Όσοι – λίγοι πια – παρακολούθησαν χθες την συζήτηση στην βουλή, έπεσαν σε κατάθλιψη. Λογικό!
Γράφει η Αλίκη Χατζή
Η χώρα είναι νεκρή και δεν το ξέρει, παριστάνει ότι υπάρχει αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει – και δεν υπάρχει προ πολλού, από τότε που η πορεία της είχε προδιαγραφεί: από τότε που οι πολιτικοί της με την συνδρομή, σύμφωνη γνώμη και απαίτηση των πολιτών της, οργάνωναν την πολιτική του κράτους στη βάση των «παροχών» που θα ξόδευαν υπέρ της επανεκλογής τους και της εξυπηρέτησης των «δικών τους παιδιών»…
Έτσι, σήμερα έχουμε μια κυβέρνηση πολιτικής κατάντιας (της οποίας το μόνο… επίτευγμα είναι ότι πρόκειται για την πιο ανίκανη κυβέρνηση του νεότερου ελληνισμού!) κι ένα πολιτικό σύστημα σαθρό από την κορυφή ως τα νύχια.
Η δε κοινωνία παραμένει προσηλωμένη στην εκδοχή της πολιτικής συναλλαγής, του φτηνού πάρε – δώσε. Κανένας δεν σκέφτεται τις συνέπειες μιας εξόδου της χώρας από το ευρώ, κανένας δεν αντιλαμβάνεται τί θα φέρει η έξοδος και έτσι κανένας δεν ανησυχεί για τίποτα. Πολλοί μάλιστα, θεωρούν ότι με τις δραχμούλες θα έχουν όλα τα προνόμια του δυτικού τρόπου ζωής!
Δυστυχώς, όλα σε αυτή τη χώρα δείχνουν την αξιοθρήνητη ανικανότητά μας να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, να κατανοήσουμε την τραγική μας θέση. Όλο αυτό το επώδυνο διάστημα της κρίσης αποτυπώνει την χρόνια εθνική μας προσκόλληση στην τσάμπα μαγκιά.
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα και ως κυβέρνηση την εκφράζει με απελπιστική ακρίβεια και συνέπεια! Η χώρα και οι νέοι σε ηλικία πολίτες της δεν μπορούν να ελπίζουν και δεν υπάρχει κάποια βάσιμη προοπτική για το ότι θα είναι σε θέση να ελπίζουν – όπως το δικαιούνται. Είμαστε τραγικά ανίκανοι να αντιμετωπίσουμε τους κακούς εαυτούς μας, την κακή μας μοίρα, την κακοκεφαλιά μας.
Κρίμα!