Θεωρώ ότι για ακόμα μια φορά, βλέπομε κοντόφθαλμα και αποσπασματικά, πολύ σοβαρά θέματα, που άπτονται του κύρους και της Εθνικής Ασφάλειας της Χώρας μας.
Οι δύο περιπτώσεις, με τις αιτήσεις ασύλου, Τούρκων φυγάδων, ύποπτων για τη συμμετοχή τους στο πραξικόπημα της γείτονος, αναδεικνύουν ότι, η ιδεοληψία και η επιπολαιότητα μας, υπερισχύουν του Εθνικού συμφέροντος.
Η υπόθεση αυτή, με την παράνομη είσοδο στη Χώρα μας, των δύο (2) αυτό-αποκαλούμενων Τούρκων «κομάντος», καταζητούμενων (sic) για την εμπλοκή τους, στην απόπειρα δολοφονίας του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, είναι και ύποπτη και επικίνδυνη. Αυτή η περίπτωση, σίγουρα είναι πολύ διαφορετική, από την προηγούμενη, με το αίτημα ασύλου, των οκτώ (8) Τούρκων φυγάδων, ύποπτων για συμμετοχή τους στο πραξικόπημα.
Να επισημάνω ότι, παρά την αδιανόητη πολιτική εμπλοκή στο θέμα (διαβεβαιώσεις έκδοσης των, από τον Πρωθυπουργό) και τις αμήχανες παλινωδίες της Δικαιοσύνης, αυτοί τελικά, δεν εκδόθηκαν στην Τουρκία, λαμβάνοντας υπόψη, αφενός τη Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, περί αμφιβολιών εξασφάλισης αξιόπιστης και ασφαλούς δίκης των, στην Τουρκία και αφετέρου διότι, η Τουρκικές Αρχές, δεν παρείχαν επαρκή στοιχεία, για την ενοχή τους (εμπλοκή στο πραξικόπημα).
Τούτοι εδώ όμως, παρουσιάστηκαν ΜΟΝΟΙ τους στο Αστυνομικό Τμήμα και αμέσως «ομολόγησαν» ΑΥΘΟΡΜΗΤΑ (μόνοι τους και χωρίς να τους ρωτήσει κανείς), ότι ήταν μέλη της Ομάδας Κομάντος, που επιχείρησαν να συλλάβουν / δολοφονήσουν τον Ερντογάν. Το ενδιαφέρον είναι, η εκκωφαντική «σιωπή αναμονής» της Τουρκίας, για να δει και μετρήσει, τις ενέργειες της Ελλάδας και της Ευρώπης, σ’ αυτό το ζήτημα «πιλότο» εξελίξεων.
Αυτό λοιπόν το ζήτημα, δημιουργεί τώρα ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ δεδομένα εξελίξεων:
1. Αυτοί, είναι βεβαιωμένα παράνομοι εισόδου στη Χώρα μας και ομολογημένα πλέον ένοχοι και καταζητούμενοι, από ξένη Χώρα. Επισημαίνω ότι αυτοί, είναι παγκοσμίως οι πρώτοι και μοναδικοί φυγάδες-καταζητούμενοι, που παραδέχονται την εμπλοκή τους, στο πραξικόπημα και την απόπειρα σύλληψης / δολοφονίας του Τούρκου Προέδρου. ΑΡΑ οι «αποδείξεις ενοχής» των, υπάρχουν.
2. Αν τώρα αυτοί εκδοθούν, τότε αυτονόητα ΠΑΥΟΥΝ να ισχύουν «οι αμφιβολίες» μας, περί διεξαγωγής μιας σωστής και τίμιας δίκη των, στην Τουρκία.
3. Και αν αυτό ισχύει γι’ αυτούς τους δύο (2), αυτόματα θα ισχύσει και για τους προηγούμενους οκτώ (8), καθώς και για τους τυχόν επόμενους Τούρκους φυγάδες, που θα αιτηθούν άσυλο.
4. Άρα, στην περίπτωση αυτή, αίρονται οι λόγοι παροχής ασύλου στους οκτώ (8) Τούρκους φυγάδες στρατιωτικούς και πλέον ως ύποπτοι συμμετοχής στο πραξικόπημα, αλλά και ως παράνομοι εισόδου στη Χώρα μας, πρέπει να εφαρμοστεί η διαδικασία επανεισδοχή των, στην Χώρα προέλευσης των, δηλαδή την Τουρκία.
5. Αν όμως αυτό γίνει τώρα, τότε η Ελλάδα, θα είναι η ΠΡΩΤΗ Ευρωπαϊκή Χώρα, που επισήμως θα παραδέχεται ότι «στην Τουρκία, οι φυγάδες αυτοί, μπορούν να τύχουν μιας τίμιας δίκης» και άρα αυτό, θα καταστεί «ισχυρό» προηγούμενο, για αντίστοιχες περιπτώσεις άλλων Ευρωπαϊκών Χωρών.
6. Αν τώρα πούμε ότι : «ΟΧΙ! Εμείς δεν τους εκδίδουμε, τους δύο (2) καταζητούμενους πραξικοπηματίες», τότε τα πράγματα χοντραίνουν ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ. Οι Τούρκοι, θα κατηγορήσουν τη Χώρα μας, ότι δεν εφαρμόζει το Διεθνές Δίκαιο, τη διεθνή πρακτική και τις διεθνείς υποχρεώσεις της και ότι η Ελλάδα, καθίσταται ουσιαστικός «συνεργός», σε υπόθαλψη διεθνών καταζητούμενων εγκληματιών.
Στην περίπτωση αυτή, η Τουρκία θα ισχυριστεί ότι, αποκτά βάσιμα νομικά, ηθικά και διπλωματικά επιχειρήματα, ότι η Ελλάδα είναι μια ΕΧΘΡΙΚΗ Χώρα, έναντι της οποίας, θα πρέπει να εξασφαλίσει τα ζωτικά συμφέροντα της. Και όπως ξέρουμε, η Τουρκία, το μόνο που ενδιαφέρεται είναι κάπου να βρει να στηρίζεται διεθνώς, έστω και στα ακροδάχτυλα της, για να πετύχει τους στόχους της.
Ας ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ λοιπόν τώρα, ότι αυτοί οι δύο (2) «φυγάδες» Τούρκοι στρατιωτικοί εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, βάση σχεδίου. Η Τουρκία, σκόπιμα το προηγούμενο διάστημα, έχει ανεβάσει ψηλά την ένταση στο Αιγαίο και ασκεί έντονη «προειδοποιητική» πίεση στη Χώρα μας και μάλιστα, έχει συνδέσει τη στάση της αυτή, με την άρνηση μας, να εκδώσουμε τους προηγούμενους οκτώ (8) φυγάδες Τούρκους Αξιωματικούς.
Έτσι, η Τουρκία έχει στήσει το σκηνικό και τώρα αναμένει το νομιμοποιητικό διεθνές έρεισμα, για τις επόμενες κινήσεις της. Και αυτό διότι, η Τουρκία αισθάνεται (λέω αισθάνεται) ισχυρή Μεγάλη Δύναμη και μάλιστα, με Γεωστρατηγικό ρόλο και θέλει να επιδείξει αποφασιστικότητα αλλά και «σοβαρότητα» στις όποιες ενέργειες της. Θέλει δηλαδή, να διαθέτει διεθνές έρεισμα και διεθνή «ανοχή», αν όχι και διεθνή νομιμοποίηση, για την επέμβαση της, εναντίον μιας «μικρής, φτωχής και αδύναμης» (όπως μας θεωρεί) Χώρας.
Αν πάλι ενδώσουμε (στις πιέσεις της Τουρκίας) και εκδώσουμε τους δύο (2) καταζητούμενους Τούρκους, τότε η Τουρκία έχει επιτύχει μια σημαντική διεθνή νίκη, με διπλωματικό και ηθικό αντίκτυπο. Αν δεν τους εκδώσουμε, τότε θα ισχυριστεί ότι έχει την αφορμή και το νομιμοποιητικό έρεισμα, κλιμάκωσης της έντασης πίεσης της Χώρας μας μέχρι του βαθμού θερμού επεισοδίου και μιας εν συνεχεία ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ επίλυσης των διαφορών μας, σε ΟΛΑ τα επίπεδα.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
1. Είναι βέβαιο λοιπόν, ότι αυτοί οι δύο (2) Τούρκοι είναι πράγματι κομάντος «ειδικών αποστολών». Αλλά αυτό που θα πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά, είναι «ποια ακριβώς αποστολή ΤΩΡΑ εκτελούν».
2. Το «σενάριο» αυτό, βασίζεται σε μια επισφαλή «υπόθεση» (του ρόλου των δύο φυγάδων) και επί του παρόντος, μπορεί μόνο, να αποτελέσει ένα «Παίγνιο Άσκησης επί Χάρτου», για τον έλεγχο ετοιμότητας των αρμοδίων, του Επιτελείου Χειρισμού Κρίσεων, της Χώρας μας.
3. Όμως, καλό είναι «να παιχθεί» και ανάλογα, να προσέχουμε και να προετοιμαζόμαστε, γιατί τα «σημάδια» πλησιένουν στον ορίζοντα, γύρω μας.
Ας είμαστε έτοιμοι και μακάρι να αποδειχθεί ότι, απλά και αυτό, ήταν ένα ακόμα σενάριο Άσκησης Χειρισμού Κρίσεων, των επιτελών.