Το τελευταίο 48ωρο τμήμα της επικαιρότητας περιστρέφεται γύρω από την καταγγελία του Αδωνι Γεωργιάδη ως προς τα δρομολόγια του πρωθυπουργικού αεροσκάφους και τη λίστα επιβαινόντων κατά το διάστημα 27-30 Ιανουαρίου.
Είναι φυσικά αστείο να διαβάζουμε σε non papers (κι αλήθεια τι είναι αυτά τα non papers που μας έχουν φλομώσει τα τελευταία χρόνια;) ότι ο πρωθυπουργός έκανε ένα ζιγκ ζιγκ στο Παρίσι για να συνταντήσει έναν σαμπουανατζή.
Προφανώς ο Γεωργιάδης έχει δυνατά χαρτιά στα χέρια του και σκοπεύει να διασύρει την κυβέρνηση μέσα από επίσημα έγγραφα. Για αυτό και το οργισμένο non paper του Μαξίμου.
Ωστόσο το ζήτημα δεν είναι αν ο πρωθυπουργός πήγε στη Disneyland να χαλαρώσει ή όχι. Αυτό θα διαφανεί ή όχι μέσα από τα έγγραφα.
Το ζήτημα είναι ότι λιγδώθηκε το αντεράκι του Αλέξη Τσίπρα στην πρωθυπουργία. Του άρεσε να παίζει τον ήρωα, να δηλώνει ότι δεν είναι πρωθυπουργός παντός καιρού, να προλέγει πώληση των πρωθυπουργικών αεροσκαφών και περικοπή των λούσων της εξουσίας, όμως την κρίσιμη στιγμή το αντεράκι του είπε "κι άλλο".
Ο Τσίπρας ζήλεψε τη δόξα του Τζέιμς Ντιν, που έκανε ένα γρήγορο πέρασμα τόσο από την 7η Τέχνη όσο και από τη ζωή, περνώντας στη σφαίρα του θρύλου. Βέβαια η διαφορά είναι πως ο Ντην έφυγε, ήθελε/δεν ήθελε, ενώ ο Τσίπρας έπρεπε να το κάνει συνειδητά τη νύχτα της 17ης Ιουλίου.
Πως να το πράξει όμως όταν δεν έχει εργαστεί, κουραστεί, βασανιστεί και προβληματιστεί ποτέ στη ζωή του; Ξάπλωσε ποτέ ο Τσίπρας τη νύχτα για να δει το επόμενο πρωί να έχουν ασπρίσει τα μαλλιά του; Έτρεξε; Κατάπιε; Αντιστάθηκε; Κοπίασε; Πέτυχε κάτι; Όχι φυσικά.
Στον αντίποδα άρχισε να γουστάρει τις Συνόδους Κορυφής, τις συναντήσεις με ηγέτες, τις δεξιώσεις, τα διαγγέλματα, τις ανακοινώσεις, τα non papers, το να νομίζει πως είναι πολιτικός μεγάλης εμβέλειας ενώ απλά αποτελεί τον κινηματογραφικό Αλέκο Τζανετάκο της Ευρώπης.
Οι σφάλιαρες που ρίχνει σε ομολόγους του σε Συνόδους Κορυφής ή τα "που είσαι Ματέο;" σε κλαμπ των ξοφλημένων της Μεσογείων, ή ακόμη και το να τηλεφωνιέται με την Ανγκελα, φανερώνουν ακριβώς αυτό.
Ό,τι ο πορφυρογέννητος επαναστάτης μας διαπίστωσε πως τελικά δεν είναι γεννημένος για αντίσταση αλλά για σαμπάνια, πούπουλα, γεύματα με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ κ.ο.κ.
Είμαι 100% σίγουρος ότι μέσα του τρελαίνεται όσο τίποτε να φορέσει όχι μία, αλλά πολλές γραβάτες. Το μόνο που τον εμποδίζει για την ώρα είναι οι αντιδράσεις της ολοκληρωτικής αποκαθήλωσής του.