Το εξωτερικό στοιχείο έχει εισχωρήσει στο άτομο, όπως εξωτερικεύεται και έχει διεισδύσει και το ανθρώπινο πεδίο στον έξω από τον άνθρωπο κόσμο.
Το εξωτερικό πεδίο είναι η γνώση του κόσμου, η βιολογική θέση του ανθρώπου που σχηματίζεται με την επήρεια αυτού του παράγοντα που είναι ανεξάρτητη μεταβλητή και προς την οποία βρίσκεται σε διαρκή πόλεμο να τη μεταβάλει, να την κατανικήσει. Αυτή έχει δημιουργήσει το υπόστρωμα του ανθρώπινου βίου και πάνω σ' αυτή έχει κτιστεί ο ψυχικός και ο πνευματικός βίος, που είναι μια άλλη βιολογική κατάσταση.
Η τελική υπόσταση είναι η δημιουργία της κοινωνίας. Η μεγαλύτερη πρόοδος στην οποία βασίζεται ο πολιτισμός. Η αφετηρία και το τέρμα της φιλοσοφικής ομιλίας που είναι ο άνθρωπος, άλλοτε σαν δοσμένη θέση παραλείπεται, ενώ άλλοτε εκλαμβάνεται σαν βάση και σαν αρχή, που επιβεβαιώνει την ύπαρξη κάθε άλλου γεγονότος που βρίσκεται μέσα και έξω απ' αυτόν.
Η ισχυρή προκατάληψη που βγαίνει από τη θέση του μη αισθητού κόσμου έχει οδηγήσει τον άνθρωπο να πιστέψει ότι όλος ο κόσμος είναι της ίδιας προέλευσης, γέννημα της ψυχής του, όπως οι ιδέες του δικαίου, της ηθικής,της ατομικής και κοινωνικής συμπεριφοράς, που δεν έχουν υλική υπόσταση, αγνοώντας με τη γενίκευση αυτή τον εξωτερικό κόσμο και το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης ύπαρξης.
Περιορίζοντας έτσι το ενδιαφέρον σ' ένα τομέα της ανθρώπινης υπόστασης, θυσιάζοντας και αποκλείοντας από τη συνείδησή του το μέρος εκείνο που φανερώνει την ύπαρξη του ίδιου και του λοιπού κόσμου.
Υποστηρίχθηκε η άποψη αυτή για να προφυλαχθεί σε τελευταία ανάλυση και να μην απορριφθεί η ιδέα του Θεού, του θεού του καθενός, που θεωρήθηκε από την πλειονότητα των σκεπτόμενων σαν προυπόθεση που δεν δέχεται συζήτηση για κάθε ύπαρξη και κάθε δράση.
Οι σκέψεις τελικά στράφηκαν προς ένα πεδίο συμβιβασμού χάριν του οποίου θυσιάστηκε η αλήθεια, η πραγματικότητα και ο εξωτερικός κόσμος.
Και στην έρευνα του κόσμου εξέχει η διατύπωση του προβλήματος, γιατί με την περιορισμένη διάρκεια μιας φυσικής οντότητας και αναμετρώντας το πλάτος και βάθος που παρουσιάζει ο κόσμος, είναι δύσκολη η ολοκλήρωση μιας απάντησης σε μια φάση αυτής της λειτουργίας.
Το περιεχόμενο της φιλοσοφικής σκέψης έχει έκταση, γιατί η νόηση του ανθρώπου δεν έχει όρια και προσπαθεί να ερμηνεύσει τη δράση του χωρίς καμία ιεράρχηση, με μια ηγεμονική αποστολή να υπαγάγει σε νόμους και σε κώδικες τα σκεπτόμενα και τα πραττόμενα.