ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Στα Ίμια, τον Ιανουάριο του 1996, η Ελλάδα δεν απώλεσε μονάχα τρία παλικάρια. Με αφετηρία την πρόκληση της Τουρκίας , η άφρων κυβέρνηση Σημίτη, ένα χρόνο μετά, έθεσε σε μόνιμη αμφισβήτηση το αναφαίρετο δικαίωμα της χώρας μας να θεωρεί ότι το μόνο εκκρεμές θέμα μεταξύ Αθήνας και Άγκυρας είναι η διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας.
Συγκεκριμένα, το 1997, στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ που έγινε στην Μαδρίτη, η Ελλάδα υπέγραψε μια Συμφωνία , η οποία αναγνωρίζει «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο. Είναι η πρώτη φορά που η χώρα μας αποδέχεται κάτι παρόμοιο. Γεγονός ονειδιστικό και μοιραίο. Αλλά δεν ήταν το τελευταίο.
Το 1999, στο Ελσίνκι (Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης ) υπογράφει κείμενο σύμφωνα στο οποίο γίνεται λόγος για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας! Έτσι, ωμά και αστόχαστα, η κυβέρνηση του τραγικού Σημίτη, επικυρώνει για δεύτερη φορά τις προκλητικές διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Η τρομακτική προπαγάνδα της εποχής εκείνης έσβηνε όλες τις ενάντιες φωνές και πανηγύριζε για την υπογραφή του κειμένου της Ένωσης από την Ελλάδα. Μιλούσε για «διπλή επιτυχία» της Ελλάδος η κυβέρνηση ( απόφαση για ένταξη της Κύπρου στην Ένωση και τίτλος υποψήφιας χώρας της Τουρκίας ) και υπερθεμάτιζαν οι πανηγυρτζήδες των μίντια.
Δεν είδαν-δεν ήθελαν να δουν- την κερκόπορτα που είχε ανοίξει η κυβέρνηση στο Αιγαίο. Αλλά μήπως είχαν αξιολογήσει σοβαρά την ολέθρια Συμφωνία της Μαδρίτης; Όχι ,βέβαια. Θριαμβολογούσαν για την ένταξη της Κύπρου, αλλά ούτε επ αυτού είχαν επισημάνει ότι η Ένωση συνέδεε την ένταξη με πολιτική λύση στο Κυπριακό. Ποια ήταν η λύση αυτή; Μα το κατάπτυστο Σχέδιο Ανάν! Και 17 χρόνια από τότε, λύση για το Κυπριακό δεν έχει βρεθεί…
Ενώ, λοιπόν, η κρίση των Ιμίων αποτέλεσε την αφετηρία να νομιμοποιηθούν οι διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, ο κ. Σημίτης ευχαρίστησε τις ΗΠΑ από το βήμα της Βουλής, επειδή συνέβαλαν να αποτραπεί η σύγκρουση Ελλάδος- Τουρκίας. Εννοείται ότι τα πρόθυμα μίντια χειροκροτούσαν , λέγοντας ότι αποσοβήθηκε ο πόλεμος.
Όμως δεν ήθελαν να δουν την δυναμική των πραγμάτων: η αποφυγή της σύγκρουσης έφερε έναν διαρκή πόλεμο διεκδικήσεων, αμφισβήτησης και απειλών εκ μέρους της Τουρκίας. Το είδαμε προσφάτως και πάλι στα Ίμια, το ζήσαμε με τις εξοργιστικές δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων για δεκάδες βραχονησίδες, και, φυσικά, με την ανιστόρητη πρόκληση Ερντογάν για την Συνθήκη της Λωζάνης.
Ίμια, Μαδρίτη, Ελσίνκι. Οι τραγικές παραχωρήσεις ενός ανίκανου πρωθυπουργού που άνοιξαν βαθιές πληγές στη χώρα.