Το άρθρο 51 παρ. 2 του Σ. λέει: «2. Oι βουλευτές αντιπροσωπεύουν το Έθνος». Προσέξτε αυτή τη λεπτομέρεια. Οι λέξεις δεν έχουν τεθεί τυχαία:
1) Δεν λέει εκπροσωπούν (δηλαδή «εκ» του προσώπου), αλλά λέει ανιπροσωπεύουν (δηλαδή «αντί» του προσώπου). Στην ουσία δηλαδή, το Σύνταγμα λέει ότι η εξουσία των βουλευτών δεν προέρχεται εκ του προσώπου που εκπροσωπούν, δεν βρίσκονται δηλαδή σε μια σχέση εκτέλεσης κάποιας εντολής του προσώπου που τους ψήφισε (πολίτη, λαού), αλλά είναι στη Βουλή αντί του προσώπου αυτού. Είναι δηλαδή ένα εικονικό αντίγραφο. Οπότε μπορούν να αποφασίζουν ό,τι θέλουν και δεν ελέγχονται, ούτε ανακαλούνται.
2) Δεν λέει π.χ. ότι εκπροσωπούν τους πολίτες της περιφέρειάς τους, ούτε κάν ότι εκπροσωπούν γενικά το λαό (δηλαδή το εκλογικό σώμα που τους εξέλεξε), αλλά λέει ότι αντιπροσωπεύουν το αφηρημένο έθνος. Είναι δηλαδή οι βουλευτές στη Βουλή, ως ένα εικονικό αντίγραφο της αφηρημένης έννοιας έθνος. Επομένως δεν είναι υποχρεωμένοι να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν πολίτη ή λαό, αλλά να κάνουν ό,τι θέλουν, έχοντας απόλυτη εξουσία, αφού αυτοί οι ίδιοι είναι οιονεί το ομοίωμα του έθνους.
Όσοι λοιπόν τα βάζουμε με τους βουλευτές και ζητούμε ευθύνες ή την κατάργηση της ασυλίας τους ή τη λογοδοσία τους ή γιατί δεν ρωτηθήκαμε όταν μπήκαμε στο ευρώ ή γιατί αλλάχτηκε η βούληση του λαού στο δημοψήφισμα κ.λ.π., θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτό το άρθρο του Συντάγματος τους καλύπτει πλήρως, αφού δεν μπορείς να ζητήσεις εξηγήσεις από το ίδιο το έθνος (που εικονικά αντιπροσωπεύουν οι βουλευτές).
Αν θέλουμε κάτι άλλο, για παράδειγμα κάποιες περισσότερες εξουσίες στους πολίτες, όπως δεσμευτικά δημοψηφίσματα με λαϊκή πρωτοβουλία, ανάκληση κ.λ.π. τότε θα πρέπει να αλλάξουμε αυτό το Σύνταγμα. Να αλλάξουμε αυτό το εικονικό ολιγαρχικό πολίτευμα.
Πέτρος Χασάπης