Σε τούτο οφείλεται που τα πολιτικά συστήματα, τα κόμματα, οι "ύπουλες" θεωρίες και οι πολιτικοί δοκιμάζονται και σταθεροποιούνται ή φθείρονται ανάλογα με την ικανότητά τους να εξασφαλίσουν το ανώτερο κοινωνικής αποδοχής στην πολιτική τους κοροιδία.
Η αποτυχία τους είναι και ο αμείλικτος θάνατος τους!..
Σε τούτο οφείλεται επίσης και η διαδοχική εναλλαγή πολιτικών αντιλήψεων΄και πολιτικών μεθοδεύσεων, που παρακολουθεί τη δραματική προσπάθεια κομμάτων και πολιτικών να δώσουν κάποιο σταθερότερο σχήμα στο ρευστό συνήθως προσχέδιο της κοινωνικής ευημερίας.
Ολοι οι Ταρτούφοι της πολιτικής σε τούτο τον τόπο αποβλέπουν στον ησυχασμό της κοινωνικής αγωνίας με την τροπή του νου των πολιτών προς άλλες κατευθύνσεις σκέψης, "πλουτίζοντας" τη δυστυχία και την ερημιά της ελληνικής κοινωνίας με έωλες προσδοκίες. Γιατί έτσι, αποφεύγουν τη φθορά τους, εξασφαλίζοντας τη συσσώρευση των προσδοκιών των αείποτε μωρών του τόπου τούτου.
Αυτό συμβαίνει και το τελευταίο χρονικό διάστημα με την περίφημη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος και ο τρόπος που παρουσιάζεται το "πρόβλημα" στην κοινωνία.
Και πως αντιμετωπίζεται η πολιτική μεθόδευση της εξαπάτησης της κοινωνίας; Με την τόλμη του κάθε πολίτη, αφαιρώντας τις ξεκούραστες παρωπίδες, ώστε να αντιληφθεί πως βαδίζοντας στον άνετο δρόμο των προσδοκιών που η πολιτική πονηρία διανοίγει, πατά στα αχνάρια που πρωτοσημάδεψαν τα πέλματά του. Να αντιληφθεί, δηλαδή, πως τα χιλιόμετρα που έχει διανύσει είναι ένας αυτοεπαναλαμβανόμενος , αμέτρητες φορές, κύκλος με περίμετρο απελπιστικά μικρή.
Να αντιληφθεί πως τα πολιτικά λάθη και η πολιτική απάτη επαναλαμβάνονται και αθροίζουν απογοητεύσεις, αδιέξοδα κοινωνικά και εθνικά.
Μια ολόκληρη κοινωνία συγκροτείται από ψευδαισθήσεις. Και τα αθροίσματα των απογοητεύσεων, των εθνικών αδιεξόδων και της αγωνίας, δεν συμβάλλουν στην αποκρυστάλλωση της ενιαίας συνείδησης της ιστορικότητας. Με τα μόρια που την απαρτίζουν να μην έχουν αποκρυσταλλώσει την ανάγκη της δυναμικής κινητήριας ορμής, που αφομοιώνει, μορφοποιεί και προωθεί την κοινωνία προς την κατάκτηση των εθνικών στόχων, ενός υψηλότερου αναβαθμού στην πολιτική και στον πολιτισμό.