Κυριακή σήμερα. Τριήμερο Καθαράς Δευτέρας και ευκαιρίας ξεκούρασης για τα παιδιά. Θεωρητικά πάντα. Ήταν λίγους μήνες νωρίτερα όταν έγραφα ένα άρθρο για τη βιομηχανία παραγωγής τούβλων στην οποία έχει μετατραπεί το σχολείο, ήδη από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού.
Φυσικά τα όσα συμβαίνουν ήδη από τα Δημοτικά σχολεία δεν απασχολούν διότι τον κ. Γαβρόγλου ο οποίος αναλώνεται σε στερεότυπα και έμφυλες ταυτότητες.
Υπάρχουν βέβαια σχολεία και σχολεία. Πχ στην ίδια πόλη υπάρχει δημοτικό σχολείο το οποίο την Παρασκευή το μεσημέρι απαγόρευσε στους μαθητές να πάρουν τις τσάντες στο σπίτι και τους έδωσε εντολή να περάσουν καλά και να ξεκουραστούν. Όλοι οι μαθητές, όλων των τάξεων.
Στην ίδια πόλη υπάρχει και δημοτικό σχολείο που με τον τρόπο του απαγορεύει στους μαθητές των τελευταίων τάξεων να ξεκουραστούν, να ψυχαγωγηθούν και να είναι αυτό που ορίζει η ηλικία τους, παιδιά!
Παιδιά που έφυγαν έχοντας να διαβάσουν κάμποσα κεφάλαια με ονόματα και λεπτομέρειες για τεστ στην Ιστορία αλλά και να μελετήσουν τα του ηλεκρισμού, γνωρίζοντας ακόμη και πως λειτουργούν οι πίνακες, τα ρελέ και οι ασφάλειες για διαγώνισμα στη Φυσική.
Μια χρονιά γεμάτη τεστ, στρες και άγχος. Λες και γίνεται επίτηδες για να χαλάνε τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών και όχι των 30ρηδων υποψηφίων διδακτόρων αστροφυσικής στο Κολούμπια.
Μαθήματα που κάποτε γίνονταν στο Γυμνάσιο, έχουν έρθει στο Δημοτικό.
Η Αριθμητική έγιναν μισητά μαθηματικά όπου πρέπει να υπολογίζεις και ακριβώς (σωστά) και στο περίπου (λάθος).
Η μαθητική σάκα ζυγίζει, ίσως και παρανόμως, παραπάνω από το 10% του βάρους των μαθητών και μοιάζει περισσότερο με σακί τσιμέντου από μάντρα υλικών σε μια Παιδεία που κατεδαφίζεται.
Και από την άλλη οι γονείς, πολλοί εκ των οποίων απλοί θεατές. Γκρινιάζουν, διαμαρτύρονται, βαριανασαίνουν αλλά ως εκεί. Καμία πρωτοβουλία, καμιά διάθεση υποστήριξη της παιδικότητας. Τα παιδιά βρήκαν το ρυθμό τους ή συνήθισαν, λένε. Όχι δε συνήθισαν, απλά κατάλαβαν πως δεν υπάρχει κανείς να τα υπερασπίσει. Υπάρχουν βέβαια και οι άλλοι γονείς, πέρα από τα δήθεν, τα πρέπει και την εικόνα. Θα διαβάσεις τόσο και τέλος. Ούτε λεπτό παραπάνω για πράγματα που δε χρειάζονται.
Και κάπως έτσι συνεχίζεται η πορεία σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που ηχητικά τουλάχιστον αν αφαιρέσεις το "εκ", είσαι μέσα.
Παιδιά που λόγω του στρες και της πίεσης είναι υποψήφια για λευχαιμίες & λεμφώματα στη βιομηχανία παραγωγής τούβλων.
Γιατί; Γιατί έτσι θέλουν κάποιοι...