Αναδημοσίευση από: liberal.gr
Του Σάκη Μουμτζή
Είναι διάχυτη η εντύπωση πως η αξιολόγηση θα κλείσει, αν κλείσει, μετά τις γερμανικές εκλογές, για προφανείς λόγους. Εν τω μεταξύ, θα γίνει ένας συμβιβασμός για να πάρουν οι δανειστές τα λεφτά τους τον Ιούλιο και να μην χρεοκοπήσει η χώρα.
Δεν είναι όμως λίγοι κι εκείνοι που υποστηρίζουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα κλείσει τάχιστα την αξιολόγηση, ώστε η Ελλάδα να ενταχθεί στο πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκουν οι πολιτικοί και οι σχολιαστές που πιστεύουν πως σιγά-σιγά ο ΣΥΡΙΖΑ σοσιαλδημοκρατικοποιείται και ο Α. Τσίπρας ωριμάζει. Εκτιμούν δηλαδή, πως οι εξελίξεις θα είναι ομαλές και ευθύγραμμες.
Έτσι, αυτοί οι άνθρωποι, οι περισσότεροι των οποίων ανήκουν στον αποκαλούμενο μεταρρυθμιστικό χώρο θέτουν —καλοπροαίρετα νομίζω — το εξής ερώτημα: «όταν έρθουν στην βουλή προς ψήφιση τα νομοσχέδια που προβλέπουν μεταρρυθμίσεις, δεν θα πρέπει να τα ψηφίσουμε κι εμείς; Αφού είναι στο πρόγραμμα μας.»
Η απάντηση είναι: «φυσικά και δεν θα τα ψηφίσουμε.» Πρέπει να γίνει κατανοητή η ειδοποιός διαφορά που υπάρχει μεταξύ των, εξ ιδεολογίας, μεταρρυθμιστών και των εξ ανάγκης. Οι πρώτοι- μεταξύ των οποίων συγκαταλέγεται και ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας — έχουν εντάξει τις μεταρρυθμίσεις στον στρατηγικό σχεδιασμό του κόμματος τους. Τις θεωρούν ως το απαραίτητο εργαλείο για την ανάπτυξη, για την ανύψωση του επιπέδου της παρεχόμενης Παιδείας, για μιαν αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση. Πιστεύουν σε αυτές για λόγους καταστατικών αρχών και όχι συγκυριακά.
Οι δεύτεροι — με κύριους εκφραστές τον ΣΥΡΙΖΑ — απεχθάνονται τις μεταρρυθμίσεις, τις θεωρούν όμως ως το μέσο που θα τους κρατήσει στην εξουσία. Γι΄ αυτό και τις ψηφίζουν και δεν τις εφαρμόζουν. Μάλιστα τις υπονομεύουν, για να τις ακυρώσουν στην πράξη. Τα παραδείγματα πολλά. Ελληνικό, αεροδρόμια, ΔΕΣΦΑ και τώρα και η ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Συνεπώς, όσοι ψηφίζουν τα μεταρρυθμιστικά νομοσχέδια του ΣΥΡΙΖΑ, ουσιαστικά βοηθούν την παραμονή του στην εξουσία. Γιατί είναι διαπιστωμένο, μετά βεβαιότητος, πως τελικά δεν θα εφαρμοσθούν. Η κοινωνία δεν θα καρπωθεί τα αποτελέσματα τους και οι διάφορες συντεχνίες θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα προνόμια τους.
Νομίζω, πως το λάθος του καλοκαιριού του 2015, όταν η δημοκρατική αντιπολίτευση ψήφισε εν λευκώ το τρίτο μνημόνιο, δεν πρέπει να επαναληφθεί. Αυτό, ήταν δημιούργημα 100% της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η ανάληψη συνευθύνης από τα κόμματα του ευρωπαϊκού τόξου ήταν μια πράξη προσκοπισμού, που βοήθησε τους κυβερνώντες να παραμείνουν στην εξουσία. Και τότε και τώρα, η διάχυση και ο επιμερισμός των δικών τους, αποκλειστικά, ευθυνών είναι η βασική επιδίωξη τους. Ψάχνουν συνενόχους.
Πρέπει να γίνει αντιληπτό πως το κύριο πρόβλημα της χώρας, δεν είναι οι επί μέρους μεταρρυθμίσεις, αλλά το ποιος κυβερνά για να τις εφαρμόσει ή όχι. Είναι πρόβλημα πολιτικής εξουσίας. Αν το αντιληφθούν αυτό τα στελέχη του μεταρρυθμιστικού χώρου, θα αποβάλουν τις ανησυχίες τους και θα επανακαθορίσουν τις προτεραιότητες τους. Πολύ απλά, ποτέ δεν βάζουμε πλάτη σε πολιτικές που τις θεωρούμε καταστροφικές.
Συνεπώς, κάθε ψήφος στα νομοσχέδια του ΣΥΡΙΖΑ είναι πράξη συνενοχής και συμβάλλει στην περαιτέρω παραμονή του στην εξουσία. Η μόνη λύση για να ξεφύγουμε από το σημερινό βάλτωμα, είναι οι εκλογές.