Κάπως έτσι, όπως στον τίτλο, φαντάζομαι ότι μπορεί να συμπεριφέρονται στην κυβέρνηση που βλέπει πως πλέον δεν έχει κανένα έρισμα στο λαό. Μαζεύονται, ενώνουν τα χέρια τους, φωνάζουν και πάνε παρακάτω.
Από τη μια «ο φουκαράς Ελληνας από το Σίτι» θα έλεγε ο παρουσιαστής με το 3-4 νούμερα μικρότερο μπλουζάκι του που «αγωνίζεται για ένα έπαθλο ρευστού να ικανοποιήσει την πείνα του».
Το κακό βέβαια με τον Τσα-κα-λώ-το είναι ότι δεν έχει κερδίσει σε κανένα αγώνισμα. Κυλιέται στο βούρκο και τη λάσπη της αρένας αλλά χωρίς επιτυχία.
Το εξίσου κακό με τον Τσα-κα-λώ-το και όλην την παρέα του είναι πως έχουν κερδίσει αγώνισμα ασυλίας και δεν αποχωρούν με τίποτε πριν το Σεπτέμβριο του 2019, εκτός βέβαια αν η παραγωγή (δανειστές) αποφασίσουν ότι πρέπει να αλλάξουν παίκτες στην ομάδα των πολιτικά ανύπαρκτων.
Όσοι πάλι διακατέχονται από κρίση φιλοτιμίας είτε παραιτούνται είτε βλέπουν τις μαγευτικές παραλίες της Βουλής με τα προνόμια και αλλάζουν άποψη.
Βέβαια κάποια στιγμή η ψηφοφορία θα ξεκινήσει, το κοινό θα αποφασίσει και θα στείλει από εκεί που ήρθαν όλους αυτούς τους απίθανους τύπους. Στα αζήτητα.
Γιατί...μη βλέπετε, μπορεί να φαντάζει χιουμοριστικός ο παραλληλισμός με το Survivor αλλά η πραγματικότητα δεν απέχει πολύ.
Πχ εδώ δεν έχουμε πρώην μισθοφόρους αλλά έχουν πρώην πασόκους, πρώην δημαρίτες, πρώην ποταμίτες και γενικώς ανθρώπους που πάνε από το ένα κόμμα στο άλλο.
Επίσης έχουμε ανθρώπους, όχι διάσημους (που δε γνωρίζει κανείς) αλλά γόνους και απογόνους.
Τέλος έχουμε ανθρώπους που ενώ δεν έχουν τσακαλωθεί από τον αγώνα της ζωής, το αληθινό δηλαδή Survivor, είχαν την απαίτηση να παίξουν και την προσδοκία ότι θα καταφέρουν και "θα είναι μέρα μεσημέρι".
Βέβαια δεν ευθύνονται όλοι αυτοί αλλά το κοινό και η στάση του στις ψηφοφορίες.