7 Μαρτίου 2004. Ο Κώστας Καραμανλής και η Νέα Δημοκρατία κερδίζουν τις εκλογές με μεγάλη διαφορά από το ΠΑΣΟΚ.
Μετά από 23 χρόνια πράσινης διακυβέρνησης με μια σύντομη ανάπαυλα του Κώστα Μητσοτάκη, ο Καραμανλής λαμβάνει την εντολή από τον ελληνικό λαό να αλλάξει τον τόπο και την κοινωνία.
Ήταν η εποχή της διαπλοκολογίας, των σκανδάλων και του συστήματος Σημίτη.
Ο Καραμανλής έταξε επανίδρυση του κράτους.
Ωστόσο στα μόλις 5 1/2 χρόνια που κυβέρνησε δεν έκανε απολύτως τίποτε. Πάρα ταύτα κουράστηκε.
Από τι ακριβώς κουράστηκε κανείς δεν το γνωρίζει. Για αυτό και 8 χρόνια τώρα ξεκουράζεται.
Επί των ημερών του τα οικονομικά εκτροχιάστηκαν. Ναι μπορεί να παρέλαβε κρυφά χρέη από τον προκάτοχό του, ωστόσο ο Παυλόπουλος έμπασε στο Δημόσιο μερικές εκατοντάδες χιλιάδες.
Παράλληλα δεν έβαλε ένα φρένο στο πάρτι της συνταξιοδότησης, που και αυτή έφυγε κατά πολλά δις προς τα πάνω πληρώνοντας πρόωρους συνταξιούχους.
Ο Κώστας Καραμανλής ήταν ο τελευταίος πρωθυπουργός που είχε τη δυνατότητα να νοικοκυρέψει τη χώρα χωρίς να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Δεν το έκανε. Μοίραζε κι αυτός απλόχερα.
Θυμάμαι σα να ήταν χθες που διάβαζα κάθε πρωί στο μετρό τα άρθρα του Γιώργου Κύρτσου, που ήταν ο μόνος ο οποίος χτυπούσε σε καιρούς ευτυχίας (Euro 2004, Eurovision 2005, Eurobasket 2005) καμπανάκια κινδύνου.
Θα πρέπει κάποια στιγμή να μας απαντήσει γιατί ήθελε να γίνει πρωθυπουργός και ξόδεψε 5 1/2 χρόνια ενώ αρέσκεται στην ξεκούραση, την καλή παρέα, το καλό φαΐ και τη διατύπωση πολιτικών θέσεων.
Όπως θα πρέπει να δοθεί απάντηση και σε κάτι που είπε πριν λίγες ημέρες ο Γιώργος Τράγκας στο ραδιόφωνο και πέρασε στα ψιλά γράμματα για μια αποστροφή του Καραμανλή μετά τις εκλογές του 2007 όταν του είπε πως θα μείνει 18 μήνες στην κυβέρνηση και μετά θα πέσει. Αληθεύει; Κι αν ναι, τι εννοούσε; Τι ήξερε;
Εν κατακλείδι ο Καραμανλής μπορούσε να κάνει πολλά. Φαίνεται τρόμαξε μπροστά σε αυτά τα πόλλα και προτίμησε να μην κάνει τίποτε. Κουράστηκε και μόνο στη θέα...