Του ΠΑΡΙ ΚΑΡΒΟΥΝΟΠΟΥΛΟΥ
Είναι τουλάχιστον παράδοξο να ακούς Τούρκο υπουργό να μιλά περί “κακομαθημένων”. Δεν έχει σημασία το πρόσωπο. Η Τουρκία κράτος από την ίδρυσή του ακόμη έχει χωρίς καμία αμφισβήτηση “καπαρώσει” τον χαρακτηρισμό. Κράτος που πάντοτε επέλεγε να πάει με τους ηττημένους μεγάλων πολέμων ή στην καλύτερη περίπτωση παρίστανε την “ουδέτερη”, αλλά πάντα ήταν εκείνη που έπαιρνε τα “χάδια” και το…γλειφιτζούρι της επιβράβευσης!
Έθνος “θεμελιωμένο” σε Γενοκτονίες που αρνείται ακόμη και να παραδεχτεί…Κράτος που χρησιμοποιεί τη βία συστηματικά, αλλά πάντα όταν είναι σίγουρο ότι ο αντίπαλος είναι ημιθανής! Στην Κύπρο χρειάστηκε να αποσυρθεί η Μεραρχία, να διαλυθεί η άμυνά της, να γίνει το προδοτικό πραξικόπημα για να κάνουν τον Αττίλα! Ακόμη κι έτσι βούλιαξαν δικά τους αντιτορπιλικά και τα αποβατικά τμήματα έκαναν …μέρες να ενωθούν με τους αλεξιπτωτιστές! Όσοι λένε πως αν υπήρχε …ένα πολυβόλο στις ακτές ίσως η εξέλιξη να΄ ταν διαφορετική, μάλλον δεν έχουν άδικο.
Την κακομάθαμε τη Τουρκία, όλοι… Πρώτα απ΄ όλα οι “μεγάλοι” του κόσμου. Αλλά κι εμείς που από το 1974 και μετά “εθιστήκαμε” στο “ναρκωτικό” της τουρκοφοβίας! Η Κύπρος ήταν μακριά και μετά το 1974, οι παραβιάσεις στο Αιγαίο αποφασίστηκε να αντιμετωπίζονται μόνο με καταγραφή! Κάθε φορά που βάζαμε “κόντρα” στις τουρκικές αλητείες πάντα εισπράτταμε ότι απέναντί μας είχαμε ένα “κακομαθημένο” που όταν τρώει “καρπαζιά” κάνει πίσω. Όπως όλα τα κακομαθημένα. Παρόλα αυτά επιστρέφαμε στη γνωστή τακτική της ανοχής και της αποφυγής… Όσο τα χρόνια περνούσαν η ζυγαριά έγερνε εις βάρος μας. Η τελευταία “ισοπαλία” που πήραμε σε μια μετωπική αναμέτρηση ήταν το 1987.
Πριν τον Ερντογάν “ρίχναμε” την ευθύνη στους κεμαλιστές. Κάποιοι έσπευσαν να πανηγυρίσουν την άνοδο του ισλαμιστή Ερντογάν στην εξουσία. Ακόμη και σήμερα λένε ότι “επί Ερντογάν δεν έχει υπάρξει σοβαρή ελληνοτουτρική κρίση”. Τίποτα δεν βελτιώθηκε επί Ερντογάν κι ας μην έχει υπάρξει ελληνοτουρκική κρίση όπως αυτή του 1987 ή του 1996. Υπήρξε όμως τεράστια υποχωρητικότητα και παραχωρήσεις ελληνικών κυβερνήσεων! Δεν θα αμφισβητήσουμε τον πατριωτισμό κανενός αλλά θα αμφισβητήσουμε τις πολιτικές διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων που γίνονταν όλο και πιο “χαλαρές” στην αντιμετώπιση των ποιοτικά αναβαθμισμένων τουρκικών προκλήσεων και διεκδικήσεων, ποντάροντας στην ουτοπία της “εξημέρωσης του θηρίου” που λέγεται Τουρκία! Το οποίο εξελίχθηκε σε “κράτος-τρομοκράτη” της πειροχής. Όσοι σήμερα σπεύδουν να δηλώσουν ανήσυχοι για την τουρκική προκλητικότητα θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί άφησαν συνειδητά τη χώρα αφοπλισμένη για περισσότερα από 10 χρόνια και γιατί επέλεξαν να νομιμοποιήσουν με συμφωνίες όπως εκείνη στη Μαδρίτη τις τουρκικές διεκδικήσεις.
Αυτή τη στιγμή δεν έχει καμία χρησιμότητα η αναζήτηση ευθυνών, γιατί είναι προφανές ότι το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν είναι ώριμο να συζητήσει για να καταλήξει σε ουσιαστικά συμπεράσματα και διορθώσεις. Τέτοια συζήτηση θα οδηγήσει απλά σε μία ακόμη …κομματική κοκορομαχία.
Όμως πρέπει όλες οι πολιτικές δυνάμεις να καταλάβουν ότι οι επόμενες μέρες και εβδομάδες στο πεδίο των ελληνοτουρκικών θα ΄ναι εξαιρετικά κρίσιμες. Πρέπει όλοι να αποφασίσουν σε μια κοινή γραμμή και σ΄ ένα εθνικό ισχυρό μέτωπο που θα στέλνει απέναντι διαρκώς το μήνυμα ότι το τίμημα που θα πληρώσουν αν προχωρήσουν σε οποιαδήποτε κλιμάκωση της έντασης θα ΄ναι βαρύ. Αν θα πρέπει να το εκπέμπει κάποιος συγκεκριμένος “πομπός” είναι το μόνο εύκολο να αποφασιστεί. Το ζητούμενο είναι να καταλάβουν τα κόμματα και οι εκπρόσωποί τους ότι τα ελληνοτουρκικά δεν προσφέρονται για κομματικό “πόλεμο”. Απέναντί μας έχουμε ένα “κακομαθημένο” κράτος που το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να απειλεί, να τρομοκρατεί, να δολοφονεί. Η φωτογραφία για να μην ξεχνιόμαστε είναι από τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ στην Κύπρο, από τους συμμάχους του κ.Ερντογάν, τους Γκρίζους Λύκους…