Η οικονομική κρίση με τα μάτια ενός αναγνώστη, που γεννήθηκε στην Ελλάδα αλλά που σπούδασε και δούλεψε στη Γερμανία τη δεκαετία του 60.
Του Γιώργου Κατσαράκη*
Αγαπητοί φίλοι,
Συγχωρέστε με για το πολύ σύντομο βιογραφικό , όμως πιστεύω πως είναι αναγκαίο για να υπάρξει μια πιο ευκρινής εικόνα για τον υπογράφοντα, από εκείνους που θα αφιερώσουν χρόνο για να διαβάσουν τις ταπεινές μου σκέψεις. Κατάγομαι από τον Δήμο Βιάννου που απαριθμεί 460 νεκρούς από τις θηριωδίες των ακραίων ανθρωποειδών– εθνικιστών, των ΝΑΖΙ. Η λίστα των αθώων θυμάτων συμπεριλαμβάνει το όνομα του παππού μου, πολλών συγγενών και του πεθερού μου Στάθη Μάστορα γνωστού μουσικοσυνθέτη - μαθηματικού. Αναγκαία τα βιογραφικά αυτά στοιχεία για να τεκμηριώσω τον τίτλο του «Γερμανοτσολιά» που απέκτησα μαζί με το 40% των Ελλήνων που ψήφισαν παθιασμένα ΝΑΙ στο αχαρακτήριστο Δημοψήφισμα του 2015. Τον τίτλο αυτό τον διεκδικώ και για ένα ακόμα πρόσθετο και επίκαιρο λόγο. Πιστεύω -άκουσον!! άκουσον!!- ότι οι Γερμανοί αδικούνται από την εικόνα που σμιλεύουν για αυτούς εκείνοι, που καλύπτουν την δική τους ανεπάρκεια πίσω από την καρικατούρα που φιλοτεχνούν. Ευτυχώς η εικόνα για την ΕΕ είναι εντελώς διαφορετική.
Οι Γερμανοί είναι από τους λίγους λαούς της Ευρώπης που μπορείς να συνεννοηθείς χρησιμοποιώντας το εργαλείο της απλής, απλούστατης λογικής. Η αλήθεια γι’ αυτούς είναι γυμνή. Δεν κρύβεται πίσω από βερμπαλισμούς φτηνές φιλοσοφίες και γλυκανάλατους συναισθηματισμούς. Είναι αφτιασίδωτη και κατανοητή. Και βέβαια στην παραγωγική διαδικασία, εκτός των παραπάνω ιδιοτήτων, είναι πειθαρχημένοι απλοί και οικονόμοι. Δεν σπαταλούν τίποτα περισσότερο από την αναγκαία, για το επιθυμητό αποτέλεσμα, ενέργεια.
Αυτό τον τρόπο ζωής -και βέβαια παραγωγής- έζησα στη Γερμανία ως φοιτητής και εργάτης την δεκαετία του 1960, όταν πραγματικά εξελισσόταν το Γερμανικό οικονομικό θαύμα. Όταν η χώρα αυτή απασχολούσε πολλά εκατομμύρια ξένους εργάτες -Έλληνες, Ιταλούς, Τούρκους, Γιουγκοσλάβους, Ισπανούς. Όταν το νόμισμα τους, το γερμανικό μάρκο κάλπαζε από την αντιστοιχία των επτά δραχμών στις 140! Όταν και στον πολιτικό τομέα, ο προερχόμενος από την αντίσταση καγκελάριος Βιλι Μπραντ , γονυκλινής μπρος το μνημείο των Εβραίων θυμάτων, στην Πολωνία, ζητούσε συντετριμμένος συγνώμη από την παγκόσμια κοινότητα για τα ειδεχθή εγκλήματα των ναζί. Αυτή είναι με αδρές γραμμές η περιγραφή της νοοτροπίας του Γερμανικού λαού. Αυτή τον καθιστά αντιπαθή για τους αδαείς, και επικίνδυνο για τους οικονομικούς του αντιπάλους.
Το ερέθισμα για αυτό το αφήγημα είναι κάποια δημοσιογραφικά κείμενα που διαβάζω τελευταία στην ελληνικό Τύπο. Πρόκειται για κείμενα που αξιοποιούν ως πρόσχημα το Γερμανικό οικονομικό μέγεθος για να εκφράσουν αντιευρωπαίσμό, αλλά και αγγλοσαξωνική λαγνεία. Απόψεις που υποκρύπτουν κρυφές ελπίδες για την διάλυση της Ε.Ε. Ελπίδες που δημιουργεί η έλευση του αγγλόφωνου, Βαβαρού στην καταγωγή, Ντόναλντ Τραμπ, στην θέση του προέδρου των ΗΠΑ. Το κοντράστ που δημιουργεί, η εικόνα του αποχωρήσαντος προέδρου με τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου, δεν είναι μόνο από το χρώμα της επιδερμίδας. Είναι κυρίως από το ήθος. Τα δημοσιογραφικά κείμενα στα οποία αναφέρομαι εκπέμπουν έναν ακραίο αντί- γερμανισμό, ο οποίος αν μη τι άλλο δικαιώνει όλους εκείνους τους αχαρακτήριστα αφελείς και επικινδύνους, οι οποίοι έχουν πια εμπεδώσει πως για το κατάντημα μας, υπαίτιοι είναι οι μισέλληνες - τοκογλύφοι(1%) Γερμανοί! Ένα αφελές και απόλυτα αποπροσανατολιστικό παραμύθι, στο οποίο πρωταγωνιστεί -ποιός άλλος;- ο ανεκδιήγητος Βόλφανγκ Σόιμπλε! Εφεύρεση ακραία επικίνδυνη, για να δικαιολογηθεί η εγκληματική εκ μέρους μας, διαχείριση της οικονομικής κρίσης.
Αλήθεια ας κοιτάξουμε κάποια στιγμή με ειλικρίνεια στον καθρέφτη. Και αφού αναλογιστούμε γιατί τα αποτελέσματα των προγραμμάτων που επέβαλαν οι τοκογλύφοι εταίροι μας στην Κύπρο, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία, είχαν θετικά αποτελέσματα, ας σοβαρευτούμε λιγάκι.
*Ο κ. Γιώργος Κατσαράκης είναι Ηλεκτρολόγος Μηχανικός