αυτές είναι πραγματικές, ψεύτικες ή κάτι ενδιάμεσο, χάνουμε το μεγάλο κάδρο.
Πχ σήμερα είχαμε ένα περιστατικό με ένα ελικόπτερο που αρχικά έπεσε στα Ιμια, στη συνέχεια πραγματοποίησε χαμηλή πτήση και τελικά όπως φαίνεται, δεν ήταν ποτέ στην περιοχή.
Ορισμένα ΜΜΕ έπαιξαν εξαρχής την είδηση έχοντας λάβει τις απαραίτητες αποστάσεις, αναπροσάρμοζαν τακτικά το περιεχόμενο του κειμένου τους, ενώ άλλα προτίμησαν να περιμένουν και να ειρωνευτούν.
Ξεφεύγει όμως κάτι!
Το φτιαχτό βίντεο του τουρκικού ελικοπτέρου στα Ιμια δεν ήταν το δημιούργημα ορισμένων Τούρκων δημοσιογράφων ή επιτήδειων, αλλά υλικό που δημοσίευσε το κρατικό πρακτορείο Ανατολή.
Ομοίως και η αρχική είδηση της πτώσης του ελικοπτέρου, η οποία δεν υπήρχε σε μεγάλο τουρκικό ΜΜΕ (ή ανασκευάστηκε γρήγορα από τη φιλοκυβερνητική Γενί Σαφάκ) ή της χαμηλής πτήσης πάνω από τα Ιμια.
Πού απευθύνονται τα τουρκικά ΜΜΕ πρωτίστως; Στα εκατομμύρια των Τούρκων. Για αυτούς το ελικόπτερο σήμερα πέταξε πάνω από τα Ιμια ή αν προτιμάτε να το δούμε από τη δική τους οπτική, τα τουρκικά Καρντάκ και ο αλλάχ έβαλε το χέρι και ευτυχώς δεν ίσχυε η αρχική πληροφορία ότι χάθηκε το ελικόπτερο.
Οι μεγάλες μάζες των Τούρκων αναγνωστών δε θα διαβάσουν τις ανακοινώσεις των ελληνικών αρχών ή τα tweets του Πάνο Καμμένου.
Δείτε ένα παράδειγμα. Αν εσείς φύγετε από το σπίτι για μια ώρα και μετά επιστρέφοντας διηγηθείτε στους δικούς τα όσα (δε) ζήσατε ή έτυχε να δείτε, δε θα σας πιστέψουν; Θα σας πιστέψουν διότι σας εμπιστεύονται ακόμη και αν όσα θα έχετε εξιστορήσει είναι απλά παραμύθια.
Ομοίως και οι Τούρκοι εμπιστεύονται το πρακτορείο Ανατολή, τη Γενί Σαφάκ, τη Ντέιλι Σαμπάχ κοκ.
Τον περασμένο Νοέμβριο η Ντέιλι Σαμπάχ είχε δημοσιεύσει στην ηλεκτρονική της σελίδα με τις 500.000 περίπου φίλους την "είδηση" πως βάρκα με πρόσφυγες που έφυγε από το Τσεσμέ για να πάει στη Χίο, δηλαδή ακριβώς απέναντι, βρέθηκε στην άλλη άκρη στο νησί Esek (το ελληνικό Αγαθονήσι) και η τουρκική ακτοφυλακή επιχείρησε στο νησί αυτό (δηλαδή σε ελληνικό έδαφος) και πήρε πίσω τους πρόσφυγες. Σας παραθέτω το σχετικό σύνδεσμο εδώ. Αυτό το συμβάν που εμείς μεταφράζαμε με ερωτηματικά, για τους Τούρκους αποτελεί γεγονός.
Μόλις σήμερα το πρωί στη ραδιοφωνική εκπομπή του Γιώργου Σαχίνη στο Ράδιο 9,84, ο καλός δημοσιογράφος μετέφερε στον αξιόλογο γεωπολιτικό αναλυτή κ. Μηνάγια το ακόλουθο ερώτημά μου:
Όταν η Τουρκία παρουσιάζει στην τουρκική κοινή γνώμη μια ιστορία που είτε έγινε, είτε όχι, με φτιαχτές φωτογραφίες είτε όχι, επικοινωνιακά δεν οδηγείται στο ίδιο αποτέλεσμα και χωρίς μάλιστα να έχει πραγματοποιήσει την επιχείρηση; Δεν υπάρχει ο κίνδυνος να καταλήξουμε στο ίδιο αποτέλεσμα;
Ο κ. Μηνάγιας συμφώνησε με το συμπέρασμα του ερωτήματός μου.
Δυστυχώς η Αγκυρα έχει βρει έναν αποτελεσματικό τρόπο να αξιοποιεί αποτελέσματα επιχειρήσεων που ουδέποτε πραγματοποιήθηκαν.
Ελικόπτερα πετούν στα Ιμια αλλά εκ του μακρώθεν, ο Τούρκος Α/ΓΕΕΘΑ προσεγγίζει τις νησίδες αλλά με ζουμ του φακού, πρόσφυγες αποβιβάζονται στο Αγαθονήσι μέσω ρεπορτάζ και ομοίως τους μαζεύει το τουρκικό λιμενικό, σκάφη της τουρκικής ακτοφυλακής προσεγγίζουν στα Ιμια αλλά αφού πρώτα έγιναν crop-paste, ελληνικά σκάφη παραβιάζουν τα τουρκικά χωρικά ύδατα και εκδιώκονται με το πάτημα μερικών κουμπιών του πληκτρολογίου.
Πού αποσκοπούν όλα αυτά;
Νομίζω σε πολλά, θα ήθελα όμως να σταθώ σε ένα εξ αυτών. Δημιουργούν κλίμα. Ντοπάρουν την τουρκική κοινή γνώμη. Οι Τούρκοι βλέπουν πχ ότι τα σκάφη τους πάνε κάθε μέρα στα Καρντάκ, πετούν με τα ελικόπτερα και οι Γιουνάνηδες όταν τολμούν να πλησιάσουν, τους παίρνουν στο κυνήγι.
Οι Τούρκοι μετρούν κάθε μέρα "νίκες". Είτε ψεύτικες στο Αιγαίο, είτε παραμορφωμένες στην Αλ Μπαμπ όπου τελικά η ISIS τους έκανε τη χάρη να την παραδώσει. Αυτά τους σερβίρονται από αυτούς που εμπιστεύονται.
Ας μην ξεχνάμε πως ένα fake news της εποχής, η τάχα επίθεση στο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη (που έγινε από Τούρκους πράκτορες) μιας και τότε δεν υπήρχε η τεχνολογία να σερβιριστεί η είδηση χωρίς να γίνει, οδήγησε στο πογκρόμ της Πόλης το 1955.
Άραγε όλα αυτά αποσκοπούν στο αγαπημένο ελληνικό επιχείρημα περί
εσωτερικής κατανάλωσης ή εντάσσονται σε μια ευρύτερη προετοιμάσια της
τουρκικής κοινής γνώμης για το επόμενο στάδιο; Και αν ναι, ποιο είναι αυτό;