H ελληνική τραπεζική παρουσία στα Βαλκάνια και τη ΝΑ Ευρώπη ως καθρέφτης της ανόδου και της πτώσης της χώρας την τελευταία εικοσαετία...
Τειρεσίας
Δεν υπάρχει πιο παραστατικός τρόπος για να περιγράψει κανείς την άνοδο και την πτώση της χώρας την τελευταία 20ετία, από την ελληνική τραπεζική παρουσία στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή της Νοτιαναταολικής Ευρώπης.
Προσέξτε:
Στα τέλη της δεκαετίας του '90, όταν η Ελλάδα ετοιμαζόταν να ενταχθεί στην – τότε – ΟΝΕ και μετέπειτα Ευρωζώνη, ήταν τέτοιος ο αέρας αισιοδοξίας στα πανιά του εγχώριου χρηματοπιστωτικού συστήματος, που νόμιζε ότι θα κατακτήσει τον κόσμο. Και κάπως έτσι, φαντασιώθηκε κατ' αρχήν τον ρόλο της περιφερειακής δύναμης και αποφάσισε ότι έφτασε η ώρα να υλοποιήσει ό,τι μεγαλόπνοο συλλαμβανόταν από μεγαλομανείς – όπως αποδείχθηκε στην πορεία – ηγήτορες.
Και κάπως έτσι, για παράδειγμα, ο όμιλος Εμπορικής Τράπεζας (που ως γνωστόν πλέον έχει εξαφανισθεί) έφτασε να έχει παρουσία έως το μακρινό ...Κράσνονταρ της Ρωσίας, που κανείς δεν ήξερε που πέφτει. Ούτε καλά - καλά στα κεντρικά της ίδια της μητρικής τράπεζας, στην οδό Σοφοκλέους.
Το παραπάνω παράδειγμα είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό, αλλά δεν είναι το μοναδικό. Το σύνολο σχεδόν των ελληνικών τραπεζών – μικρών και μεγάλων – έφτασε να μιλά για το «βαλκανικό δίκτυο», που δεν αποτελούνταν από απλά καταστήματα αλλά από εξαγορασμένα τοπικά ιδρύματα.
Η Εθνική Τράπεζα, πατώντας στην κορυφή, έφτασε να ελέγχει μια από τις 10 μεγαλύτερες τουρκικές τράπεζες, την Finansbank. Ευτυχώς, γι αυτή, σηκώθηκε και έφυγε από εκεί «στο τσακ». Γιατί αν σήμερα η Εθνική ήταν «ανοικτή» στην Τουρκία, το πιθανότερο είναι πως θα την είχε «ρουφήξει» και θα την είχε εξαφανίσει. Αρκεί μια ματιά στην ισοτιμία της τουρκικής λίρας έναντι του αμερικανικού δολαρίου για να αντιληφθεί κανείς από ποιον κίνδυνο γλίτωσαν κυριολεκτικά στο παρά 5' στην οδό Αιόλου.
Αλλά δεν είναι μόνο η Εθνική που έφυγε από «απέναντι». Ολες οι ελληνικές τράπεζες φεύγουν από τη βαλκανική ενδοχώρα, άλλες συντεταγμένα και άλλες άτακτα. Βάζοντας έτσι ένα οριστικό τέλος στο μεγαλόπνοο σχέδιο της «Μεγάλης (τραπεζικής) Ελλάδας». Μετρώντας τις πληγές τους...