Ο
Ελληνας μετά την πασοκαρία που τον έδερνε κατά τις προηγούμενες
δεκαετίες ανακάλυψε τον φιλελευθερισμό. Από σοσιαλιστής, που ανάθεμα κι
αν ήξερε τί ήταν, αλλά ωραίο ακουγόταν και το έλεγε, άσε που έδινε και
λεφτά, έγινε φιλελεύθερος. Βέβαια άμα ρωτήσεις, οι περισσότεροι ανάθεμα
κι αν ξέρουν τί ακριβώς είναι αυτό. Το πιο πιθανό είναι να σου
απαντήσουν "φιλελευθερισμός είναι να είναι ανοιχτά τα μαγαζιά τις
Κυριακές". Αυτό άκουσαν αυτό λένε.
Για μερικούς ωστόσο η πασοκαρία τους εξελίχθηκε σε ένα πράγμα που ονομάζεται κεντροαριστερά, το οποίο χρήζει ειδικής ψυχιατρικής κυρίως μελέτης, διότι φέρει έντονα στοιχεία διπολισμού. Η κεντροαριστερά λοιπόν είναι μία κατάσταση μπερδεμένου ανθρώπου, ο οποίος είναι φιλελεύθερος, σοσιαλιστής, αλληλέγγυος με τα κινήματα, ανεξίθρησκος ή και εχθρικός με τον χριστιανισμό, αλλά φιλομουσουλμάνος, ψιλοκομμουνιστής, αλλά αγαπά καπιταλιστική Ευρώπη και ακριβό ντύσιμο, είναι αυτό που λέμε "αριστερός με δεξιές τσέπες".
Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι το μικρόβιο της πασοκαρίας έχει μεταλλαχθεί σε δύο σοβαρές μορφές πολιτικής ασθένειας, οι οποίες ακόμη δεν είναι ιάσιμες, διότι στην Ελλάδα ουδείς προσπαθεί να βρει το αντιβιοτικό που θα σκοτώσει τον ιό. Αντιθέτως το πολιτικό σύστημα που επικρατεί στην χώρα, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ενισχύει τα στελέχη του ιού, με αποτέλεσμα να γίνεται όλο και πιο ισχυρός.
Εχουμε πολύ δρόμο ακόμη μέχρι την πολιτική ωρίμανση του εκλογικού σώματος. Εύχομαι απλά να γίνει πριν μας προλάβει η αλλοίωση του με τις ελληνοποιήσεις.
Γιατί μετά δεν έχει ούτε φιλελευθερισμό, ούτε κεντροαριστερά. Εχει
μουσουλμανική αδελφότητα.