ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ
Οι Έλληνες τον Ιανουάριο του 2015 επέλεξαν πραγματικά με θάρρος έναν
άνθρωπο που τους υποσχέθηκε πως θα συγκρουστεί με τους Γερμανούς (είναι
κακός ευφημισμός να τους αποκαλούμε δανειστές) - ενώ το ίδιο ακριβώς
έκαναν με το δημοψήφισμα, παρά το ότι είχε χαθεί η δυνατότητα/ευκαιρία,
αφού δεν υπήρξε έγκαιρα και προηγουμένως η σωστή προετοιμασία εκ μέρους
της κυβέρνησης (έλεγχος κεφαλαίων, προστασία του τραπεζικού συστήματος
κλπ.).
Δυστυχώς ο άνθρωπος αυτός συμβιβάσθηκε
ήδη από τις 20 Φεβρουαρίου του 2015, όταν αποδέχθηκε την πλήρη
αποπληρωμή του χρέους - είτε επειδή δείλιασε, είτε γιατί εκβιάσθηκε,
είτε επειδή αγάπησε την καρέκλα του, είτε για οποιονδήποτε άλλο λόγο.
Ξανά δυστυχώς, κάποιος που υποκύπτει στον εχθρό του γίνεται μεταφορικά
«γενίτσαρος» - στρατιώτης δηλαδή του εχθρού και μάλιστα φανατικός.
Περαιτέρω, οι Έλληνες έκαναν το τεράστιο λάθος να ψηφίσουν το Σεπτέμβρη
του ίδιου έτους μία κυβέρνηση που τους είχε πλέον προδώσει - με τη
μεταφορική έννοια του όρου. Προβλέπεται δε από τις δημοσκοπήσεις πως θα
κάνουν ένα ακόμη μεγαλύτερο λάθος, ψηφίζοντας κάποιον που έχει εκ
προοιμίου συμβιβαστεί, χωρίς καν να τους το αποκρύπτει - αφού δεν έχει
ανάγκη να το κάνει, μετά τις «επιτυχίες» του μελλοντικού προκατόχου του.
Εάν πράγματι συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα είναι άξιοι της μοίρας τους - ενώ, όταν θα το καταλάβουν, επειδή είμαστε βέβαιοι πως θα το καταλάβουν, θα έχουν χάσει τα πάντα για πάντα, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας τους. Τότε θα είναι πολύ αργά για την Ελλάδα - κάτι που δεν θα έχει τρομακτικές συνέπειες τόσο για τους ίδιους, εάν εξαιρέσουμε τις τύψεις συνειδήσεως, αλλά για την πατρίδα μας, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, τα οποία δεν θα μας το συγχωρήσουν ποτέ.
Πόσο μάλλον όταν έχουμε μία βιώσιμη λύση στη διάθεση μας, η οποία δεν είναι άλλη από την επίσημη παραδοχή της ήδη χρεοκοπημένης χώρας μας, με την ταυτόχρονη αναβολή πληρωμών, την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων στο ευρωπαϊκό δικαστήριο κοκ. - εντός της Ευρωζώνης φυσικά, από την οποία τότε μόνο θα είχε νόημα να φύγουμε (εάν δεν διαλυθεί ενδιάμεσα από μόνη της), όταν μας αναγκάσουν οι Γερμανοί να το κάνουμε, αναλαμβάνοντας αυτοί τις συνέπειες. Σε μία τέτοια περίπτωση είμαστε απολύτως βέβαιοι πως θα τα καταφέρναμε - σε καμία άλλη όμως.
Εάν πράγματι συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα είναι άξιοι της μοίρας τους - ενώ, όταν θα το καταλάβουν, επειδή είμαστε βέβαιοι πως θα το καταλάβουν, θα έχουν χάσει τα πάντα για πάντα, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας τους. Τότε θα είναι πολύ αργά για την Ελλάδα - κάτι που δεν θα έχει τρομακτικές συνέπειες τόσο για τους ίδιους, εάν εξαιρέσουμε τις τύψεις συνειδήσεως, αλλά για την πατρίδα μας, τα παιδιά και τα εγγόνια μας, τα οποία δεν θα μας το συγχωρήσουν ποτέ.
Πόσο μάλλον όταν έχουμε μία βιώσιμη λύση στη διάθεση μας, η οποία δεν είναι άλλη από την επίσημη παραδοχή της ήδη χρεοκοπημένης χώρας μας, με την ταυτόχρονη αναβολή πληρωμών, την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων στο ευρωπαϊκό δικαστήριο κοκ. - εντός της Ευρωζώνης φυσικά, από την οποία τότε μόνο θα είχε νόημα να φύγουμε (εάν δεν διαλυθεί ενδιάμεσα από μόνη της), όταν μας αναγκάσουν οι Γερμανοί να το κάνουμε, αναλαμβάνοντας αυτοί τις συνέπειες. Σε μία τέτοια περίπτωση είμαστε απολύτως βέβαιοι πως θα τα καταφέρναμε - σε καμία άλλη όμως.