Τις τελευταίες ημέρες παρατηρείται μια βουβαμάρα στη Νέα Δημοκρατία. Άλλοι λένε ότι η αξιωματική αντιπολίτευση είναι σε στρατηγικό αδιέξοδο, άλλοι ότι τηρεί σοβαρή στάση και δεν πέφτει στο επίπεδο του λαϊκισμού της κυβέρνησης.
Ίσως πάλι η ασθένεια του Κυριάκου Μητσοτάκη (μην ξεχνάμε ότι είχε λιποθυμικό επεισόδιο στην κηδεία του Μπασιάκου, λόγω εξουθένωσης από την ίωση) να έχει απορρυθμίσει τη ΝΔ η οποία εμφανίζεται αδύναμη να αντιπαρατεθεί με σθένος, ειδικά τώρα που ξεκινούν οι διαπραγματεύσεις.
Η πραγματική αλήθεια είναι όλα τα παραπάνω συμβαίνουν μαζί. Και υπάρχει δυστοκία στην στρατηγική, και ο Κυριάκος δεν μπορεί να δώσει τον τόνο και επιλέχθηκε μια πιο ήπια στάση η οποία όμως αποδεικνύεται ιδιαίτερα λανθασμένη κι επικίνδυνη.
Ενώ δηλαδή η αξιολόγηση δεν έχει κλείσει εδώ κι ένα χρόνο, ενώ η συζήτηση συνεχίζεται και στο τραπέζι μπαίνουν σκληρά μέτρα και απλές υποσχέσεις για «αντίδωρα», κι ενώ θα έπρεπε να έχει καεί το πελεκούδι από το τέταρτο μνημόνιο που πλησιάζει, στη χώρα δεν κουνιέται φύλλο.
Πάγωσε ο κόσμος και με το δυστύχημα στην Εθνική οδό, όλοι συζητούν γι' αυτό την ίδια στιγμή που ο Τσίπρας και η παρέα του κάνουν... επικοινωνιακό πάρτι.
Βγαίνουν στα κανάλια, λένε τόσο ασύστολα ψέματα και ο κόσμος γελάει μιας και ξέρει τι συμβαίνει, αλλά δεν έχει αποκούμπι. Που να γείρει να πει τον πόνο του ο πολίτης, να βρει μια διέξοδο, να αναζητήσει ένα όραμα.
Η Νέα Δημοκρατία έχει βολευτεί με τις δημοσκοπήσεις, περιμένουμε ακόμη το δικό της στρατηγικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, περιμένουμε απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα, αναμένουμε μια ισχυρή ομάδα που θα μας βγάλει από την απαισιοδοξία και τη μαυρίλα.
Αντ' αυτών ακούμε καταγγελίες κατά της κυβέρνησης, ασυνάρτητες αντιπαραθέσεις στα κανάλια, ασαφείς υποσχέσεις για το μέλλον και καμιά πραγματική αλήθεια.
Κάπου – κάπου (γιατί αποσύρθηκε το συνεχές αίτημα) ακούμε και για εκλογές, αλλά αυτό προφανώς δεν είναι στις προτεραιότητες πλέον της Νέας Δημοκρατίας.
Γενικώς, δύο χρόνια καταστροφής από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τον κόσμο να έχει γυρίσει ανάποδα και το μόνο που ακούγεται είναι η φωνή του Τσίπρα και των υπουργών του να δικαιολογούν τα αδικαιολόγητα και να «πουλάνε» το τέταρτο μνημόνιο ως μια ακόμη επιτυχία της αριστερής κυβέρνησης.
Δύο είναι τα δεδομένα για τη στάση της ΝΔ: Το πρώτο είναι ότι στο δρόμο προς την εξουσία, κι όσο αυτή πλησιάζει, φαίνονται οι αδυναμίες που ήταν γνωστές αλλά είχαν καλυφθεί από το «νέο» που έφερνε η νέα ηγεσία. Αδυναμίες στην επικοινωνία, στην πολεμική με τον ΣΥΡΙΖΑ, στην προσωπική αντιπαράθεση με τον Τσίπρα, στη χάραξη μιας καθαρής οικονομικής πολιτικής.
Το δεύτερο έχει να κάνει με το ταξίδι του Κυριάκου στο Βερολίνο. Μήπως δηλαδή «αρρώστησε» από αυτά που του είπε ο Σόιμπλε κυρίως και η Μέρκελ δευτερευόντως.
Ενδεχομένως ο Μητσοτάκης να πήγε για να πάρει στήριξη στο αίτημα για εκλογές και χείρα βοηθείας με πιο «χαλαρά» μέτρα και απαιτήσεις αν η ΝΔ γινόταν κυβέρνησης. Και να γύρισε με παραινέσεις του τύπου: «Κυριάκο, ο Αλέξης είναι ο Θεός μας. Περνά τα μέτρα χωρίς να ακούγεται κιχ. Αν ήταν η ΝΔ θα καιγόταν η Αθήνα. Σταμάτα να ζητάς εκλογές και όταν (κι αν) έρθει η σειρά σου θα κυβερνήσεις».
Πάντως, είναι σίγουρο ότι η παγωμάρα στις τάξεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν θα βγει σε καλό σε κανέναν. Και κυρίως στις τάξεις των Νεοδημοκρατών που δεν το έχουν σε τίποτε να απογοητευτούν κι άντε να τους μαζέψεις ξανά. Εδώ χρειάζεται διαρκής «πόλεμος», κινητοποίηση, περιοδείες παντού κι απ' όλους, ενημέρωση. Διαρκής αγώνας για να ανατραπεί η ιδεολογική και επικοινωνιακή κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα. Όσο θα τους κοιτάνε σα χάνοι τόσο αυτοί θα στήνουν το κράτος τους κι άντε να τους διώξεις.