ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Ένα ευφάνταστο σενάριο διακινείται τις τελευταίες ώρες - το παρουσίασε ο Τάκης Χατζής στον ΣΚΑΙ: πως ο Τσίπρας, μπροστά στο πολιτικό αδιέξοδο που έχει διαμορφωθεί, σκέφτεται λέει να προτείνει οικουμενική κυβέρνηση στη ΝΔ, με άλλον πρωθυπουργό, έτσι ώστε η ΝΔ - μαζί με το ΠΑΣΟΚ - να δεχθεί να ψηφίσει τα μέτρα ώστε να αποφύγουμε τις εκλογές. Πρόκειται για μια παραλλαγή της αυξημένης πλειοψηφίας των 180, το οποίον έχει ήδη απορρίψει η ΝΔ.
Το σενάριο αυτό όμως είναι εντελώς ανόητο και είναι να απορεί κανείς που τα βρίσκουν οι δημοσιογράφοι αυτά τα σενάρια: στα καφενεία; Ας υποθέσουμε πως ο Τσίπρας προτείνει στον Μητσοτάκη οικουμενική για να ψηφιστούν τα μέτρα, με άλλον πρωθυπουργό. Και ας υποθέσουμε πως ο Μητσοτάκης το δέχεται. Και ψηφίζονται τα μέτρα. Μετά; Θα συνεχίσει η οικουμενική; Κανείς δεν το ξέρει. Ποιος θα το εγγυηθεί αυτό; Ακόμη και αν ο Τσίπρας συμφωνήσει για θητεία της οικουμενικής μέχρι το ’19, ποιος τον εμποδίζει να την ρίξει μόλις περάσουν τα μέτρα, εφόσον θα έχει ακόμη την απόλυτη πλειοψηφία με τον Καμμένο; Κανένας.
Σύμφωνα μάλιστα με το ισχύον Σύνταγμα, εάν μια κυβέρνηση καταψηφιστεί στη Βουλή τότε ο πρόεδρος δίνει εντολή σχηματισμού νέας κυβέρνησης στον αρχηγό του πλειοψηφούντος κόμματος, δηλαδή στον Τσίπρα! Στην περίπτωση αυτή τα μεν μέτρα θα τα έχει ψηφίσει ο Κυριάκος, την δε κυβέρνηση θα ξαναπάρει ο Τσίπρας. Πολύ έξυπνο!
Προφανώς κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει δεκτό και απλώς και μόνο θα είναι ένα πολιτικό παιχνίδι ευθυνών για τις εκλογές, που δεν γίνεται να αποφευχθούν.
Επομένως, εφόσον οικουμενική δεν πρόκειται να γίνει παρά μόνον για ένα μήνα, για να ψηφιστούν τα μέτρα, με ταυτόχρονη προκήρυξη εκλογών - πράγμα επίσης δύσκολο να δεχθεί ο Κυριάκος, αλλά όχι απίθανο, δεδομένης της κρισιμότητας των στιγμών - η μόνη λύση που απομένει είναι οι εκλογές, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμεί να ξαναγυρίσει στη μοναξιά των μονοψήφιων ποσοστών.
Μέσα σ’ αυτόν τον γενικό χαμό τα ‘βαλαν όλοι και με τον Ξυδάκη, ο οποίος είπε πως θα πρέπει να συζητήσουμε σοβαρά στη Βουλή το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή. Προφανώς. Δηλαδή, γιατί να μην το συζητήσουμε; Αιρετικό είναι; Τι είναι η Βουλή; Η Σύνοδος των Εκκλησιών που δεν αποδέχεται αιρέσεις; Εάν σε δύο μήνες κερδίσει η Λεπέν - κάτι που έχει πλέον 40% πιθανότητες - και διαλυθεί το ευρώ, τι θα πουν οι βουλευτές στον κόσμο που θα πάρει δραχμές, ότι δεν μπορούσαμε να το συζητήσουμε επειδή δεν μας άφηνε ο Πορτοσάλτε με τον Βουλαρίνο;
Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα και σε κανένα σοβαρό κράτος δεν θα συνέβαιναν. Η Ελλάδα είναι ήδη ένα μόλις βήμα πριν την δραχμή και ήδη θα έπρεπε να έχει σχεδιάσει προμήθειες σε καύσιμα, φάρμακα και σιτηρά, για ώρα ανάγκης. Και καλά θα κάνει να σχεδιάσει τις κινήσεις της στην περίπτωση που είτε η Γερμανία είτε η Γαλλία, είτε ο Τραμπ μας πετάξουν έξω.
Στο μεταξύ η κυβέρνηση θα πρέπει να αντιληφθεί το προφανές: δεν είναι σε θέση να μειώσει το αφορολόγητο, να δεχθεί τις ομαδικές απολύσεις και να βάλει από τώρα κόφτη για τις συντάξεις.
Αν το κάνει θα προπηλακιστεί σε τέτοιο βαθμό που θα χάσει σύντομα κάθε δυνατότητα διακυβέρνησης. Αν περιμένει η κυβέρνηση να διασωθεί από την ανάπτυξη, που δήθεν έρχεται και την ποσοτική χαλάρωση, που κανέναν δεν ενδιαφέρει, σώθηκε. Όταν κάποιος χάσει εντελώς το κύρος του δεν το ξαναβρίσκει, ούτε σε μισό αιώνα.
Η αλήθεια είναι μία: μια κυβέρνηση της αριστεράς, με τον Σκουρλέτη, τον Μπαλαούρα, τον Μανιό και τον Βούτση, δεν είναι σε θέση να υλοποιήσει πρόγραμμα του Σόιμπλε και του ΔΝΤ. Θα αποτύχει φυσικά. Είναι σαν να καλείς την Μαντόνα να εφαρμόσει το πρόγραμμα Τραμπ. Δεν γίνεται. Υπάρχει μια λογική σε κάθε διακυβέρνηση, μια στοιχειώδης ενότητα ιδεών και τακτικών στόχων.
Πότε επιτέλους θα το αντιληφθούν αυτό;