Του Θανάση Κ.
Υπάρχουν δύο «θεωρίες» που διακινούνται τελευταία…
Υπάρχουν δύο «θεωρίες» που διακινούνται τελευταία…
--Η πρώτη: Ο Τσίπρας τσιρίζει, «διαπραγματεύεται» (τάχα), αλλά στο τέλος θα τα υπογράψει όλα…
--Η δεύτερη: Ο Τσίπρας πάει να δημιουργήσει «αντί-ευρωπαϊκό μένος» στην κοινωνία. Το πάει με «σχέδιο». Κι αφού φτιάξει πλειοψηφικό «αντι-ευρωπαϊσμό» θα πάει σε δημοψήφισμα εξόδου από το ευρώ! Και θα το κερδίσει. Αλλάζοντας και τον προσανατολισμό της χώρας και το ίδιο το δημοκρατικό πολίτευμα…
Αυτές είναι δύο διαφορετικές «θεωρίες». Που οδηγούν σε δύο εντελώς διαφορετικές «εκτιμήσεις»:
--Η πρώτη, ότι ο Τσίπρας τελικά θα υπογράψει!
--Η δεύτερη ότι ο Τσίπρας τελικά ΔΕΝ θα υπογράψει και θα μας βγάλει από το ευρώ…
Ωστόσο έχουν κάτι κοινό: Πριν δούμε που κάνουν λάθος και οι δύο, ας δούμε το κοινό τους χαρακτηριστικό:
Υποθέτουν και οι δύο πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάποιο «Σχέδιο»…
--Στην πρώτη περίπτωση, «να τα υπογράψει όλα στο τέλος», αφού πείσει (τους δικούς του τουλάχιστον) πως «διαπραγματεύθηκε σκληρά»…
--Και στη δεύτερη, να σύρει τη χώρα εκτός ευρώ, αφού δημιουργήσει τεράστια «απέχθεια» στην κοινωνία για την Ευρώπη και τους δανειστές γενικότερα…
Το πρόβλημα, όμως, είναι το ακριβώς ανάποδο:
Πώς ο Τσίπρας ΔΕΝ έχει κανένα απολύτως σχέδιο!
Του το είπε, άλλωστε, και ο «σύντροφός» του, ο Νίκος Φίλης, μόλις προχθές:
-- Όσα λέγαμε δεν βγαίνουν! Όσα περιμέναμε δεν γίνονται. Όσες διορίες δώσαμε παραβιάστηκαν…
Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει Σχέδιο πια!
Του είπε και κάτι ακόμα ο Φίλης:
Επειδή το σχέδιο που είχαμε ως τώρα δεν βγαίνει, να εγκαταλείψουμε τη σημερινή «στρατηγική» (κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ) και να τα βρούμε με το ΠΑΣΟΚ! (Είτε για κυβέρνηση, είτε για να ανασυγκροτηθούμε μαζί τους στην Αντιπολίτευση, και να επιστρέψουμε σύντομα στην εξουσία);
Μ’ άλλα λόγια, ο Φίλης δεν είπε μόνο στον Τσίπρα ότι δεν έχει Σχέδιο πια. Του έδωσε και «εναλλακτική λύση» για να αποκτήσει Σχέδιο από δω και μπρός: Να «απορροφήσουν» το ΠΑΣΟΚ, σε μια μακροχρόνια στρατηγική επιστροφής στην διακυβέρνηση, ως «μείζων Κεντροαριστερά» πλέον…
Σκεφτείτε τώρα: Ενώ οι ίδιοι μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ ομολογούν πως δεν έχουν σχέδιο κι άρχισαν να συζητούν δημόσια τι θα κάνουν από δω και στο εξής, οι αντίπαλοί τους συνεχίζουν να υποθέτουν πως ο Τσίπρας έχει κάποιο («καταχθόνιο») σχέδιο στο μυαλό του, που το υπηρετεί με «συνέπεια»!
Πράγμα που δείχνει πως όσοι ασπάζονται αυτές τις δύο «θεωρίες» βρίσκονται ήδη «μια φάση πίσω» από τους προβληματισμούς που έχουν αρχίσει δημόσια να αναπτύσσονται στον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ!
Κι αυτό – το να βρίσκεσαι μια «φάση πίσω» από τον αντίπαλό σου - είναι «σύμπτωμα υστέρησης» και «συνταγή αποτυχίας»!
Ας δούμε τώρα γιατί καθεμία από αυτές οι δύο «θεωρίες» είναι λάθος.
Πρώτα, πρώτα όντως μπορεί «να τα υπογράψει όλα στο τέλος»…
Όπως, επίσης, πράγματι, μπορεί να οδηγήσει τα πράγματα σε grexit.
Αλλά αυτά όλα μπορούν να συμβούν, όχι ως «επιδιώξεις» κατόπιν σχεδίου. Αλλά ως «ατυχήματα» από πλήρη έλλειψη οποιουδήποτε σχεδιασμού…
* Ας δούμε το πρώτο: «θα τα υπογράψει όλα»!
Η απάντηση είναι απλή: Αν το είχε στο μυαλό του θα το είχε κάνει ήδη!
Ξέρει πολύ καλά, πως όσο το καθυστερεί τόσο το χειρότερο για τον ίδιο…
Ήδη χάνει την «Ποσοτική Χαλάρωση», το λεγόμενο QE του Ντράγκι, στο οποίο είχε επενδύσει ο ίδιος προπαγανδιστικά…
Για να μην έχει υπογράψει ακόμα, αυτό σημαίνει πως κάτι φοβάται…
Φοβάται πως αυτή τη φορά δεν θα κερδίσει έξι μήνες με ενάμιση χρόνο όπως περίμενε. Δεν θα κερδίσει ούτε τρείς βδομάδες!
--Αν πρόκειται να μπει το ΔΝΤ στο Πρόγραμμα, θα του βάλουν αμέσως να υπογράψει και «Μεσοπρόθεσμο». Κι εκεί θα του ζητήσουν να ψηφίσει πρόσθετα πράγματα (όπως μεγάλη μείωση στο δημόσιο), που δεν θέλει και δεν αντέχει να ψηφίσει. Αυτά ΔΕΝ συμπεριλαμβάνονται στο τωρινό «πακέτο» για το κλείσιμο της αξιολόγησης. «Συμπεριλαμβάνονται» όμως, στην «επιστροφή» του ΔΝΤ που θα προσυπογράψει από τώρα, υποτίθεται…
--Αν πάλι δεν επιστρέψει το ΔΝΤ άμεσα, και πάλι πρέπει να δεχθεί ότι τα στοιχεία για την οικονομία θα τα ελέγχει στο εξής το ΔΝΤ (μέχρι να επιστρέψει και επισήμως). Πράγμα που σημαίνει ότι θα του αναθεωρήσει τα «πλεονάσματα» (θα τα βγάλει «πέτσινα»)…
Κι αυτό ίσως τον αναγκάσει να πάρει πίσω τον Απρίλιο μέρος του «μποναμά» που έδωσε στους χαμηλοσυνταξιούχους τον περασμένο Δεκέμβριο.
Άλλο εφιαλτικό σενάριο για τον Τσίπρα…
--Κι αν φύγει το ΔΝΤ εντελώς, τότε απλώς δεν… υπάρχει πρόγραμμα! Ούτε εκταμίευση. Ούτε έξοδος στις αγορές την επόμενη χρονιά.
Οπότε θα αναγκαστεί να μπει πολύ σύντομα σε συζήτηση για επόμενο – τέταρτο – μνημόνιο! Πράγμα που επίσης δεν αντέχει…
Ξέρει λοιπόν, ότι αυτή η αξιολόγηση δεν είναι σαν την προηγούμενη.
Δεν «την κλείνει και κερδίζει χρόνο»…
Αμέσως μετά θα του έρχεται η μία βαριά κατραπακιά αμέσως μετά την προηγούμενη.
Κι αυτό δεν το αντέχει…
Και διστάζει συνεχώς. Δεν «κλείνει»…
Όχι από «επιλογή»! Όχι από «σχέδιο».
Από φόβο για τα χειρότερα που έρχονται…
* Ας δούμε τώρα το δεύτερο σενάριο: Ότι πάει να μας βγάλει κάποια στιγμή από το ευρώ…
Όντως, επί Τσίπρα και εξ αιτίας του μεγάλωσε το ποσοστό του κόσμου που τώρα θα προτιμούσε να βγαίναμε από το ευρώ!
Πριν ήταν κάτω από 30%, ενώ τώρα πλησιάζει, ίσως, το 40%!
Παραμένει βέβαια, μειοψηφικό. Αλλά ανεβαίνει…
Κι αυτό είναι, πράγματι, επίφοβο…
Αλλά είναι «παραπροϊόν» της πολιτικής Τσίπρα. Όχι «επιδίωξή» του…
Ο ίδιος ο Τσίπρας, άλλωστε, φρόντισε να το «σκοτώσει»!
Παλαιότερα, είχε πει στη Βουλή πως έξοδος από το ευρώ θα ήταν «Αρμαγεδδών»! Δηλαδή καταστροφή βιβλικών διαστάσεων!
Και μετά, επανέλαβε πως το πρόβλημα ΔΕΝ είναι «ευρώ με Μνημόνιο» ή «δραχμή χωρίς Μνημόνιο». Μνημόνιο θα έχουμε, είτε μείνουμε στο ευρώ είτε πάμε στη δραχμή (γιατί θα χρειαστεί να μας δανείσουν πολλά, για να τη αντέξουμε το πρώτο διάστημα). Ίσως μάλιστα, αν πάμε στη δραχμή να μας επισυμβεί χειρότερο Μνημόνιο. Αυτά τα έχει ήδη πει ο ίδιος ο Τσίπρας, έτσι;
Και ακόμα πιο πρόσφατα, είπε δημόσια πως έξοδος από το ευρώ θα ισοδυναμούσε με «προδοσία» και θα οδηγούσε σε «αιματοχυσία».
Τέτοιες βαριές εκφράσεις ΔΕΝ θα τις χρησιμοποιούσε, αν είχε «στο πίσω μέρος του μυαλού» να μας βγάλει από το ευρώ.
Απαίδευτος είναι, ασυνάρτητος είναι, εμμονικός είναι, αλλά από προπαγάνδα ξέρει! Και ποτέ δεν θα παραβίαζε το «σιδερένιο νόμο της προπαγάνδας»:
--Ποτέ δεν «καίς» αυτό που κατά βάθος επιδιώκεις!
Δηλαδή ποτέ δεν χρησιμοποιείς τέτοιες βαριές λέξεις όπως: «Προδοσία», «Αρμαγεδδώνας» και «Αιματοχυσία», γι’ αυτό στο οποίο θέλεις κατά βάθος να οδηγήσεις τα πράγματα…
Όπως ποτέ δεν αποκηρύσσεις τις «ιδέες» σου, όπως ποτέ δεν υπογράφεις «δηλώσεις μετανοίας», έτσι και δεν απαξιώνεις τις έσχατες επιδιώξεις σου!
Γιατί θα το βρεις, πολύ οδυνηρά, μπροστά σου…
Η πραγματικότητα εδώ είναι εντελώς διαφορετική:
Τώρα ο Τσίπρας δεν «πάει» εκεί, αντίθετα πιστεύει πως εκεί τον «πάνε»!
Στην έξοδο από το ευρώ τον σέρνουν! Τον έχουν «παγιδεύσει»!
Φοβάται πως του την έχει «στημένη» ο Σόϊμπλε. Και το ΔΝΤ που μπορεί να παίζει και το παιγνίδι της νέας Κυβέρνησης των ΗΠΑ…
Το βέβαιο είναι πως όλα αυτά τα φοβάται και τα ξορκίζει πλέον.
Δεν τα επιδιώκει…
Ξέρει πολύ καλά πως δεν τα αντέχει, ούτε ο ίδιος ούτε το κόμμα του ούτε η σημερινή Ελληνική κοινωνία.
Κι αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό…
Λένε κάποιοι: Έτσι είναι οι κομμουνιστές! Έχουν κάποιες «καταχθόνιες επιδιώξεις» στο μυαλό τους, και τις υπηρετούν με συνέπεια, κοιμίζοντας τον κόσμο στο μεταξύ…
Ενδιαφέροντα όλα αυτά αλλά αφορούν άλλες εποχές! Του Μεσοπολέμου…
Αυτό όμως που συζητάμε τώρα, οδηγεί σε κρίσεις, εντάσεις και ενδεχομένως αίμα, δηλαδή σε καταστάσεις στις οποίες ΔΕΝ πια είναι συνηθισμένη η Ελληνική κοινωνία. Ούτε η Ελληνική Αριστερά…
Στο Μεσοπόλεμο οι κοινωνίες δοκιμάστηκαν από Πολέμους, Κατοχές, Λιμοκτονία, μαζικές εκτελέσεις. Θρήνησαν εκατοντάδες χιλιάδες θύματα. Σκλήρυναν, αγρίεψαν. Τώρα όλα αυτά ακούγονται πολύ μακρινά και εφιαλτικά…
Κάποτε ο Ζαχαριάδης έστελνε τα νέα μέλη του ΚΚΕ να πουλάνε παράνομο κομματικό τύπο κοντά στα… «αστυνομικά τμήματα» για να τους πιάσουν και να φάνε «το πρώτο ξύλο»! Να πάρουν «το βάπτισμα του πυρός»…
Σήμερα αυτά είναι αδιανόητα!
Δεν είναι μόνο οι Έλληνες πιο «βολεμένοι». Είναι και οι «αριστεροί» πιο «βολεμένοι». Ο Καρανίκας, όπως και να το κάνουμε είναι… Καρανίκας! Δεν είναι Μάρκος Βαφειάδης! Ο Φίλης δεν είναι… Άρης Βελουχιώτης. Και ο ίδιος ο Τσίπρας δεν είναι …Νίκος Ζαχαριάδης. Μην τρελαθούμε τελείως…
Τις συγκρούσεις ενός ενδεχόμενου grexit ο Τσίπρας δεν τις αντέχει, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τις αντέχει, η σημερινή Ελληνική κοινωνία δεν τις αντέχει…
Κι αυτό ο Τσίπρας το ξέρει καλά.
Γι’ αυτό και ΔΕΝ το «επιδιώκει». Το φοβάται!
Κι εδώ είναι το κρίσιμο συμπέρασμα.
Ο Τσίπρας σήμερα ζει ανάμεσα:
Στο ΦΟΒΟ του να υπογράψει (κι όσα θα τους ζητήσουν αμέσως μετά, επίσης να υπογράψει).
Και στον άλλο ΦΟΒΟ, να μην υπογράψει και να τον σύρουν σε grexit! Οπότε θα επωμιστεί ο ίδιος προσωπικά όλη την ευθύνη για όσα ακολουθήσουν.
Κι από αυτούς τους δύο φόβους μπορεί να λυτρωθεί μόνο με δύο τρόπους:
--Είτε ζητώντας με δραματική έκκληση «ομοψυχία», δηλαδή κάποιας μορφής «οικουμενική», που όμως, δεν έχει πια πιθανότητες να γίνει…
--Είτε με εκλογές! Όχι από «επιλογή», αλλά από ανάγκη πια.
Γιατί δεν θα έχει άλλη δίοδο διαφυγής.
Ακόμα και τώρα ελπίζει μέσα στην απελπισία του:
Ότι κάτι θα αλλάξει διεθνώς και θα του «κάτσει» κάτι καλύτερο…
Η μόνη περίπτωση να του «κάτσει» κάτι καλύτερο (πέρα από τα σημερινά αδιέξοδα) είναι να γίνουν τα εξής (όλα μαζί, όχι μόνο κάποια…):
να μην πάει καλά ο Βίλντερς στην Ολλανδία,
να βγει ο Μακρόν στη Γαλλία,
να μη τα σπάσει ο Τράμπ με την Ευρώπη,
να μην γίνουν εκλογές στην Ιταλία,
να εκλεγεί ο Σούλτς στη Γερμανία.
Και σε αυτή, όμως, την περίπτωση, το να πάρει καλύτερο deal και να τη γλιτώσει, έχει πολύ μικρότερες πιθανότητες απ’ όσο νομίζει σήμερα ο Τσίπρας.
Αλλά το πιθανότερο είναι πως κάτι απ’ όλα τα παραπάνω θα «στραβώσει»! Οπότε θα βρεθεί στα ίδια αδιέξοδα. Ή και πολύ χειρότερα…
Μόλις το αντιληφθεί, θα φύγει. Από φόβο! Όχι από «σχεδιασμό»…
ΥΓ. Παρεμπιπτόντως, ο μόνος που «έπιασε» πλήρως τι συμβαίνει είναι ο Σαμαράς στην τελευταία συνέντευξή του στην «Καθημερινή».
Όταν το είπε, σε πέντε αράδες:
«Η κυβέρνηση Τσίπρα βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο. Και η άμεση προσφυγή στις κάλπες είναι η μόνη λύση! Από την άλλη πλευρά, τις εκλογές τις φοβούνται...
Φοβούνται για τα αδιέξοδα στα οποία έχουν οδηγήσει, φοβούνται και για το αποτέλεσμα των εκλογών…
Το ερώτημα είναι ποιος από τους δύο φόβους τους θα επικρατήσει τελικά.
Κι αν θα «σώζεται» η κατάσταση της χώρας μετά…».