Πριν λίγες ημέρες δέχθηκα κάποια μηνύματα από άνθρωπο που εργάζεται στη Μέση Εκπαίδευση. Να ασχοληθώ με την περιβόητη εβδομάδα του Γαβρόγλου και τις έμφυλες ταυτότητες. Να αναδείξω το ότι όπως μου έγραψε, τα σχολεία πλέον πρέπει να αργούν των 3 Ιεραρχών αλλά να αφιερώνουν ένα δίωρο αναγκαστικά για το ολοκαύτωμα των Εβραίων.
Δεν το έκανα. Αν συμβαίνουν στραβά και ανάποδα ή καθιερώνονται επικίνδυνα έθιμα στο χώρο της Εκπαίδευσης, οι καθηγητές διαθέτουν μόρφωση, χαρτί και μολύβι για να γράψουν, να αναδείξουν, να υποδείξουν και σε γενικές γραμμές να παρέμβουν. Αυτό μάλιστα είναι και το καθήκον τους απέναντι σε όλους όσους τους εμπιστεύονται τα παιδιά τους.
Αν δεχθούμε τη θέση ότι συμβαίνουν εγκλήματα στο χώρο της Εκπαίδευσης, τότε θα πρέπει να αποδεχθούμε τόσο την ύπαρξη πρόθυμων θυμάτων όσο και την προετοιμασία του εδάφους.
Αν για παράδειγμα είναι υποχρεωτικό ένα δίωρο εκπαιδευτικό πρόγραμμα κάθε χρόνο για το εβραϊκό ολοκαύτωμα ενώ των 3 Ιεραρχών αναζητείται μια μεσοβέζικη λύση η οποία θα καταλήξει σε μια αργία, τότε ποιος φταίει; Κανείς. Απλά οι Εβραίοι έχουν μνήμη και ισχυρό συναίσθημα της θρησκείας-έθνους τους, ενώ οι Ελληνες όχι. Οι πρώτοι λοιπόν επιβάλλουν τέτοιες υποχρεωτικές ενημερώσεις ανά τον κόσμο, εμείς αγρόν αγοράζουμε. Δείτε για παράδειγμα το μάθημα των Θρησκευτικών στις τελευταίες τάξεις του Δημοτικού και πως γίνεται. Τελεία.
Το ίδιο και με τη θεματική εβδομάδα και τις έμφυλες ταυτότητες. Η οικογένεια πια θεωρείται στερεότυπο, πεπερασμένη. Περάσαμε σε νέα ήθη κι έθιμα. Κι εμάς τι μας ενοχλεί; Ότι αυτό μπαίνει στα σχολεία; Το ότι υπάρχει στην πραγματικότητα μας αφήνει αδιάφορους;
Σε μια κοινωνία που δεν αντλεί πρότυπα μέσα από τη μακραίωνη ιστορία της αλλά τα περιοδικά κάτι τύπων που καταφέρνουν και επιβιώνουν δείχνοντάς μας μέσα από τις κλειδαρότρυπες τις κρεβατοκάμαρες άλλων και όπου όλα γίνονται ένας αχταρμάς - συνέπεια του σεξουαλικού κορεσμού, μας πειράζει τι; Η εμφάνιση αυτού που τόσα χρόνια προετοιμάζεται;
Σε μια κοινωνία της κλειδαρότρυπας, των μπλεγμένων μπουτιών, του πάνω από όλα η καλοπέραση, του καθισιού κτλ, η οικογένεια κατέστη στερεότυπο και πολύ σύντομα παρελθόν.
Η αλλαγή αυτή κατέστη εφικτή χάρη στην τηλεόραση και την πληθώρα αμφιλεγόμενης ποιότητας εντύπων. Όταν εξελισσόταν, επιβραβευόταν από το κοινό, δεν καταδικαζόταν.
Αυτή είναι η Ελλάδα. Δυστυχώς ή ευτυχώς. Οι γονείς που ανησυχούν για τις θεματικές εβδομάδες κ.ο.κ. θα βρουν τον τρόπο να σηκώσουν την πνευματική αεράμυνα άλλωστε ήδη από το Δημοτικό βλέπουμε ορισμένοι σε ποιο βαθμό και με τι τρόπο προωθούνται περίεργα μηνύματα.
Συνεπώς, έστω κι αν αναγκάστηκε μετά να διαψεύσει τις "φήμες", ο κύριος με το παχύ μουστάκι κάνει αλλαγή! Βγάζει την Αντιγόνη και περνά στο παιχνίδι την Dana Internatinonal.
Να θυμόμαστε όμως ότι πρώτα η εξέδρα ήταν εκείνη που του επέβαλε την αλλαγή.