ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ολοκληρώνεται σήμερα η επίσκεψη του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα στο Κίεβο, σε μια στιγμή που τα σύννεφα συγκεντρώνονται και είναι επικίνδυνα και πολύ βαριά πάνω από τις ανατολικές επαρχίες, καθώς πολλαπλασιάζονται οι ενδείξεις ότι στην περιοχή επίκειται σκληρή σύγκρουση που θα αφήσει πίσω της μεγάλη καταστροφή σε όρους ανθρωπίνων απωλειών και υποδομών…
Όλα δείχνουν ότι οι βασικοί υπολογισμοί έχουν αλλάξει και ενδεχομένως το Κίεβο για δικούς του λόγους επιλέγει μεγάλο πόλεμο στην περιοχή, παρότι γνωρίζει πως σε επίπεδο στρατιωτικής ισορροπίας υπολείπεται σημαντικά. Έχει πάντως συγκεντρώσει μεγάλη δύναμη στην περιοχή.
Την ίδια στιγμή, οι Ισραηλινοί φέρονται πολύ δραστήριοι στην απαγκίστρωση Εβραίων της περιοχής οργανώνοντας τη μετεγκατάστασή τους στο κράτος του Ισραήλ. Η συνεχής κλιμάκωση και η γενικευμένη απραξία, πλην ενός τηλεφωνήματος της Γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελας Μέρκελ στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να ξεκινήσει σφαγή ακόμα και τις επόμενες ημέρες.
Εάν το Κίεβο επιλέξει «στρατιωτική λύση» στην περιοχή, λογικά επιδιώκει να ανατρέψει μια διαφαινόμενη ως νομοτελειακή εξέλιξη και αυτή είναι η εκ νέου προσέγγιση της Ρωσίας με τις ΗΠΑ, με την κυβέρνηση Τραμπ να δείχνει «κατανόηση» στο ρωσικό επιχείρημα που αφορά μια Ουκρανία «μαξιλάρι» ανάμεσα στην ευρωπαϊκή Δύση και τη Ρωσία, για να αισθάνεται ασφάλεια η Μόσχα.
Εάν η ουκρανική ηγεσία έχει καταλήξει στο συμπέρασμα πως η χώρα είναι αναλώσιμη στην τρέχουσα στο πλαίσιο των σχέσεων των μεγάλων δυνάμεων, τότε θα είχε κάποια λογική μια απόπειρα να αποτραπεί η εγκατάλειψη της Ουκρανίας και οι διευθετήσεις να προχωρήσουν ερήμην του Κιέβου.
Σε όλα αυτά ασφαλώς θα πρέπει κανείς να προσθέσει και το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό στην Ουκρανία που είναι ιδιαιτέρως ταραγμένο, καθώς μια ελίτ μπορεί να αποφασίσει να χρησιμοποιήσει, ή να αυξηθεί το κίνητρό της για προσφυγή στη στρατιωτική βία, ακόμα κι αν η ήττα του στη σύγκρουση είναι βεβαία.
Η αλλαγή φρουράς στον Λευκό Οίκο και η έλευση Τραμπ δείχνει να έχει αλλάξει τα πάντα, ενώ οι Ουκρανοί έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν και από τη στάση του νέου προέδρου απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού το «μεγάλο όνειρο» ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση δε δείχνει… και τόσο συμβατό, όταν Αμερικανοί αξιωματούχοι, όπως η επιλογή για τη θέση του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην ΕΕ, τάσσεται υπέρ την εξαφάνισης του κοινού νομίσματος και εν τέλει διάλυσης της Ένωσης.
Τούτων λεχθέντων, είναι πραγματικά περίεργο τι πήγε να κάνει ο Αλέξης Τσίπρας στην Ουκρανία και ασφαλώς ποιος τον προέτρεψε. Να υποθέσουμε ότι ο Νίκος Κοτζιάς προειδοποίησε εναντίον της ανάληψης τέτοιας πρωτοβουλίας χωρίς να εισακουστεί από τον Βαγγέλη Καλπαδάκη, τον νεαρό διπλωματικό σύμβουλο του Τσίπρα; Δεν αποκλείεται.
Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό το όφελος που θα προέκυπτε για την ελληνική πλευρά από αυτό το ταξίδι, τη στιγμή μάλιστα που η Μόσχα έχει λόγο στο Κυπριακό διά της παρουσίας της στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, ενώ υπάρχει και ανάγκη εξισορρόπησης της τακτικής συνεργασίας με την Τουρκία.
Κι εάν το ζητούμενο ήταν οι Έλληνες της Ουκρανίας στη θάλασσα της Αζοφικής, γιατί ο χειρισμός του ζητήματος από το υπουργείο Εξωτερικών ή/και την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) δεν θα είχε περισσότερο νόημα;
Ή μήπως ένα ταξίδι σε χαμηλότερο επίπεδο στη Μόσχα, όπου θα έλεγαν στους Ρώσους «βλέπουμε ότι η περιοχή πάει για έκρηξη, τι μπορούμε να κάνουμε για την προστασία των Ελλήνων» θα έφερνε καλύτερα και ουσιαστικότερα αποτελέσματα;